Η κρίση χτύπησε το ελληνικό Baseball... Σώπα!!! Τώρα;;;

Τι φοβερό κλισεδάκι που έχει γίνει αυτό: "Χτυπήθηκε από την κρίση". Όλα το τελευταίο διάστημα χτυπιούνται από την κρίση. Το Baseball όμως είναι χτυπημένο από το 2005. Ως προφήτης. Και οι "ουρές" της κρίσης εξακολουθούν να επανέρχονται και να στοιχειώνουν το άθλημα. Τελευταίο κρουσμα η εμπλοκή της συμμετοχής της Πρωταθλήτριας ομάδας για το 2011 "Μαρούσι" στο Πανευρωπαϊκό διασυλλογικό Πρωτάθλημα του 2012. Αιτία κάποια παλιά χρεωστούμενα της ομάδας στην Ομοσπονδία.
Η ΕΦΟΜ εμφανίζεται τα προηγούμενα χρόνια να είχε πληρώσει στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ένα πρόστιμο που είχε επιβληθεί στην ομάδα, λόγω μη εμφάνισης της σε μία διοργάνωση που είχε δηλώσει συμμετοχή.Έτσι τώρα η Ομοσπονδία κάνει απαιτητό το ποσό για να εγκρίνει τη συμμετοχή της ομάδας στο Πανευρωπαϊκό του 2012, κάτι που θα πρέπει να γίνει άμεσα, καθώς η δήλωση του πρωταθλητή του 2011 θα πρέπει να γίνει στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου, δηλαδή μέχρι την Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου.
Αν όμως δεν ανοίξει κάποιο από τα υποστηρικτικά πορτοφόλια της ομάδας, δεν αποκλείται φέτος να μην συμμετάσχει ελληνική ομάδα στο Πανευρωπαϊκό, καθώς και η εναλλακτική λύση που άρχισε να συζητείται στους κύκλους του Baseball, για δήλωση συμμετοχής του δεύτερου Σπάρτακου, ή των δύο επόμενων ομάδων (Άρη ή Ευρυάλης) έπεσε στο κενό. Κάθε ομάδα για τους δικούς της λόγους (με κυρίαρχο τον οικονομικό, αλλά και την πραγματική αδυναμία των αθλητών να λείψουν από τη χώρα) δεν φαίνεται διατεθημένη να συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης χρονιάς.
Έτσι, (ώ τί πρωτότυπο;) η χώρα μας πέφτει ακόμα πιο βαθιά στην ανυποληψία δίνοντας λαβή στους Ευρωπαίους να λένε ότι είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης.
Σε όλα, όχι μόνο στο Baseball !!!

Το ΜΑΡΟΥΣΙ Πρωταθλητής 2011

Η Ελλάδα έχει πρωταθλητή που μετά από αρκετά χρόνια ακούει ξανά στο όνομα ΜΑΡΟΥΣΙ.
Η ιστορική ομάδα -η οποία κατά τα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του Baseball στην Ελλάδα κέρδιζε κάθε χρόνο την διοργάνωση- με μία εντυπωσιακή απόδοση την Κυριακή κέρδισε και τους δύο αγώνες του doubleheader με τον Σπάρτακο και κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα με 3 νίκες 2 ήττες.
Έτσι, ο Σπάρτακος παρέμεινε στην δεύτερη θέση, ενώ μένει να γίνει ένας αγώνας κατάταξης ανάμεσα στον Άρη Θεσσαλονίκης και την Ευρυάλη Γλυφάδας για να καθοριστεί η τελική τριάδα.

Και αυτό το πρωτάθλημα πάντως δεν ήταν από τα πλέον ομαλά, καθώς δημιούργησε και αυτή τη φορά αντεγκλίσεις ανάμεσα στις ομάδες για την ορθότητα κάποιων αποφάσεων, για την κατάρτιση του προγράμματος, για τις μετακινήσεις παικτών από ομάδα σε ομάδα, ρίχνοντας κάποιες σκιές στην όλη διοργάνωση.
Η σημαντικότερη σύγκρουση ήταν ανάμεσα στον Σπαρτακο και τον Άρη για τους ημιτελικούς αγώνες, που θα όριζαν ποιός από τους δύο θα συμμετείχε στον τελικό. Στην πραγματικότητα δεν έγινε κανένας αγώνας ανάμεσα στις δύο ομάδες και ο Σπάρτακος πήρε την πρόκριση στα χαρτιά, μία εξέλιξη που άνοιξε για άλλη μία φορά πληγές του παρελθόντος ανάμεσα στους παίκτες. Έτσι, πολλοί είναι εκείνοι που λένε τώρα ότι δεν αποκλείεται να σταματήσουν να ασχολούνται με το άθλημα, παρά το ότι είναι απαραίτητοι για την ανάπτυξή του, ιδίως στα μικρά παιδιά.
Με την ευκαιρία να σας πω ότι την προηγούμενη εβδομάδα στο Γήπεδο 2 των προπονητηρίων Baseball στην Βουλιαγμένης, έγιναν αγώνες της Little League ή "Λίγκας των μικρών" όπως λέγεται Ελληνικά. Σε αυτούς συμμετείχαν τρεις ομάδες παίδων, μία από την Αθήνα, μία από την Πάτρα και μία από την Θεσσαλονίκη. Η διοργάνωση ήταν απολύτως επιτυχημένη και γέμισε χαρά τα παιδιά που ήρθαν στην Αθήνα και ευχαριστήθηκαν τα παιχνίδια με την ψυχή τους.

