Τις φωτογραφίες μπορείτε να τις δείτε κάνοντας κλικ στον σύνδεσμο παρακάτω, ενώ στη συνέχεια της ανάρτησης μπορείτε να διαβάσετε μία μικρή ανάλυσή μου για την κάθε φωτογραφία, καθώς οι λεζάντες που δίνονται από το Sports Illustrated είναι επιεικώς λακωνικές.
http://sportsillustrated.cnn.com/specials/100greatestphotos/#1
99 Willie Mays: Η φωτογραφία αυτή είναι γνωστή ως "The Catch". Με απλά λόγια λοιπόν είναι ΤΟ πιάσιμο. Ο Mays των New York Giants -γνωστός και ως "The Say Hey Kid"- πιάνει την μπάλα πάνω από τον ώμο του, τρέχοντας προς τα πίσω, σε ένα χτύπημα που σε οποιοδήποτε γήπεδο θα ήταν Homerun, καθώς έφτασε τα 420 πόδια. Στο Polo Grounds όμως αυτό δεν έγινε. Λόγω όμως του εντυπωσιακού πιασίματος και της άμεσης επιστροφής που έκανε ο Mays στο infield δεν σημειώθηκε ούτε σκοράρισμα παρά το γεγονός ότι υπήρχαν δρομείς στην δεύτερη και πρώτη βάση. Έτσι το παιχνίδι παρέμεινε 2-2. Και επειδή πρόκειται για μία σούπερ φάση, δείτε εδώ και το σχετικό βίντεο.
94 Greg Olson: Η φωτό είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Πρόκειται για μία σύγκρουση στο σπίτι τις οποίες και λατρεύω. Με το πόδια στον αέρα είναι ο Catcher των Braves Greg Olson, ο οποίος έχει πργαματικά εκσφενδονιστεί από τον δρομέα των Twins Dan Gladden ο οποίος έχει έρθει από την τρίτη βάση για να σκοράρει. Το Double Play όμως ήταν επιτυχημένο, καθώς ο Olson έχει στο γάντι του τη μπάλα.
89 Juan Marichal: Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους pitchers όλων των εποχών, γνωστός για το ιδιαίτερο windup που συμπεριλάμβανε το μοναδικό ανέβασμα του ποδιού σχεδόν στο κατακόρυφο. Έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους στους Giants και είχε τη δεκαετία του '60 τις περισσότερες νίκες από κάθε άλλο pitcher. Τελείωσε την καριέρα του με 243 νίκες έναντι 142 ηττών. Επίσης ήταν πολύ γνωστός για τις τακτικές εκφοβισμού των αντιπάλων, καθώς πολύ συχνά έστελνε το μπαλάκι κατευθείαν στο κράνος του batter.
83 Don Larsen & Yogi Berra: Ο Don Larsen είναι ο μοναδικός pitcher που έχει ρίξει perfect game σε post season. Και μάλιστα σε παιχνίδι World Series. Το πέτυχε στις 8 Οκτωβρίου του 1956 με τους Yankees και εδώ τον βλέπουμε να αγγαλιάζεται με τον catcher του μετά το 97ο pitch, το οποίο ήταν called strike. Ήταν ο 6ος pitcher που πετύχαινε perfect game στην ιστορία της MLB (σήμερα έχουν φτάσει τους 23).
72 Babe Ruth: Για τον Babe Ruth φαντάζομαι ότι δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Είναι ο θρύλος του Βaseball και πιθανότατα κανένας δεν τον έχει ξεπεράσει σε φήμη, σε όλα τα αθλήματα της Αμερικής. Την εποχή του ήταν ο πιο πολυφωτογραφημένος άνθρωπος των Ηνωμένων Πολιτειών. Εδώ τον βλέπετε ανάμεσα σε θαυμαστές του.
70 Hank Aaron: Ο Hank Aaron είναι ο άνθρωπος ο οποίος μέχρι το 2007 είχε το ρεκόρ των περισσότερων Homerun στην ιστορία της MLB. Έχει σημειώσει 755, ξεπερνώντας κατά 40 τον Babe Ruth. Αυτό βέβαια έφερε ιδιαίτερες πιέσεις το πρόσωπό του, καθώς το να σπάει το ρεκόρ του μεγάλου Babe και μάλιστα από εναν μαύρο, δημιούργησε τεράστιες αντιδράσεις από μεγάλο μέρος των οπαδών του Αθλήματος.
63 Bill Mazeroski: Αυτή η φωτογραφία, σχεδόν λέει την ιστορία της, καθώς μπορεί κανείς να την διαβάσει στο ταμπλό που είναι στο βάθος. Βρισκόμαστε στο 9ο inning του αγώνα ανάμεσα στους Yankees και τους Pirates. Το παιχνίδι είναι 9-9, καθώς η φιλοξενούμενη ομάδα της Νέας Υόρκης έχει σκοράρει δύο φορές στην τελευταία της επίθεση. Εδώ λοιπόν ο Mazeroski έχει κάνει ένα καλό χτύπημα (η μπάλα είναι διαγώνια δεξιά πάνω από το ρολόι) και κερδίζει το παιχνίδι για την ομάδα του, καθώς σημειώνει walk-off homerun. Μοναδική λεπτομέρεια. Ήταν το 7ο παιχνίδι του World Series του 1960 και το Homerun αυτό είναι το μοναδικό walk-off που έχει σημειωθεί ποτέ σε Game 7.
61 John F. Kennedy: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται για πρώτη φορά σε γήπεδο του Baseball με την νέα του ιδιότητα. Μόλις έχει εκλεγεί τον Ιανουάριο, και τέσσερις μήνες μετά εμφανίζεται στο Griffith Stadium της Washington για να ρίξει το πρώτο pitch για το Opening Day. Μαζί του είναι και ο αντιπρόεδρός Lindon Johnson, ο οποίος στη συνέχεια τον διαδέχθηκε στην προεδρεία.
57 Pete Rose: Ο Pete Rose (που εδώ τον βλέπετε να βουτάει εντυπωσιακά για να κατακτήσει μία βάση) είναι ένας παίκτης (και κάποια στιγμή ταυτόχρονα προπονητής των Reds) που δεν θα ακούσετε να τον αναφέρουν συχνά. Κι ας είναι πρώτος σε όλη την MLB σε hits (4.256) σε at-bats (14.053) και σε παιχνίδια που συμμετείχε (3.562). Αιτία η μόνιμη διαγραφή του από την MLB για την συμμετοχή του σε παράνομο στοίχημα αποτελεσμάτων Baseball την περίοδο που ήταν ακόμη ενεργός. Διεγράφη τον Αύγουστο του 1989.
55 Pittsburgh Piretes fans: Τρεις λεζάντες πιο πάνω, στο νούμερο 63 σας είχα γράψει για τον Bill Mazeroski και για τον τρόπο που έδωσε το World Series στους Pirates με walk-off homerun. Εδώ λοιπόν βλέπετε τους οπαδούς της ομάδας να πανηγυρίζουν αυτό το χτύπημα, ανεβασμένοι στην κορυφή ενός κτηρίου του Πανεπιστημίου της πόλης, το οποίο "έβλεπε" στο Forbes Field, το τότε γήπεδο της ομάδας.
51 Ted Williams: Εδώ ο Ted Williams προφανώς αποκαλύπτει στους γύρω του τα μυστικά για να χτυπάει κανείς με τον δικό του ρυθμό. Πρόκειται για τον παίκτη που εκτός από τα πολλά παρατσούκια του (The Kid, The Splendid Splinter, Teddy Ballgame και The Thumper) είναι επίσης γνωστός και ως "The Greatest Hitter Who Ever Lived". Ο λόγος απλός: Έχει το υψηλότερο average (,344) ανάμεσα στους παίκτες με περισσότερα από 500 homerun, ενώ είναι ο τελευταίος παίκτης που κατάφερε να πετεύχει πάνω από ,400 σε μία χρονιά. Ήταν ,406 το 1941.
46 Jackie Robinson: Για τον Jackie Robinson τα λόγια περιττεύουν. Είναι ο πρώτος παίκτης που έσπασε το φυλετικό φράγμα στην MLB. Ήταν 15 Απριλίου 1947, γι' αυτό και κάθε χρόνο στις 15 Απριλίου (ξεκινώντας από το 1997) όλοι οι παίκτες της MLB φορούν στην πλάτη τους τον αριθμό του -το 42- ο οποίος έχει αποσυφθεί από το σύνολο του πρωταθλήματος, μία τιμή που δεν έχει γίνει σε κανέναν άλλο παίκτη, σε κανένα άλλο άθλημα. Εδώ "κλέβει" το σπίτι - μία κίνηση που χρειάζεται πολύ τόλμη και ταχύτητα. Σε αυτό το παιχνίδι οι Dodgers έχασαν από τους Yankees, πήραν όμως το πρωτάθλημα σε 7 παιχνίδια.
40 Roberto Clemente: Η περίπτωση του Roberto Clemente είναι μοναδική. Το όνομά του φιγουράρει 28ο στην λίστα με τα περισσότερα hits και μάλιστα με το στρογγυλό νούμερο 3000. Το πέτυχε το 1972 και μερικούς μήνες αργότερα (στις 31 Δεκεμβρίου της ιδιας χρονιάς) σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, καθώς πετούσε προς το Πόρτο Ρίκο μεταφέροντας βοήθεια (σε τρόφιμα και αθλητικά αξεσούαρ) στους φτωχούς κατοίκους της χώρας του. Ήταν 38 ετών και είχε παίξει 18 σεζόν στην MLB.
36 Mark McGwire: Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό παίκτη. Τόσο λόγω της ικανότητάς του στο ρόπαλο, όσο και του μεγέθους του που του έδωσε τον τίτλο Big Mac. Είναι ο παίκτης που έσπασε το ρεκόρ του Roger Marris για τα περισσότερα Homerun σε μία σεζόν, πετυχαίνοντας το 62ο στις 7 Σεπτεμβρίου του 1998. Συνολικά εκείνη τη χρονιά πέτυχε 70, ένα νούμερο που έχει περάσει μόνο ο Barry Bonds με 73. Όμως... το 2010 παραδέχθηκε ότι χρησιμοποιούσε αναβολικά καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Κάτι άλλωστε που έκανε και ο Barry Bonds κι ας μην το έχει παραδεχθεί ποτέ.
33 LSU Tigers Baseball Team: Πρόκειται για την σημαντικότερη ομάδα κολλεγιακού Baseball της Αμερικής. Είναι η μόνη που μέσα στη δεκαετία του 1990 με 2000 κέρδισε το πρωτάθλημα πέντε φορές στις πέντε που έφτασε στα τελικά. Μάλιστα στις 17 Ιουνίου 2000 η ομάδα κατέκτησε το Πανεπιστημιακό World Series κερδίζοντας 13-0 στα παιχνίδια που έδωσε. Σε αυτό τον αγώνα αρχικά έχανε με 5-2, όμως τελικά κέρδισε με walk-off hit που έφερε στο plate τον Ryan Theriot, τον παίκτη που φέτος σκόραρε και έσπασε στο 10ο inning την ισοπαλία με τους Tigers κερδίζοντας το World Series της MLB για τους Giants.
26 Cal Ripken Jr.: Πρόκειται για έναν παίκτη που -όχι άδικα- οι οπαδοί των Orioles τον ονόμασαν The Ironman, λόγω του γεγονότος ότι έπαιξε συνεχόμενα σε 2.632 παιχνίδια, προσπερνώντας κατά 502 παιχνίδια τον μέχρι τότε κάτοχο του ρεκόρ, Lou Gehrig, ο οποίος είχε σημειώσει το δικό του ρεκόρ 56 χρόνια πρίν. Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Ripken να χαιρετά τους φιλάθλους μετά το παιχνίδι 2.131, μία στιγμή που έχει ψηφιστεί από τους οπαδούς ως "η πιο αξιομνημόνευτη στο Baseball".
24 Joe Dimaggio: Πρόκειται για έναν από τους μεγάλους του Baseball και τους μεγάλους των Yankees. Συνήθως μνημονεύεται μαζί με τον Mickey Mantle, ή τον Roger Marris, καθώς είναι μία απο τις μεγάλες φιγούρες της ομάδας αυτής. Έπαιξε για 13 χρόνια με τη Νέα Υόρκη και είναι πιο γνωστός για τα 56 συνεχόμενα παιχνίδια που είχε πετύχει hit, ένα ρεκόρ που ξεκίνησε στις 15 Μαΐου του 1941, τελείωσε στις 16 Ιουλίου του ίδιου χρόνου και δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη.
15 Barry Bonds: Σε αυτή την φωτογραφία, βλέπουμε τον παίκτη να κοιτάζει την μπάλα, η οποία θα φύγει έξω από το γήπεδο (στην προκειμένη περίπτωση των Nationals) για την 756η φορά στην καριέρα του Bonds. Ήταν η ημέρα που η MLB απέκτησε τον νέο βασιλιά των Homeruns, καθώς ο Hank Aaron μετά από 33 χρόνια περνούσε στη δεύτερη θέση. Αυτή η κατάκτηση από τον Bonds (τελικά σημείωσε 762 Homeruns) δημιούργησε τεράστια αντιπαράθεση ανάμεσα στους οπαδούς του Baseball για το αν άξιζε το ρεκόρ λόγω των (μάλλον βάσιμων) υποψιών ότι έπαιρνε αναβολικά. Είναι χαρακτηριστική η φράση που έλεγαν κάποιοι: "Babe did it on burgers and beer...", ενώ κάποια στιγμή είχε ακουστεί ότι το γραφείο του Επιτρόπου σκεφτόταν δίπλα από το ρεκόρ να βάλει έναν αστερίσκο που να υποδηλώνει ότι το ρεκόρ έγινε κάτω από αδιευκρήνιστες συνθήκες.
