Ας το αφήσουμε λιγάκι το Baseball στην ησυχία του. Μια χαρά είναι εκεί που βρίσκεται. Εμείς εδώ τί κάνουμε είναι το θέμα. Θα βρεθεί κανένας αρχιδάτος να χτυπήσει Home run με τα κεφάλια της τρόικας; Να φύγουν από το γήπεδό μας και να μην τους ξαναδούμε;
Εδώ και κάποιες ημέρες έχω περάσει σε άλλο στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο της υπερηφάνειας.
Δεν ανέχομαι πλέον αυτή την συνεχιζόμενη προσβολή που δέχομαι από την "κοινωνική" Ευρώπη.
Δεν θέλω να ανήκω σε αυτή την "κοινωνική" Ευρώπη.
Όταν μπήκαμε στο ευρώ το θέλαμε γιατί μας υποσχέθηκαν ζωή ευρωπαϊκού επιπέδου. Μας υποσχέθηκα σύγκλιση με τα ευρωπαϊκά standards of living. Μας υποσχέθηκαν σταθερότητα και συνεργασία με τους εταίρους μας.
Τώρα φαίνεται πόσο δίκιο είχε ο Χάρρυ Κλίνν όταν τη δεκαετία του 80 έλεγε ότι το μότο της Ευρώπης είναι "Τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας δικά μας".
Κλέφτες
Έτσι σήμερα η Ευρώπη δεν ικανοποιείται αν δεν κλέψει και το τελευταίο ευρουδάκι από τα γερόντια. Κάτι σαν το Σερίφη του Σέργουντ, στη γνωστή ιστορία με τον Ρομπέν των Δασών.
Φανταστείτε την σκηνή, όπου μία γιαγιάκα 24 του μηνός βγαίνει από την Εθνική Τράπεζα. Έχει σηκώσει 180 ευρώ από την φρεσκοκατατεθημένη σύνταξή της για να πληρώσει ΔΕΗ, ΟΤΕ, να πάρει φάρμακα και κάτι πραγματάκια από το Σούπερ Μάρκετ. Της την πέφτει ένας χοντρός τύπος. Την ρίχνει κάτω και της κλέβει την τσάντα. Η γιαγιάκα με όση δύναμη έχει τον κυνηγάει για μισό τετράγωνο, φωνάζοντας "Κλέφτης! Κλέφτης!" Όμως εκείνος -παρά τα κιλά του- στρίβει στη γωνία και γίνεται άφαντος καθώς κανείς δεν προσπάθησε να τον σταματήσει. Απαρηγόρητη η γιαγιά γυρίζει σπίτι της. Για καλή της τύχη κάποιοι βρήκαν την τσάντα σε έξω από ένα κάδο και της τη φέρανε. Έχοντας πια την ταυτότητά της πηγαίνει στο τμήμα και καταθέτει μήνυση, καθώς είχε δει το πρόσωπο του κλέφτη. Της δείχνουν κάτι φωτογραφίες, αλλά δεν ήταν κανένας από αυτούς. Όλοι αυτοί ήταν αδύνατοι. Ο δικός της ήταν χοντρός. Πολύ χοντρός. Με απόγνωση αποστρέφει το κεφάλι της από τις φωτογραφίες και τότε τον βλέπει. Πάνω στο γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας. Στα Νέα. Ήταν στο πρωτοσέλιδο! Με σακάκι και γραβάτα και στη λεζάντα έγραφε "Υπουργός Οικονομικών".
Φανταστείτε αυτή την σκηνή κάθε μήνα από το 2009, σε κάθε έναν συνταξιούχο. Έχει γίνει εκατομμύρια φορές. Κάθε μήνα. Έξω από κάθε τράπεζα. Είναι η κυβέρνηση που κλέβει γριούλες και παππούδες. Ανάπηρους, διανοητικά ανίκανους και ψυχολογικά ασταθείς. Από την αρχή του έτους φορολογεί με 10% και εκείνους που έχουν εισοδήματα πάνω από 5000 ευρώ. Δηλαδή από τους φτωχούς. Το όριο της φτώχιας στην Ευρώπη είναι 6400 ευρώ. Δηλαδή το κράτος φορολογεί τον φτωχό που βγάζει 535 ευρώ το μήνα με 140 ευρώ το χρόνο. Αυτόν που πεινάει, από φέτος ένα μήνα θα του πάρει το 1/5 του μισθού του. Του παίρνει λεφτά!!! Από αυτόν που δεν του περισεύουν ούτε για να αγοράσει ντομάτες στη λαϊκή στις 10:00 το πρωί και πάει στις δύο το μεσημέρι.
Τώρα λοιπόν -με τις προτροπές της «κοινωνικής» Ευρώπης κλέβει εργαζόμενους και άνεργους. Τους κλέβει τους μισθούς που έχουν συμφωνήσει να παίρνουν από τους εργοδότες. Λεφτά που δεν είναι δικά τους. Και πως λέγονται εκείνοι που παίρνουν πράγματα που δεν είναι δικά τους;
Κλέφτες!!! Αυτό λέγονται. Κλέφτες!!!
Ε λοιπόν όχι, εγώ σε τέτοια Ευρώπη δεν θέλω να συμμετέχω. Προτιμώ να είμαι φτωχός και μόνος μου. Να μην βγάζει συγκριτικές μελέτες η Eurostat και με συμπεριλαμβάνει. Δεν θέλω ούτε να συγκρίνομαι με την Βουλγαρία, ούτε με την Πορτογαλία. Είμαι αυτόφωτος. Ανάδελφος και ανεξάρτητος. Αλλά μαζί και ελεύθερος!
Θέλω να είμαι ο Έλληνας που έδιωξε το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και να έχω να το λέω στο παιδί μου.
Κι όταν η Ευρώπη ξαναγίνει πραγματικά κοινωνική και της αξίζει να με έχει μέλος της, τότε θα ξαναγίνω Ευρωπαίος.
Τώρα όμως όχι.
Τώρα να πάνε όλοι στο διάολο.
ΩΞΩ ΚΛΕΦΤΕΣ!!!!!
Εδώ και κάποιες ημέρες έχω περάσει σε άλλο στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο της υπερηφάνειας.
Δεν ανέχομαι πλέον αυτή την συνεχιζόμενη προσβολή που δέχομαι από την "κοινωνική" Ευρώπη.
Δεν θέλω να ανήκω σε αυτή την "κοινωνική" Ευρώπη.
Όταν μπήκαμε στο ευρώ το θέλαμε γιατί μας υποσχέθηκαν ζωή ευρωπαϊκού επιπέδου. Μας υποσχέθηκα σύγκλιση με τα ευρωπαϊκά standards of living. Μας υποσχέθηκαν σταθερότητα και συνεργασία με τους εταίρους μας.
Τώρα φαίνεται πόσο δίκιο είχε ο Χάρρυ Κλίνν όταν τη δεκαετία του 80 έλεγε ότι το μότο της Ευρώπης είναι "Τα δικά σας δικά μας και τα δικά μας δικά μας".
Κλέφτες
Έτσι σήμερα η Ευρώπη δεν ικανοποιείται αν δεν κλέψει και το τελευταίο ευρουδάκι από τα γερόντια. Κάτι σαν το Σερίφη του Σέργουντ, στη γνωστή ιστορία με τον Ρομπέν των Δασών.