Έλληνες παντού

Τελικά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις από κάτω θα βρεις έναν Έλληνα. Γιατί μετά τον ιδιοκτήτη των Orioles Pitter Angelos, τον George Kottaras, τον Mike Moustakas και φυσικά τον Nick Markakis, έχουμε να προσθέσουμε και έναν ακόμα στο "ρόστερ" των Ελλήνων που δραστηριοποιούνται σε αυτό το άθλημα το οποίο στη χώρα μας περιφρονούμε τόσο έντονα.
Πρόκειται για τον Alex Anthopoulos, ο οποίος είναι ο General Manager των Blue Jays. Το όνομά του το πέτυχα σε μία είδηση της MLB γύρω από την πιθανότητα της ομάδας του Τορόντο να πάρει τον Yu Darvish έναν εντυπωσιακό πίτσερ από την Ιαπωνία. Ο Έλληνας Γενικός Διευθυντής είχε βρεθεί πριν από λίγο καιρό στην χώρα του ανατέλοντος Ηλίου, είδε τον Darvish, αλλά τελικά δεν άνοιξε τα χαρτιά του στους δεκάδες Ιάπωνες δημοσιογράφους που έτρεχαν πίσω του για να του πάρουν κάποια πληροφορία. Δηλαδή κατά το Ελληνικότερο παρέμεινε σφίγγα.
Πάντως όπως καταλάβατε το σημαντικό εδώ δεν είναι ο Τζαπανίζος πιτσερ για τον οποίον δεν καιγόμαστε κιόλας, αλλά ο Έλληνας GM. 

Χαμένοι στη μετάφραση του Moneyball revisited

Κάποιοι φίλοι με τους οποίους κανονίζαμε αρχικά να δούμε το Moneyball την πρώτη ημέρα προβολής, τελικά πήγαν εχθές και να σας πω την αλήθεια μου, δεν άντεξα και πήγα ξανά κι εγώ. Όπως και να έχει βλέπεις διαφορετικά μία ταινία όταν είσαι απαλλαγμένος από το τί θα γίνει παρακάτω. Έτσι, ξαναφόρεσα το κιτρινοπράσινο καπελάκι των A's και ξανανέβηκα τις κυλιώμενες σκάλες του Starcity Odeon. Και δεν το μετάνοιωσα. Η ταινία είναι καλή, οπότε την είδα πολύ ευχάριστα προσέχοντας καινούρια σημεία, καινούριες λεπτομέρειες, αλλά και καινούρια μεταφραστικά μαργαριτάρια. Παιδιά είναι για γέλια!!!  Και δεν θα σας πω για το "Home plate" που μεταφράστηκε "Κύρια βάση" και όχι "τελική", δεν θα σας πω για τον "Pinch Runner" που έγινε "Δρομέας Ανάγκης" και όχι "αντικαταστάτης", δεν θα σας πω για την "Major League" που μεταφράστηκε "πρώτη ομάδα" και όχι "Πρώτη Κατηγορία"... Άσε που στην αρχή του έργου ο ήρωας που λέγεται Beane μεταφράζεται "Μπίνι" και λίγο αργότερα γίνεται ως δια μαγείας Μπιν. Ο μεταφραστής όχι μόνο μετέφρασε με τα πόδια το έργο, όχι μόνο τα έκανε σαλάτα στους όρους του Baseball αλλά και σε κοινά αγγλικά.
Διαβάστε και κλάψτε από τα γέλια.

The lead off double
Στην αρχή του παιχνιδιού ο Τζόνι Ντέιμον ως πρώτος ροπαλιστής του inning χτυπάει τη μπάλα και φτάνει στη δεύτερη βάση. Ο σχολιαστής αναφωνεί: "and he hits a lead off double..." Δηλαδή, γίνεται χτύπημα δύο βάσεων από τον επικεφαλής ροπαλιστή του γύρου.
Στους υπότιτλους διαβάζουμε "χτυπάει ένα διπλό και έχει δικαίωμα να φύγει πρώτος". Φέξε μου και γλύστρισα.

Can't hit
Κάποια στιγμή ο Μπραντ Πιτ αδειάζοντας τους συμβουλάτορες του τους ανακοινώνει ποιους παίκτες σκέφτεται να φέρει στην ομάδα. Λέει δυο τρία ονόματα και κάποιος σχολιάζει: "The boy can't hit a curve ball".
Στους υποτίτλους διαβάζουμε: "Το παιδί δεν μπορεί να ρίξει γυριστή μπαλιά"
Hit μεγάλε!!! Hit!!! NOT THROW!!! HIT!!!!!

The peaking machine
Ένας παίκτης των Oakland τοποθετείται να παίξει για πρώτη φορά στη ζωή του στην πρώτη βάση. Είναι πραγματικά χεσμένος, καθώς μέχρι τώρα έπαιζε catcher (κάτι που παρεμπιπτόντως στη μετάφραση παραμένει catcher, αντί υποδοχέας). Ο Μπραντ Πιτ για να τον εμψυχώσει στην προπόνηση καθώς πιάνει μία δύσκολη πάσα που έσκασε μπροστά του, του φωνάζει: "There you go. Picking machine"
Στους υποτίτλους διαβάζουμε: "Έτσι, μπράβο μηχανή ρίψης".
Ρίψη: Through
Pick: Συλλέγω
Το ίδιο λάθος έγινε μάλιστα δύο φορές, οπότε τουλάχιστον ο μεταφραστής είναι συνεπής.

Get some Grounders
Ο Μπραντ Πιτ λέει στον ασταθή πρωτοβασέο του ότι σήμερα θα παίξει, οπότε τον προτρέπει να κάνει προθέρμανση: "Go get some grounders" τους λεέι.
Στη μετάφραση διαβάζουμε: "Πήγαινε ρίξε μερικές μπαλιές"
Τρικυμία εν κρανίο. Πως στο δαίμονα το get έγινε ρίξε; αφού get θα πει πάρε, δέξου. Ή κάνω λάθος; Θα ξεχάσω και τα αγγλικά που ξέρω.

One run in, two runs in
Και φτάνουμε στο μεγάλο παιχνίδι. Το Oakland είναι μπροστά αλλά οι αντίπαλοι απαντούν. Γίνεται ένα καλό χτύπημα και ο σχολιαστής λέει: "One run in... two runs in..."
Στους υποτίτλους: "Περνάει μία βάση, περνάει και δεύτερη"
Γιατί βάση ρε φίλε; Αφού πριν από λίγο στη συζήτηση του Μπραντ Πιτ με τον Τζονα Χιλ έχεις μεταφράσει σωστά το runs ως πόντους. Τί άλλαξε τώρα;
Μάλιστα στο ίδιο παιχνίδι, μερικά λεπτά αργότερα μεταφράζει τα runs ως χοουμ ρανς. Γιατί; μη με ρωτάτε θα σας πω ψέμματα και δεν θέλω.

He is gonna round first
Προς το τέλος του έργου, παρακολουθούμε έναν χοντρό catcher ο οποίος επειδή τρέχει αργά, φοβάται να τρέξει για τη δεύτερη βάση, όσο καλό και αν είναι το χτύπημα του. Τί έγινε ακριβώς στη φάση δεν θα σας το πω γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον, οπότε αν δεν έχετε δει το έργο να μην σας το χαλάσω.
Όπως και να έχει, ο χοντρός catcher, αφού χτυπάει την μπάλα αποφασίζει (όπως εξηγεί ο Τζονα Χιλ) να κάνει κάτι που δεν κάνει ποτέ. "He is gonna round first" μας λέει ο ηθοποιός που σημαίνει "θα στρίψει στην πρώτη βάση" κατευθυνόμενος δηλαδή προς τη δεύτερη. Όμως ο μεταφραστής  γράφει: "Θα τρέξει τον πρώτο γύρο". Καλό έ;

The state of a game
Για το τέλος κράτησα το καλύτερο. Και είναι το καλύτερο διότι ειδικά αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν όρο του Baseball. Όχι ότι είχαν όλα τα προηγούμενα, η αλήθεια όμως είναι ότι ήταν εκφράσεις μέσα από τον κόσμο του Baseball και είναι δύσκολο να τις μεταφράσεις. Εδώ όμως μιλάμε για απλά Αγγλικά.
Και πάλι είμαστε στο μεγάλο παιχνίδι των Oakland με τους αντιπάλους τους να ροκανίζουν τη διαφορά των 11 πόντων και τελικά να ισοφαρίζουν. Η κατάσταση είναι δύσκολη και ο σχολιαστής λέει: "The game is in a state where it can be lost".
Στους υποτίτλους διαβάζουμε το ανεπανάληπτο: "Το παιχνίδι παίζεται σε μία Πολιτεία όπου μπορεί να χαθεί"!!!!!!!!!!!! ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ; ΒΟΗΘΕΙΑ!!! ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ!!! ΣΤΗΝ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ!!! Δηλαδή αν παιζόταν στη Μοντάνα, στη Γιούτα, ή στη Βόρεια Ντακότα ένα παιχνίδι που είναι 11 - 11 δεν χάνεται; Εκεί είναι σιγουράκι, ενώ στην Καλιφόρνια δεν είναι;
Τί πήρατε όταν κάνατε τη μετάφραση και δεν μας το δώσατε κι εμάς; Πείτε μας!!!

Είναι πολλά τα λεφτά... Άλμπερτ

"Είναι πολλά τα λεφτά Άρη" λέει ο Σπύρος Καλογήρου στην ταινία "Λόλα" . Πιθανότατα αν ήμουν υλατζής σε μία αθλητική εφημερίδα και έπρεπε να βάλω τίτλο στην μεγαλύτερη μεταγραφή της σεζόν, θα έγραφα: "Είναι πολλά τα λεφτά Άλμπερτ".
Ο Albert Pujols υπέγραψε με τους Los Angeles Angels δεκαετές συμβόλαιο που μάλλον φτάνει τα 260 εκατομμυρια δολλάρια, δέκα περισσότερα από το συμβόλαιο του Alex Rodriguez στους Yankees με την ίδια διάρκεια.
Έτσι, ολοκληρώθηκε αρκετά νωρίς μία μεταγραφή, η οποία αρχικά φαινόταν απίθανη, καθώς όλοι έλεγαν ότι σε καμία περίπτωση οι μισητοί, μισητοί, μισητοί Cardinals δεν θα άφηναν να τους ξεφύγει το πρόσωπο του franchise, ο άνθρωπος που είχε ένα status Θεού στο Saint Louis και φορώντας τα κόκκινα πουλιά στο στήθος  έγινε 9 φορές All Star Player, 3 φορές MVP της National League και βοήθησε ώστε η ομάδα να πάρει δύο World Series. Μάλιστα ενώ φέτος ήταν η πρώτη χρονιά στα έντεκα χρονια που έπεσε στην κανονική περίοδο κάτω από το 300 average (299), στο Post Season, πραγματικά έσκισε. Συνολικά είχε average 353 με το εντυπωσιακό 478 στο NLCS, ενώ και στο World Series, όπου ο μέσος όρος του έπεσε στο 240, σημείωσε 3 Homerun.
Φανταστείτε λοιπόν αν στο Moneyball, βλέπαμε το πρόβλημα που αντιμετωπίζαν οι Oakland Athletics για να αντικαταστήσουν τον Giambi (ποιόν; τον Giambi, το κινητό φαρμακείο που έπερνε τα χάπια με τις χούφτες και βάραγε παντού κρεατίνες) φανταστείτε τώρα τί θα τραβήξουν οι Cards.
Από την άλλη αναρωτιέται κανείς: Μήπως ο Albert έδωσε ότι ήταν να δώσει; Μήπως μετά από 11 σεζόν άδειασε το ρόπαλό του και απλά θα αρχίσει η κάθοδος και σε λίγο καιρό θα καταλήξει ένα oversized παλτό στον πάγκο των Αγγέλων; Μέχρι και στο Fantasy, κατά τα μέσα της σεζόν ο Albert αποκαθηλώθηκε από την κορυφή και την θέση του πηρε ο Matt Kemp των Dodgers. Προφανώς αυτή θα ήταν και η σκέψη των Cardinals, ότι ο μεγαλόσωμος πρωτοβασέος δεν αξίζει τόσα λεφτά. Να πω την αλήθεια μου κι εγώ αν ήμουν στη θέση τους, θα προσπαθούσα μεν να κλείσω τον Albert, αλλά το πολύ για 5 χρόνια. Όχι για δέκα. Και όχι για 26 εκατομμύρια.το χρόνο, αλλά για 15, άντε 17, άντε βαριά βαριά 18.
Εδώ πάντως θα είμαστε την άνοιξη για να δούμε πως θα πάει ο Albert ως αγγελούδι.

Δείτε εδώ ποιοί είνοι οι τρόποι με τους οποίους οι Cardinals θα αντικαταστήσουν το Albert

Χαμένοι στη μετάφραση του Moneyball

Εχθές λοιπόν Πέμπτη, στην πρεμιέρα του Moneyball, βρεθήκαμε επτά άτομα και ως οι ειδικό κοινό, παρακολουθήσαμε και απολαύσαμε το Moneyball. Γελάσαμε όμως και με την ψυχή μας. Γελάσαμε με τα μαργαριτάρια που διαβάσαμε στους υπότιτλους.

Πριν από κάποιους μήνες -όπως θα θυμάστε- είχα πάρει στο τηλέφωνο την Feelgood Entertainment. Τους είχα πει ότι αν χρειάζονται βοήθεια στην μετάφραση του Moneyball είμαι ο άνθρωπος τους. Λίγο καιρό μετά μου απάντησαν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα και ότι ο μεταφραστής τους είχε λύσεις για όλα. Στενοχωρήθηκα που δεν θα είχα την ευκαιρία να προσφέρω, αλλά σκέφτηκα ότι ίσως ο άνθρωπος που θα κάνει την απόδοση των υποτίτλων θα ήταν κάποιος ελληνοαμερικάνος, ή κάποιος που μπορεί να έχει ζήσει στην Αμερική και να ξέρει ο άνθρωπος.

Ποιος είμαι άλλωστε εγώ να κρίνω έναν επαγγελματία μεταφραστή;

Τώρα όμως που είδα το έργο ξέρω!

Ο κύριος Γιώργος Λυκούδης που υπογράφει τους υποτίτλους δεν έχει ζήσει στην Αμερική ούτε είναι Ελληνοαμερικανός. Απλά ξέρει καλά Αγγλικά. Σιγά τα ωα! Καλά αγγλικά ξέρει κι η κουτσή Μαρία. Τα Αγγλικά του Baseball όμως δεν είναι όποια κι όποια Αγγλικά. Και όπως λένε κάποιοι "το χειρότερο δεν είναι η αμάθεια, αλλά ή ημιμάθεια" και το ακόμα χειρότερο είναι να μην έχεις και τα αρχίδια να παραδεχθείς ότι δεν ξέρεις κάτι καλά. Διότι πολύ απλά ο κύριος Λυκούδης δεν ξέρει καλά τα Αγγλικά του Baseball. Η αλήθεια είναι ότι κάτι έψαξε. Έκανε μία μικρή έρευνα. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για τον επαγγελματικό υποτιτλισμό μίας ταινίας με ιδιαίτερες απαιτήσεις, κι έτσι το τί διαβάσαμε κάτω από το όμορφο πρόσωπο του Μπραντ Πίτ δεν περιγράφεται.

Τα μαργαριτάρια

Το έργο ξεκινά με έναν αγώνα των Athletics με τους Yankees. Έρχεται ένας καταιγισμός όρων και εκφράσεων. Τί strike, τί out, τί Homerun, τί να λέμε... Και στους υπότιτλους έχουμε μία σαλάτα. Κάποια στιγμή ακούγεται "and the Yankees need two more outs" και διαβάζουμε "και οι Yankees χρειάζονται δύο ακόμα πόντους"!!! Outs ρε μεγάλε OUTS, όχι Runs!!!

Λίγο αργότερα οι βάσεις μεταφράστηκαν σε πόντους, τα runs είχα γίνει χοουμ ρανς ενώ το ball είχε μεταφραστεί στο εύκολο (αλλά εντελώς ανούσιο) "μπαλιά". Και τί θα πει "μπαλιά" κύριε Λυκούδη; Και το pitch μπαλιά είναι. Επίσης το pitch μεταφράστηκε απλά και ανέξοδα pitch και όχι ρίψη, το strike παρέμεινε strike και όχι «αποτυχία χτυπήματος» όπως θα μπορούσε, ενώ ο catcher αντί του σωστότερου «υποδοχέας» γράφτηκε εις άπταιστα ελληνικά «κάτσερ» λες και αυτό λέει τίποτα στον Έλληνα.