8 Hank Aaron: Είναι η στιγμή που όλοι οι οπαδοί του Baseball (κάποιας ηλικίας) μπορούν να σου πουν πού βρίσκονταν και τί έκαναν. Είναι η στιγμή που ο Hank Aaron σημειώνει το Homerun 715 και προσπερνάει τον Babe Ruth. Στη συνεχεια χτύπησε άλλα 40 homeruns και κράτησε το ρεκόρ του μέχρι το 2007.
6 Kirk Gibson: Η φωτογραφία δεν έχει καμία ιστορική αξία, απλά είναι μία φοβερή φωτογραφία, ασχέτως αν ο Gibson την επόμενη ημέρα έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι. Είναι μία εντυπωσιακή σύγκρουση στο "σπίτι" όπου ο παίκτης των Tigers συγκρούεται με τον catcher των Royals Pat Borders. Απλά είναι μία ακόμη ευκαιρία να καταρρίψω τον μύθο ότι το Baseball δεν έχει φυσική επαφή και να εξηγήσω ότι στο Baseball δεν υπάρχει το concept του φάουλ αλλά ούτε και η ιδέα του αντιαθλητικού παιχνιδιού. Αν κάποιος βρεθεί μπροστά στον δρομέα, αυτός μπορεί να τον γκρεμίσει. Αν έχει τη μπάλα στα χέρια του, τότε ο δρομέας είναι out. Αν δεν την έχει τότε... κακώς ήταν εκεί. Οπότε, το γεγονός ότι ο catcher έχει δεχθεί ένα πολύ γερό χτύπημα στο πρόσωπο δεν λέει τίποτα.
4 Manny Ramirez: Πρόκειται για άλλη μία εκπληκτική φωτογραφία χωρίς ιστορική σημασία. Ο Manny Ramirez, ένας από τους πιο τρελούς παίκτες στο Baseball, όπου πολύ συχνά κάνει πράγματα τα οποία δικαιολογούνται με την πρόταση "Manny just being Manny", εδώ πετάει προς την δεύτερη βάση την οποία κλέβει. Το τέλος της καριέρας του Manny πάντως ήταν μάλλον θλιβερό, καθώς συνελήφθει δύο φορές να έχει κάνει χρήση αναβολικών, εξέτησε μία φορά τα 50 παιχνίδια ποινή, την επόμενη φορά όφειλε να μείνει εκτός για 100 παιχνίδια, έκανε έφεση και έγιναν και αυτά 50, αλλά παρά το minor league συμβόλαιο που υπέγραψε με του Athletics, 16 παιχνίδια μετά, σε μία ομάδα ΑΑΑ ζήτησε να σταματήσει.
2 Lou Gehrig: Πρόκειται για την πιο συγκινητική στιγμή στην ιστορία του Baseball. Ο Lou Gehrig -γνωστός μέχρι τότε με το παρατσούκλι Iron Horse λόγω των 2.130 συνεχόμενων παιχνιδιών που είχε παίξει- ανακοινώνει σε μία ομιλία 277 λέξεων στο γήπεδο των Yankees, ότι είναι αναγκασμένος να σταματήσει να παίζει Baseball, καθώς πάσχει από Αμνυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση, μία πάθηση που εκφυλίζει τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης και σήμερα φέρει το όνομα το παίκτη προς τιμή του.
Δύο χρόνια μετά από αυτή τη στιγμή ο Gehrig πέθανε, έχοντας σημειώσει στην καριέρα του ένα ακόμη ρεκόρ που καταρρίφθηκε μόλις πρόσφατα. Είχε χτυπήσει 23 Grand Slams, ένα νούμερο που ισοφάρισε ο Alex Rodriguez μόλις φέτος, 71 χρόνια μετά.
Στην ομιλία του ο παίκτης αυτοχαρακτηρίστηκε ως "ο πιο τυχερός άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου