Οι θέσεις στο Baseball

Πέρυσι είχα δεχθεί από έναν αναγνώστη του site ένα αίτημα για ανάλυση των θέσεων του Baseball, έτσι ώστε να γίνει πιο κατανοητή η διάταξη των αμυνομένων μέσα στο γήπεδο, ο ρόλος τους στο παιχνίδι, αλλά και οι προδιαγραφές που χρειάζονται για να καλυφθεί η κάθε θέση.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι οι θέσεις στο Baseball αναφέρονται πάντα στους αμυντικούς, καθώς επιθετικοί (δηλαδή ροπαλιστές) γίνονται όλοι οι παίκτες όταν η ομάδα τους επιτίθεται, με μία μόνο εξαίρεση που θα την εξηγήσω στο τέλος.
Για την ώρα θα ξεκινήσω με την αμυντική διάταξη του Infield:

Pitcher: Είναι ο σημαντικότερος παίκτης της άμυνας, καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης. Η θέση του βρίσκεται πάνω στον λοφίσκο που υπάρχει στο κέντρο του ρόμβου που σχηματίζουν οι τέσσερις βάσεις. Είναι εκείνος που μοιράζει το παιχνίδι και εν πολλοίς θεωρείται υπεύθυνος για την πορεία του παιχνιδιού. Για το λόγο αυτό χρεώνεται την ήττα στα προσωπικά του στατιστικά, ή πιστώνεται τη νίκη. Στην ουσία είναι ο play maker, αν και η σημασία του είναι πιο μεγάλη και από αυτή τη θέση του basket, και μπορεί να κάνει την ομάδα του να πετάει (αν το χέρι του βγάζει φωτίες) ή να καταρρακωθεί πλήρως, όταν οι ροπαλιστές "δουν" τις μπαλιές του και του δώσουν να καταλάβει.
Συνήθως δεν είναι καλός ροπαλιστής, καθώς το 90% της προπόνησής του αφορά τις ρίψεις και όχι το ρόπαλο.
Σωματότυπος: Κάθε σωματότυπος μπορεί να γίνει καλός pitcher (ακόμη και εύσωμοι αθλητές) ενώ είναι από τους παίκτες που μπορούν να είναι αποδοτικοί και σε προχωρημένη ηλικία. Υπάρχουν pitcher ακομη και πάνω από 40 ετών.

Catcher: Είναι ο σιδηρόφραχτος παίκτης με την μάσκα, τον θώρακα, τις περικνυμίδες και το υπερενισχυμένο γάντι, καθώς πρέπει να σταματάει τα pitch του pitcher που ξεπερνούν σε ταχύτητα ακόμη και τα 150 χιλιόμετρα την ώρα.  Είναι ο βασικός συνεργάτης του pitcher, καθώς είναι εκείνος που γνωρίζει τα χούγια του, καθώς επίσης και τις ικανότητες και τις αδυναμίες των ροπαλιστών.
Μαζί Catcher και Pitcher αναφέρονται πολύ συχνα ως "Battery".
Ο Catcher διαχειρίζεται το πολύ σημαντικό έργο της μετάδοσης των σημάτων προς τον Pitcher, έτσι ώστε και οι δύο να ξέρουν τί είδους Pitch θα στείλει ο Pitcher. Επίσης είναι ο βασικός αναμεταδότης των οδηγιών του προπονητή προς την υπόλοιπη ομάδα, καθώς είναι ο πιο κοντινός προς τον πάγκο, αλλά και ο μόνος που κοιτάει τους υπόλοιπους 8 συμπαίκτες του κατά πρόσωπο.
Συνήθως δεν είναι πολύ καλός στο ρόπαλο, καθώς οι αμυντικές του αρετές είναι σημαντικότερες. Υπάρχουν όμως και πάρα πολύ καλοί ροπαλιστές.

Σύγκρουση Catcher με δρομέα στο "σπίτι"

Σωματότυπος:  Ο Catcher πρέπει να είναι αρκετά ογκώδης, καθώς πρέπει να δημιουργεί σημαντικο εμπόδιο στην εξωστράκιση της μπάλας. Επίσης είναι ο παίκτης που κινδυνεύει περισσότερο να τραυματιστεί, καθώς είναι πολύ συχνές οι συγκρούσεις με αντιπάλους στην προσπάθειά τους να σκοράρουν.
Χρειάζεται δυνατά πόδια για να αντέξει το βαθύ κάθισμα στο οποίο περνάει την περισσότερη ώρα του παιχνιδιού, αλλά και γερό χέρι για να φτάνει την πάσα του χωρίς φόρα στην δεύτερη βάση, η οποία απέχει 36 μέτρα από τη δική του θέση.

1st Baseman: Είναι ο παίκτης που καλύπτει την πρώτη βάση. Ξεχωρίζει για την ικανότητά του με το γάντι, καθώς υποδέχεται κατά 90% τις πάσες των συμπαικτών του. Για το λόγο αυτό έχει ένα ειδικά σχεδιασμένο γάντι, που είναι αρκετά ενισχυμένο, αλλά και μεγάλο. Είναι αρκετά καλό να είναι και αριστερόχειρος, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Συνήθως είναι ιδιαίτερα καλοί στο ρόπαλο, και αυτό διότι με το ρόπαλο καταφέρνουν να εξισώνουν το γεγονός ότι είναι πολύ αργοί και με πάσα που δεν είναι ιδιαιτέρως σταθερή. Η επιθετική τους αξία λοιπόν είναι σημαντικότερη από την αμυντική.
Σωματότυπος: Συνήθως στην πρώτη βάση βρίσκονται παίκτες ογκώδεις, καθώς από αυτούς απαιτείται να καλύψουν μικρό χώρο, έχουν όμως γρήγορα αντανακλαστικά.

Γράφιμα πιθανότητας υποδοχής της μπάλας ανάλογα της μοίρες που γίνεται κάθε χτύπημα

2nd Baseman: Είναι ο παίκτης -που μαζί με τον Short Stop- έχει την ευθύνη της κάλυψης της δεύτερης βάσης. Κάποιες φορές καλείται να καλύψει και την πρώτη βάση, η βασική του δουλειά όμως είναι η αμυντική κάλυψη του δεξιού τμήματος του ρόμβου που σχηματίζει το infield. Έχει καλό γάντι, είναι ευκίνητος με γρήγορα πόδια, αλλά η πάσα του μπορεί να μην είναι και η καλύτερη καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην πρώτη βάση.
Σωματότυπος: Δεν υπάρχουν πραγματικοί περιορισμοί στον σωματότυπο αυτού του παίκτη, που όμως πρέπει να είναι αθλητικός και ευκίνητος. Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να είναι, είναι αριστερόχειρος στην πάσα, διότι τότε δεν μπορεί να γυρίσει ένα double play.

Short Stop: Ο Short Stop είναι ο πιο ευκίνητος, αθλητικός και καλύπτικός παίκτης του infield. Έχει τον πρώτο λόγο όταν μία μπάλα παίρνει ύψος και εφόσον δηλώσει ότι την αναλαμβάνει, κανείς δεν πρέπει να μπει μέσα στα πόδια του. Εκτός από ευκίνητος όμως, έχει και την ακριβέστερη πάσα, αλλά και την ταχύτερη απελευθέρωση, καθώς βρίσκεται ταυτόχρονα στην μεγαλύτερη απόσταση από το "σπίτι" και στην δεύτερη μεγαλύτερη απόσταση από την πρώτη βάση. Έχει λοιπόν τον λιγότερο χρόνο για να πάρει αποφάσεις και να σημειώσει το out.
Ο Short Stop στα πρώτα χρόνια του παιχνιδιού (κατά το 1890) δεν υπήρχε, καθώς στο outfield ήταν τοποθετημένοι τέσσερις παίκτες και στο infield οι τρεις αμυντικοί που κάλυπταν την κάθε βάση. Γρήγορα όμως έγινε σαφές ότι το infield χρειαζόταν ενίσχυση καθώς όταν ένας παίκτης πηγαίνει να σταματήσει την μπάλα, τότε είναι απαραίτητοι τρεις παίκτες για να καλύψουν τις βάσεις. Κάπως έτσι δόθηκε και η ονομάσία της θέσης.
Σωματότυπος: Την θέση του Short Stop καταλαμβάνουν συνήθως οι πιο πλήρεις παίκτες αμυντικά, ενώ πολύ συχνά είναι και καλοί ροπαλιστές. Παρά το γεγονός ότι το ύψος δεν παίζει σημασία, περιμένει κανείς ως Short Stop να δει έναν πολύ αθλητικό παίκτη, χωρίς περιττο βάρος, πολύ ευκίνητο, με γρήγορα πόδια και γερό χέρι.

3rd Baseman: Ο τριτοβασέος είναι ο παίκτης που ελέγχει την τρίτη βάση. Βασικό του χαρακτηριστικό είναι το πολύ καλό, ακριβές και δυνατό χέρι, καθώς στις φάσεις ρουτίνας καλείται να κάνει την πιο μακρινή πάσα προς την πρώτη βάση, απ' όλους τους infielders (πάνω από 30 μέτρα). Φυσικά και πρέπει να είναι αθλητικός, αλλά κυρίως πρέπει να έχει πολύ καλά αντανακλαστικά και καλό γάντι, καθώς βρίσκεται εκεί που χτυπούν οι περισσότεροι δεξιόχειρες ροπαλιστές και μάλιστα σε μικρότερη απόσταση απ΄ ότι ο Short Stop.
Σωματότυπος: Συγκεκριμένος σωματότυπος δεν υπάρχει για την θέση αυτή, αλλά συνήθως εδώ βλέπουμε γερούς και αθλητικούς παίκτες, καθώς οι απαιτήσεις σε ταχύτητα ποδιών δεν είναι το βασικοτερο, χρειάζεται ομως αντοχή, και προτίστως διάρκεια για να βγει όλη η χρονιά που απαιτεί τα μέγιστα από το χέρι των συγκεκριμένων παικτών

Το Outfield

Το Outfield είναι το τμήμα του γηπέδου με το γρασίδι το οποίο βρίσκεται μακρύτερα από το Home Plate και το ρόμβο που σχηματίζουν οι τέσσερις βάσεις. Σε αυτό το χώρο βρίσκονται τρεις παίκτες που καλύπτουν το μεγάλο αυτό τμήμα του γηπέδου. Στα ελληνικά θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε οπισθοφύλακες, ενώ στην γλώσσα του Baseball ονομάζονται Left Fielder, Center Fielder και Right Fielder. Βασική ικανότητα των Outfielders είναι να κατανοούν από νωρίς την τροχιά των χτυπημάτων και να καταφέρνουν (όσο αυτό είναι δυνατόν) να πιάνουν τις μπάλες πριν αυτές σκάσουν στο έδαφος. Για να το πετύχουν αυτό, τα βασικά τους εργαλεία είναι τα πολύ γρήγορα πόδια τους και το καλό τους γάντι, ενώ έχουν και δυνατό χέρι καθώς οι πάσες τους προς τις βάσεις είναι πολύ συχνά μεγαλύτερες των 50 μέτρων. Συνήθως ένας outfielder μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε θέση του outfield, εννοείται όμως ότι στο επαγγελματικό επίπεδο οι παίκτες εξειδικεύονται ώστε να έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σωματότυπος: Οι outfielders είναι οι πιο αθλητικοί παίκτες όλου του Lineup και συνήθως είναι και οι καλύτεροι ροπαλιστές, καθώς η επιθετική τους αξία είναι σημαντικότερη από την αμυντική. Παρά ταύτα μπορούν να κάνουν πολύ εντυπωσιακές άμυνες, καθώς πιάνουν δύσκολες μπαλιές με απίστευτα μπλονζόν.

Η Επίθεση

Η επίθεση στο Baseball έχει την εξής απλή ανάπτυξη. Οι εννέα παίκτες που απλώνονται στο γήπεδο όταν η ομάδα αμύνεται, μπαίνουν σε μία λίστα και έρχονται στο ρόπαλο με την σειρά που αναφέρονται. Όλοι δηλαδή οφείλουν να έχουν ικανότητες στο ρόπαλο για να προσφέρουν πόντους στην ομάδα.
Ο μόνος παίκτης από τον οποίο δεν υπάρχουν σημαντικές απαιτήσεις στο ρόπαλο, είναι ο Pitcher. Κάποια στιγμή λοιπόν στη δεκαετία του 1970 -προκειμένου το παιχνίδι να γίνει πιο γρήγορο- δημιουργήθηκε η θέση ενός ακόμη παίκτη, του Designated Hitter.
Ο DH, είναι ένας παίκτης ο οποίος αντικαθιστά στο ρόπαλο τον pitcher, αλλά δεν βγαίνει καθόλου στην άμυνα. Εννοείται λοιπόν ότι είναι πολύ καλός ροπαλιστής, του οποίου οι αμυντικές ικανότητες έχουν πολλές φορές μειωθεί, καθώς επικεντρώνεται στην προπόνηση του ροπάλου.
Ο κανονισμός του DH έχει γίνει αποδεκτός από το σύνολο των επαγγελματικών, ερασιτεχνικών, ή κολλεγιακών πρωταθημάτων όλου του κόσμου (συμπεριλαμβανομένης και της American League της MLB) και οι μόνες λίγκες που δεν έχουν υιοθετήσει τον κανόνα, είναι η παλαιότερη λίγκα της Αμερικής -η National League- καθώς και η μία από τις δύο λίγκες της Ιαπωνίας, η Central League. (η άλλη είναι η Pacific League που χρησιμοποιεί DH).