Επιπροσθέτως, το walk μεταφράστηκε απλά σε "γουόκ". Τώρα τί σημαίνει γούοκ στα Ελληνικά, μην με ρωτάτε, διότι δεν ξέρω και θα σας γελάσω. Ίσως να είναι εκείνο το μαγειρικό σκεύος. Μάλιστα ο Kevin Yukilis που αναφέρεται στο έργο με το παρατσούκλι του "the Greek God of walk" * μεταφράστηκε ως "ο Έλληνας Θεός του γουόκ". Κάτι σαν τον μάστερ σεφ της Ινδοκίνας. Για την ιστορία να επαναλάβω ότι όσοι διαβάζουν από την αρχή αυτό το blog ξέρουν ότι ο Κέβιν δεν είναι Έλληνας, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη μετάφραση του Λυκούδη, αλλά με την πραγματικότητα. 

*μεταφράστηκε ως "ο Έλληνας Θεός του γουόκ".  Κάτι σαν τον μάστερ σεφ της Ινδοκίνας. Για την ιστορία να επαναλάβω ότι όσοι διαβάζουν.

Για να πάω τώρα και στο τελευταίο μαργαριτάρι της μετάφρασης, που ήταν και το πιο γερό χτύπημα -γιατί πόσα να αντέξει κανείς επί δυό ώρες και ένα τέταρτο. Ένας παίκτης λοιπόν χτυπάει τη μπάλα, ο εκφωνητής ακούγεται να λέει "he hits..., he runs... rounds first..." και εμείς διαβάζουμε στη μετάφραση: "Χτυπάει την μπάλα, τρέχει και είναι ο πρώτος γύρος"!!! Ε!!! Μεγάλε!!! «Rounds first», θα πει στρίβει γύρω από την πρώτη βάση, όχι είναι ο πρώτος γύρος. Αλλά αν δεν το έχει ξαναακούσει που να καταλάβεις.

Είχε και ένα άλλο καταπληκτικό για την Major League, κάτι σαν «πρώτη γραμμή» ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν το θυμάμαι ακριβώς, οπότε νν κάποιος το θυμάται να μας το γράψει να γελάσουμε κι άλλο.

Αυτά λοιπόν εννοούσα όταν έλεγα στην εταιρία διανομής ότι το Baseball θέλει κάποιον ειδικευμένο στη μετάφραση, αλλά τί να κάνουμε. Προφανώς η άποψή τους ήταν «σιγά ρε παιδιά, εδώ κανείς δεν καταλαίνει το Baseball γενικώς, στους όρους θα κολήσουμε; Πολλοί θα τους δουν λίγοι θα τους προσέξουν.»

Και δυστυχώς δεν έχουν άδικο. Λίγοι είμαστε.

Η ταινία

Αφήνοντας τη μετάφραση στην άκρη και πηγαίνοντας στα της ταινίας, πρέπει να πω ότι το Moneyball κατακτά πολύ εύκολα την δεύτερη θέση της καλύτερης ταινίας για το Baseball, πάντα μετά την ταινία «Ο Καλύτερος» με τον Ρόμπερτ Ρεντφορντ. Όλα τα άλλα, τα «For The Love Of The Game» και τα «The Rookie» και τα «Shoeless Joe» έρχονται πολύ - πολύ πιο πίσω.

Το Moneyball, είναι μία πραγματικά διαφορετική κινηματογραφική προσέγγιση στο παιχνίδι. Είναι αφιερωμένο μεν στη στατιστική ανάλυση των παικτών, ευτυχώς όμως αυτή την παράμετρο την προσπερνά γρήγορα και επικεντρώνεται στον μάνατζερ-άνθρωπο, που έχει χάσει μία ευκαιρία στη ζωή του ως παίκτης και ανησυχεί μήπως χάσει άλλη μία, οπότε τελικά τα παίζει όλα για όλα, ώστε να μπορέσει να πάει σε καλό Κολέγιο η κόρη του. Και τα καταφέρνει.

Βέβαια η νίκη στο γήπεδο εξακολουθεί να είναι πολύ βασική παράμετρος του σεναρίου, έρχεται όμως αρκετά νωρίς στο έργο. Δεν είναι το επιστέγασμα όπως έχουμε συνηθίσει στις αθλητικές ταινίες, όπου οι ήρωες ξεπερνούν όλες τις δυσκολίες και στο τέλος πανηγυρίζουν. Έτσι τελικά, την κυρίαρχη θέση την έχει η ήττα, η οποία είναι και το βασικότερο χαρακτηριστικό του Baseball. Μην ξεχνάτε ότι ακόμα και στην καλύτερή της χρονιά, μία ομάδα έχει χάσει το 40 με 45% των παιχνιδιών της.

Άλλο ένα θετικό είναι η διάθεσή της ταινίας που δεν ακολουθεί την κλασική χολιγουντιανή συνταγή, με τους ζεστούς φωτισμούς και τις ροζ φατσούλες, αλλά διαδραματίζεται κάτω από ένα φως άσπρο των φθορίων, κάνοντας πιο αληθινή την εικόνα και δίνοντας την αίσθηση ότι πραγματικά βρισκόμαστε στα παρασκήνια του μεγάλου Show της MLB.

Στα μείων της ταινίας βάζω την διάρκειά της, καθώς κάποια στιγμή αιστάνθηκα ότι «κρέμασε» λίγο. Που σημαίνει ότι θα μπορούσαν κάποιοι διάλογοι -ιδίως προς το τέλος- να είναι πιο σφιχτοί και αντί για 133 λεπτά το έργο να ήταν κοντά στις δύο ώρες. Από την άλλη μέσα από αυτή την αργή ατμόσφαιρα της ταινίας είδα το πραγματικό συναίσθημα που βάζουν σε αυτό το παιχνίδι οι αμερικάνοι, κάτι που εμείς ως χώρα δεν έχουμε σε καμία περίπτωση. Αυτοί το αγαπάνε ρε παιδί μου, οπότε ίσως αν ήμουν Αμερικάνος να μην με ενοχλούσε ούτε η διάρκεια. Ίσως να μην με ενοχλούσε τίποτα.

Απόψε πάμε Σινεμά

Φίλοι του Baseball, όλοι απόψε το βράδυ στις 22:00 στο Star City Odeon στην Συγγρού για να δούμε το Moneyball. Η ταινία αρχίζει στις 22:30. Μην ξεχάσετε καπελάκι οποιασδήποτε ομάδας και φυσικά κατά προτίμηση των Oakland Athletics!!! Τα λέμε εκεί.

Ανοιχτή πρόσκληση για το Moneyball

 Όπως σας είχα γράψει πριν από δύο εβδομάδες, αύριο κάνει πρεμιέρα στην Ελλάδα η ταινία Moneyball, αφιερωμένη στην προσπάθεια του Billy Bean να φτιάξει μία ομάδα αξιώσεων με τους περιορισμένους πόρους που του προσέφεραν οι ιδιοκτήτες των Oakland Athletics.
Επειδή όμως δεν υπάρχει ακόμα το πρόγραμμα των αιθουσών -το αναρτούν αύριο τα sites- δεν μπορώ να σας φιξάρω από σήμερα εκείνο το ραντεβού που λέγαμε για να πάμε να δούμε την ταινία.
Έτσι, όσοι ενδιαφέρεστε, κρατήστε απλά ελεύθερο το βράδυ σας αύριο και επισκευθείτε νωρίτερα μέσα στην ημέρα το blog για να δείτε που θα είμαστε, ώστε να απολαύσουμε όλοι μαζι την ταινία.
Να σας πω ότι σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες από κινηματογραφικά sites η ταινία αναμένεται να προταθεί για τρία ως επτά Όσκαρ. Οπότε δεν θα δούμε απλά μία ταινία για Baseball, αλλά θα δούμε μία καλή ταινία.
Όσοι πιστοί φορέστε τα καπέλα σας και προσέλθετε!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ (ή μάλλον αρκετά) ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ο Μπραντ Πιτ σε φουλ φόρμα πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που εντυπωσιάζει και αιφνιδιάζει ευχάριστα το θεατή 
Los Angeles Times 

Μία από τις καλύτερες και πιο συναρπαστικές ταινίες της χρονιάς 
Rolling Stone 

Πανέξυπνη, καθηλωτική και ιδιαίτερα συγκινητική ταινία, όχι τόσο για τον κόσμο των σπορ, όσο για την αέναη κόντρα ανάμεσα στη διαίσθηση και τη στατιστική 
Chicago Sun-Times

Η ταινία που έσπασε ταμεία στο αμερικανικό box-office δίνει την ευκαιρία στον Μπραντ Πιτ για ένα ρεσιτάλ ερμηνείας σε ένα δυνατό ρόλο οσκαρικού προφίλ. Δυνατές συγκινήσεις και συνεχείς ανατροπές σε ένα σενάριο που συνυπογράφουν οι Στίβεν Ζέιλιαν (Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για τη «Λίστα του Σίντλερ») και Άαρον Σόρκιν (Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για το «The Social Network») και βασίζεται στο εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα best seller «Moneyball: The Art of Winning an Unfair Game» του Μάικλ Λιούις. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο καταξιωμένος Μπένετ Μίλερ (οσκαρική υποψηφιότητα για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Capote»). Ευχάριστη έκπληξη ο γνωστός κωμικός Τζόνα Χιλ («Σηκωτός για τη Συναυλία», «Superbad») που κλέβει την παράσταση με την ερμηνεία του στο ρόλο του φιλόδοξου στατιστικολόγου Πίτερ Μπραντ.



Moneyball – Η αληθινή ιστορία ενός ανθρώπου που ανέτρεψε μια για πάντα τους κανόνες του παιχνιδιού 
Το 2002, λίγο πριν από την έναρξη της σεζόν στο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα Baseball (Major League Baseball), ο «μικρομεσαίος» σύλλογος Oakland Athletics αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα έχοντας χάσει όλα του τα αστέρια, καθώς αποφάσισαν να αναζητήσουν την τύχη τους σε πολύ πιο προσοδοφόρους συλλόγους. Ο Μπίλι Μπιν, μεγάλο ταλέντο του επαγγελματικού baseball στα νιάτα του, που όμως δεν κατάφερε ποτέ να δικαιώσει τις προσδοκίες των «ειδικών», και μάνατζερ του συλλόγου, αναλαμβάνει να δημιουργήσει ένα αξιόμαχο σύνολο διαθέτοντας όμως το 1/3 του συνήθους μπάτζετ. Γεννημένος νικητής και αντιλαμβανόμενος πως υπό τις παρούσες συνθήκες θα ήταν πολύ δύσκολο να κοντράρει στα ίσια τις υπόλοιπες ομάδες, ο Μπιν αποφασίζει να ρισκάρει. Και, στην προσπάθειά του να ανατρέψει τα δεδομένα και να γράψει από την αρχή τους κανόνες του αγαπημένου του παιχνιδιού, δοκιμάζει να εκμεταλλευτεί ένα αναπάντεχο «μυστικό όπλο»: την επιστήμη της στατιστικής! 
«Το “Moneyball” είναι μια κλασική ιστορία για ένα αουτσάιντερ», εξηγεί ο Μπραντ Πιτ, ο οποίος ενσαρκώνει στην ταινία τον Μπίλι Μπιν, ενώ εκτελεί και χρέη παραγωγού της. «O Μπίλι και οι συνεργάτες του αποφάσισαν, ως άλλοι... Δον Κιχώτες, να τα βάλουν με το σύστημα, αντιδρώντας στην αδικία που επί δεκαετίες ολόκληρες μάστιζε το άθλημα. Από τη στιγμή που όλοι οι πρωτοκλασάτοι παίχτες κατέληγαν κατά κανόνα στα πιο εύρωστα οικονομικά σωματεία, το μόνο που τους απέμενε ήταν να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε παίχτες οι οποίοι θεωρούνταν “τελειωμένοι” λόγω προχωρημένης ηλικίας, σοβαρών τραυματισμών ή ακόμη και εξαιτίας του ιδιότροπου χαρακτήρα τους».

«Με τον Μπραντ καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως έπρεπε να προσεγγίσουμε την ταινία υπό μια, κατά κάποιο τρόπο, φιλοσοφική οπτική γωνία», αναφέρει ο σκηνοθέτης Μπένετ Μίλερ. «Άλλωστε ο Μπιν, από τη στιγμή που επέλεξε να πάει κόντρα στις παραδοσιακές, ευρέως αποδεκτές τακτικές, γνώριζε πολύ καλά πως αργά ή γρήγορα θα ερχόταν αντιμέτωπος με τις συνέπειες, οι οποίες θα τον επηρέαζαν και σε προσωπικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, τον Μπιν δεν τον ενδιέφερε απλά και μόνο να βρει τον τρόπο να κερδίζει στο γήπεδο – αναζητούσε παράλληλα λύσεις να κλείσει κάποιους παλιούς λογαριασμούς με τον ίδιο του τον εαυτό».

«Ο παθιασμένος αγώνας του Μπιν ενάντια στο κατεστημένο έχει πολλά κοινά με τις κοινωνικοπολιτικές αναταραχές που βιώνουμε σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο», υποστηρίζει ο Πιτ. «Μέσω της ταινίας επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες της αξίας και της επιτυχίας. Ποια είναι τα κριτήρια της αξίας του καθενός μας σε σχέση με τους υπολοίπους και τι ακριβώς θεωρείται επιτυχία; Τι είναι τελικά σημαντικότερο; Μια “στιγμιαία” νίκη, η οποία θα στολίσει με παχιά γράμματα τα εξώφυλλα των εφημερίδων ή ένας “αθόρυβος” θρίαμβος, που όμως η πραγματική του αξία θα διαφανεί στο πέρασμα των χρόνων;»



Ο Μπραντ Πιτ (Μπίλι Μπιν) και ο Τζόνα Χιλ (Πίτερ Μπραντ) μιλούν για τους ρόλους τους 
Όταν το best seller του Μάικλ Λιούις έπεσε για πρώτη φορά στα χέρια του, ο Μπραντ Πιτ ένιωσε μια ακαταμάχητη έλξη για τον μάνατζερ των Oakland Athletics, εντυπωσιασμένος από το πνεύμα και τη δυναμική του προσωπικότητα, την αστείρευτη εφευρετικότητά του και τη «θρησκευτική» του προσήλωση στο στόχο του, αλλά και από την έμφυτη τάση του να ισορροπεί διαρκώς ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία. Η ολοκλήρωση του βιβλίου τον βρήκε αποφασισμένο να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του, ώστε να εξασφαλιστεί η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη, με τον ίδιο στο διπλό πόστο του παραγωγού και του βασικού πρωταγωνιστή. 

«Ο Μπίλι άφησε πίσω του μια στρωμένη καριέρα ως επαγγελματίας παίκτης του baseball, για να ασχοληθεί με το management. Στη σημερινή εποχή κάτι τέτοιο θα φάνταζε τουλάχιστον παράλογο», αναφέρει ο Μπραντ Πιτ. «Ωστόσο, στην πραγματικότητα αυτό τον απελευθέρωσε, καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή προσπαθούσε μάταια να φανεί αντάξιος των προσδοκιών όλων εκείνων που, από την εποχή της εφηβείας του ακόμη, έβαζαν στοίχημα πως θα αφήσει εποχή ως παίκτης. 

»»Στόχος του πλέον ήταν να πετύχει με τους δικούς του όρους και βασισμένος σχεδόν αποκλειστικά στις δικές του ικανότητες. Αυτό όμως μπορούσε να το καταφέρει μονάχα αν άλλαζε τους κανόνες του παιχνιδιού, διαφορετικά οι Oakland Athletics του δε θα είχαν καμία τύχη απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες της διοργάνωσης. 
»»Με τη βοήθεια της στατιστικής και οπλισμένος με περίσσιο θάρρος, αλλά και θράσος, ο Μπιν στελέχωσε την ομάδα του με παίκτες οι οποίοι θεωρούνταν «καμένα χαρτιά», καταφέρνοντας να φτιάξει ένα ανομοιογενές σύνολο που όμως λειτούργησε στην εντέλεια, παρουσιάζοντας αξιοθαύμαστες επιδόσεις. Σε σημείο τέτοιο, μάλιστα, ώστε να καταρρίψει και το ρεκόρ συνεχόμενων νικών! 

«Όπως παρουσιάζονται στη ταινία, η αμφίδρομη σχέση του Μπίλι με τον Πίτερ Μπραντ, τον άνθρωπο που τον μύησε στα μυστικά της στατιστικής, από τη μία, και η σχέση διαρκούς αντιπαράθεσης με τον Αρτ Χάου, τον “απαρχαιωμένων” αντιλήψεων επικεφαλής του προπονητικού team, από την άλλη, υπήρξαν καταλυτικές στη διαμόρφωση μιας νέας του στάσης απέναντι στη ζωή, η οποία του έδωσε την ευκαιρία να αφήσει πίσω του μια ανεκτίμητη κληρονομιά για τις επόμενες γενιές», καταλήγει ο Πιτ. 

Για τις ανάγκες του «φρεσκαρίσματος» των Oakland Athletics, ο Μπίλι Μπιν απευθύνθηκε σε μια ομάδα οικονομικών αναλυτών οι οποίοι τον βοήθησαν να θέσει την επιστήμη της στατιστικής στην υπηρεσία του baseball. Για τις ανάγκες τις ταινίας, το σεναριακό δίδυμο των Ζαΐλιαν και Σόρκιν δημιούργησε ένα νέο χαρακτήρα, ο οποίος λειτουργεί ως άτυπος «εκπρόσωπος» της προαναφερθείσας ομάδας: τον ταλαντούχο στατιστικολόγο Πίτερ Μπραντ. Χάρη στη συνεργασία του με τον Μπραντ, ο Μπιν αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η αξία ενός παίκτη δεν είναι κάτι που φαίνεται με το μάτι ή κάτι το οποίο μπορείς να διαισθανθείς. Η πραγματική του αξία κρύβεται κάπου ανάμεσα στους αριθμούς. Τον Μπραντ κλήθηκε να ενσαρκώσει ο Τζόνα Χιλ, κινούμενος αρκετά μακριά από το σύνηθες κωμικό του ρεπερτόριο.

«Υπό κανονικές συνθήκες, ο Πίτερ θα έπρεπε να είναι ένα από τα περίφημα golden boys που έγιναν εκατομμυριούχοι την εποχή που η Wall Street ήταν κάτι σαν Επίγειος Παράδεισος», εξηγεί ο Τζόνα Χιλ. «Η αγάπη του για το baseball, ωστόσο, τον έθεσε στην υπηρεσία του αθλήματος. Και όντας πανέξυπνος, σύντομα κατέληξε στη διαπίστωση πως η πραγματική αξία του κάθε παίκτη μπορεί να υπολογιστεί με τη βοήθεια της στατιστικής.
»»Αυτό που για τον Πίτερ φάνταζε αυτονόητο, αντιμετωπίστηκε σε πρώτη φάση ως μια απόλυτα αιρετική άποψη από την αθλητική κοινότητα του baseball. Μια μάλλον φυσιολογική αντίδραση από μέρους τους, ιδίως από τη στιγμή που ήταν σα να τους έλεγες πως οι δικές τους μέθοδοι στην ουσία ζημίωναν το άθλημα όλα αυτά τα χρόνια.
»»Παρά το γεγονός πως ο Μπίλι και ο Πίτερ δε θα μπορούσαν να έχουν πιο αποκλίνουσες προσωπικότητες, υπήρχε κάτι το οποίο τους ένωνε: και οι δυο τους ένιωθαν σα να είναι μόνοι τους απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό ωστόσο διόλου δεν τους αποθάρρυνε. Αντιθέτως τους έδωσε τη δύναμη να πολεμήσουν για τα πιστεύω τους.
«Ο Μπίλι και ο Πίτερ συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο, αλλά υπάρχει και μια καλώς εννοούμενη ζήλια ανάμεσά τους. Το γεγονός ότι ο Πίτερ είναι μορφωμένος και έχει όλη του τη ζωή μπροστά του, είναι κάτι το οποίο ο Μπίλι δυσκολεύεται να το “χωνέψει”. Από την άλλη, ο Πίτερ γνωρίζει πολύ καλά πως δε διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα για να κάνει καριέρα εντός των γηπέδων και αυτό είναι κάτι που τον θλίβει βαθύτατα», καταλήγει ο Χιλ. 


Trivia /Fun facts
-Ως μάνατζερ των Oakland Athletics, ο Μπίλι Μπιν έχει τον απαράβατο κανόνα να μην παρακολουθεί ποτέ ζωντανά στο γήπεδο τα παιχνίδια της ομάδας.

-Ο θεωρητικός του baseball Μπιλ Τζέιμς, εμπνευστής του υπολογισμού της πραγματικής αξίας ενός παίκτη μέσω πολύπλοκων στατιστικών αναλύσεων, υποστηρίζει πως το baseball είναι ένα άθλημα που πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη σοβαρότητα και τη πειθαρχία που επιδεικνύουν οι επιστήμονες που καταπιάνονται με τη… μελέτη των μυστικών του Σύμπαντος! 

-Περίπου 750 επαγγελματίες παίκτες του baseball πέρασαν από casting για τους ρόλους των παικτών που έπαιζαν στους Oakland Athletics το 2002, χρονιά όπου διαδραματίζεται η υπόθεση της ταινίας. 

-Για τις ανάγκες του «Moneyball», ο διευθυντής φωτογραφίας Γουόλι Φίστερ (Όσκαρ Φωτογραφίας για το «Inception») άντλησε έμπνευση από τη δουλειά του εκλεκτού συναδέλφου του Γκόρντον Γουίλις σε ταινίες που διαδραματίζονται στα 70s, όπως ο «Νονός», η «Υπόθεση Πάραλαξ» και το «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου».

-Η ταινία γυρίστηκε σε 5 διαφορετικά γήπεδα του baseball, αλλά η κομβική σκηνή της 20ης σερί νίκης των Oakland Athletics γυρίστηκε εκεί ακριβώς όπου έλαβε χώρα: στο χωρητικότητας 60.000 θεατών στάδιο Oakland-Alameda County Coliseum, φυσική έδρα του συλλόγου.