Φανταστείτε την σκηνή, όπου μία γιαγιάκα 24 του μηνός βγαίνει από την Εθνική Τράπεζα. Έχει σηκώσει 180 ευρώ από την φρεσκοκατατεθημένη σύνταξή της για να πληρώσει ΔΕΗ, ΟΤΕ, να πάρει φάρμακα και κάτι πραγματάκια από το Σούπερ Μάρκετ. Της την πέφτει ένας χοντρός τύπος. Την ρίχνει κάτω και της κλέβει την τσάντα. Η γιαγιάκα με όση δύναμη έχει τον κυνηγάει για μισό τετράγωνο, φωνάζοντας "Κλέφτης! Κλέφτης!" Όμως εκείνος -παρά τα κιλά του- στρίβει στη γωνία και γίνεται άφαντος καθώς κανείς δεν προσπάθησε να τον σταματήσει. Απαρηγόρητη η γιαγιά γυρίζει σπίτι της. Για καλή της τύχη κάποιοι βρήκαν την τσάντα σε έξω από ένα κάδο και της τη φέρανε. Έχοντας πια την ταυτότητά της πηγαίνει στο τμήμα και καταθέτει μήνυση, καθώς είχε δει το πρόσωπο του κλέφτη. Της δείχνουν κάτι φωτογραφίες, αλλά δεν ήταν κανένας από αυτούς. Όλοι αυτοί ήταν αδύνατοι. Ο δικός της ήταν χοντρός. Πολύ χοντρός. Με απόγνωση αποστρέφει το κεφάλι της από τις φωτογραφίες και τότε τον βλέπει. Πάνω στο γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας. Στα Νέα. Ήταν στο πρωτοσέλιδο! Με σακάκι και γραβάτα και στη λεζάντα έγραφε "Υπουργός Οικονομικών".
Φανταστείτε αυτή την σκηνή κάθε μήνα από το 2009, σε κάθε έναν συνταξιούχο. Έχει γίνει εκατομμύρια φορές. Κάθε μήνα. Έξω από κάθε τράπεζα. Είναι η κυβέρνηση που κλέβει γριούλες και παππούδες. Ανάπηρους, διανοητικά ανίκανους και ψυχολογικά ασταθείς. Από την αρχή του έτους φορολογεί με 10% και εκείνους που έχουν εισοδήματα πάνω από 5000 ευρώ. Δηλαδή από τους φτωχούς. Το όριο της φτώχιας στην Ευρώπη είναι 6400 ευρώ. Δηλαδή το κράτος φορολογεί τον φτωχό που βγάζει 535 ευρώ το μήνα με 140 ευρώ το χρόνο. Αυτόν που πεινάει, από φέτος ένα μήνα θα του πάρει το 1/5 του μισθού του. Του παίρνει λεφτά!!! Από αυτόν που δεν του περισεύουν ούτε για να αγοράσει ντομάτες στη λαϊκή στις 10:00 το πρωί και πάει στις δύο το μεσημέρι.
Τώρα λοιπόν -με τις προτροπές της «κοινωνικής» Ευρώπης κλέβει εργαζόμενους και άνεργους. Τους κλέβει τους μισθούς που έχουν συμφωνήσει να παίρνουν από τους εργοδότες. Λεφτά που δεν είναι δικά τους. Και πως λέγονται εκείνοι που παίρνουν πράγματα που δεν είναι δικά τους;
Κλέφτες!!! Αυτό λέγονται. Κλέφτες!!!
Ε λοιπόν όχι, εγώ σε τέτοια Ευρώπη δεν θέλω να συμμετέχω. Προτιμώ να είμαι φτωχός και μόνος μου. Να μην βγάζει συγκριτικές μελέτες η Eurostat και με συμπεριλαμβάνει. Δεν θέλω ούτε να συγκρίνομαι με την Βουλγαρία, ούτε με την Πορτογαλία. Είμαι αυτόφωτος. Ανάδελφος και ανεξάρτητος. Αλλά μαζί και ελεύθερος!
Θέλω να είμαι ο Έλληνας που έδιωξε το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και να έχω να το λέω στο παιδί μου.
Κι όταν η Ευρώπη ξαναγίνει πραγματικά κοινωνική και της αξίζει να με έχει μέλος της, τότε θα ξαναγίνω Ευρωπαίος.
Τώρα όμως όχι.
Τώρα να πάνε όλοι στο διάολο.
ΩΞΩ ΚΛΕΦΤΕΣ!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου