Για τον Tim Wakefield σας έχω ξαναγράψει. Και αξίζει να σας ξαναγράψω. Πρόκειται για τον μοναδικό αυτή τη στιγμή τόσο επιτυχημένο knuckleballer της MLB. Τώρα όμως πρόκειται και για ιστορικό παίκτη, καθώς μόλις ανακοίνωσε ότι κρεμάει το γάντι του.
Χαρακτηριστικό λοιπόν του Wakefield είναι η χαμηλή ταχύτητά του, η οποία όμως λόγω της ιδιαίτερης λαβής που κάνει στην μπάλα με τα ακροδάχτυλα (εξού και το πρόθεμα knuckle στο pitch του) μετατρέπει το pitch του σε ένα από τα δυσκολότερα pitch. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ταχύτητά του όπως θα δείτε και στο βίντεο που σας παραθέτω εδώ από την 200η και τελευταία νίκη της καριέρας του, δεν ξεπερνά τα 67 μίλια την ώρα, τη στιγμή που ένα κοινό fastball φτάνει τα 93 με 95 και ένα curveball κινείται μεταξύ των 80 και 85. Κι όμως ροπαλιστές που έχουν συνηθίσει σε αυτές τις ταχύτητες αδυνατούν να συγκεντρωθούν όταν έχουν μία μπάλα που έρχεται κατά πάνω τους με την μισή ταχύτητα χωρίς καθόλου σπιν, αλλάζοντας συνεχώς κατεύθυνση. Σας βάζω και ένα βίντεο από το Youtube όπου φαίνεται σε slow motion πως ο Wakefield πετάει το knuckleball.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Wakefield ήθελε να συνεχίσει να παίζει και φέτος, μετά από 17 σεζόν στους Red Sox και δύο στους Pittsburgh Pirates, από τους οποίους ξεκίνησε καλύπτοντας την πρώτη βάση. Επειδή όμως η ομάδα της Βοστώνης δεν μπορούσε πλέον να τον συμπεριλάβει στα σχέδιά της (πέρυσι άλλωστε ο προπονητής του τον έβαζε και τον έβγαζε από το rotation και τον γύριζε στο bullpen) θεωρήθηκε ότι δεν θα ήταν σωστό για έναν παίκτη του επιπέδου του και της ιστορίας του να κατέβει στο ανοιξιάτικο προπονητικό κέντρο και να συναγωνίζεται με νεότερους παίκτες για μία θέση στον ήλιο. Έτσι, τελικά ο νέος του προπονητής, και η διοικούντες την ομάδα, τον έπεισαν να μην αναζητήσει άλλη ομάδα και απλά να τελειώσει την καριέρα του.
Στο βίντεο που σας παραθέτω εδώ, μπορείτε -στο δεύτερο μισό- να δείτε τις δηλώσεις του Wakefield και πως σχεδόν δακρύζει όταν δηλώνει ότι δεν θα συνεχίσει άλλο να παίζει. Στο πρώτο μισό υπάρχει η είδηση με αυτόν τον άχρηστο τον A.J. Burnett, τον οποίο επιτέλους έδιωξαν οι Yankees και τον αντάλλαξαν με δύο παίκτες που δεν είναι καν επιπέδου Major League. Τόσο πολύ του πεταματού τον έχουν τον γελοίο. Προσπεράστε το.
Ο Wakefield εκτός από τις 200 νίκες που έχει σε όλη του την καριέρα (οι ήττες του είναι 180) τις 186 τις έχει πετύχει με τους Boston και έτσι έχει γίνει ο τρίτος καλύτερος pitcher της ομάδας μετά από τις ιστορικές μορφές Cy Young (το όνομά του έχει δωθεί στο ετήσιο βραβείο των pitchers) και Roger Clemens. Αρκεί να θυμήσω ότι την πρώτη χρονιά που έπαιξε με τους Sox κέρδισε 14 από τα 15 παιχνίδια που του αποδόθηκε στατιστικά μία απόφαση, ενώ το 2007 όταν η ομάδα του κέρδισε και δεύτερο World Series, ο Wakefield είχε πετύχει 17 νίκες στη χρονιά . Είχε φυσικά και μία πολύ κακή στιγμή στην καριέρα του, καθώς το 2003 παραχώρησε ένα Homerun στους Yankees στο 11ο inning στέλνωντάς τους στο World Series, κατακριμνίζοντας για άλλη μία φορά τα όνειρα της Βοστώνης για πρωτάθλημα. Αυτό ήρθε για πρώτη φορά μετά από 86 χρόνια το 2004 με τον Wakefield να έχει σημαντική συμμετοχή σε αυτή την πορεία.
Στα 45 του ο Wakefield (όχι και νωρίς φυσικά) εγκαταλήπει το Baseball, έχοντας πετύχει να είναι ένας πραγματικός ηγέτης των Boston, αλλά και ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην πόλη, καθώς συμμετέχει σε φιλανθρωπίες και άλλες δραστηριότητες της κοινότητας.
Χαρακτηριστικό λοιπόν του Wakefield είναι η χαμηλή ταχύτητά του, η οποία όμως λόγω της ιδιαίτερης λαβής που κάνει στην μπάλα με τα ακροδάχτυλα (εξού και το πρόθεμα knuckle στο pitch του) μετατρέπει το pitch του σε ένα από τα δυσκολότερα pitch. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ταχύτητά του όπως θα δείτε και στο βίντεο που σας παραθέτω εδώ από την 200η και τελευταία νίκη της καριέρας του, δεν ξεπερνά τα 67 μίλια την ώρα, τη στιγμή που ένα κοινό fastball φτάνει τα 93 με 95 και ένα curveball κινείται μεταξύ των 80 και 85. Κι όμως ροπαλιστές που έχουν συνηθίσει σε αυτές τις ταχύτητες αδυνατούν να συγκεντρωθούν όταν έχουν μία μπάλα που έρχεται κατά πάνω τους με την μισή ταχύτητα χωρίς καθόλου σπιν, αλλάζοντας συνεχώς κατεύθυνση. Σας βάζω και ένα βίντεο από το Youtube όπου φαίνεται σε slow motion πως ο Wakefield πετάει το knuckleball.
 |
| Είναι η πιο χαρακτηριστική εικόνα του Wakefield που κρατά τη μπάλα με τα ακροδάχτυλά του. |
Στο βίντεο που σας παραθέτω εδώ, μπορείτε -στο δεύτερο μισό- να δείτε τις δηλώσεις του Wakefield και πως σχεδόν δακρύζει όταν δηλώνει ότι δεν θα συνεχίσει άλλο να παίζει. Στο πρώτο μισό υπάρχει η είδηση με αυτόν τον άχρηστο τον A.J. Burnett, τον οποίο επιτέλους έδιωξαν οι Yankees και τον αντάλλαξαν με δύο παίκτες που δεν είναι καν επιπέδου Major League. Τόσο πολύ του πεταματού τον έχουν τον γελοίο. Προσπεράστε το.
Ο Wakefield εκτός από τις 200 νίκες που έχει σε όλη του την καριέρα (οι ήττες του είναι 180) τις 186 τις έχει πετύχει με τους Boston και έτσι έχει γίνει ο τρίτος καλύτερος pitcher της ομάδας μετά από τις ιστορικές μορφές Cy Young (το όνομά του έχει δωθεί στο ετήσιο βραβείο των pitchers) και Roger Clemens. Αρκεί να θυμήσω ότι την πρώτη χρονιά που έπαιξε με τους Sox κέρδισε 14 από τα 15 παιχνίδια που του αποδόθηκε στατιστικά μία απόφαση, ενώ το 2007 όταν η ομάδα του κέρδισε και δεύτερο World Series, ο Wakefield είχε πετύχει 17 νίκες στη χρονιά . Είχε φυσικά και μία πολύ κακή στιγμή στην καριέρα του, καθώς το 2003 παραχώρησε ένα Homerun στους Yankees στο 11ο inning στέλνωντάς τους στο World Series, κατακριμνίζοντας για άλλη μία φορά τα όνειρα της Βοστώνης για πρωτάθλημα. Αυτό ήρθε για πρώτη φορά μετά από 86 χρόνια το 2004 με τον Wakefield να έχει σημαντική συμμετοχή σε αυτή την πορεία.
Στα 45 του ο Wakefield (όχι και νωρίς φυσικά) εγκαταλήπει το Baseball, έχοντας πετύχει να είναι ένας πραγματικός ηγέτης των Boston, αλλά και ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην πόλη, καθώς συμμετέχει σε φιλανθρωπίες και άλλες δραστηριότητες της κοινότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου