Ο κουμπάρος μου και η γυναίκα του, οι οποίοι φυσικά και ξέρουν την τρέλα μου με το Baseball, γυρίσαν πριν μερικές ημέρες από τη Γαλλία. Όταν περπατούσαν λοιπόν στη Νίκαια (της Γαλλίας, όχι τη δικιά μας) είχαν βρεθεί έξω από μία αντικερί και εκεί είδαν αυτό... και μου το αγόρασαν.
Ένα ρόπαλο Spalding του 1894, δηλαδή φτιαγμένο 18 χρόνια μετά την δημιουργία της παλαιότερης λιγκας της Αμερικής, της National League. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη χαρά μου, αλλά και το δέος που έννοιωσα όταν το είδα και το κράτησα στα χέρια μου.
Θα μου πείτε "σιγά ρε φίλε, ξέρεις πόσα ρόπαλα υπάρχουν από το παρελθόν;"
Αλήθεια είναι αυτό και σίγουρα δεν θα το κρατούσε και ο Ty Cobb, διότι τότε δεν θα βρισκόταν στην Νίκαια (της Γαλλίας, όχι τη δικιά μας), αλλά σε κάποιο μουσείο της MLB, ή σε μία προθήκη στο γήπεδο των Detroit Tigers. Δεν πειράζει όμως. Ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί κάποιος με αυτό να χτύπησε ένα Homerun στα γήπεδα εκείνης της εποχής, εμένα με κάνει να νοιώθω τις τρίχες της πλάτης μου να σηκώνονται.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στον Χρήστο και κυρίως στη Βούλα που επέμενε να μου το αγοράσουν.
Να είστε καλά παιδιά και πάντα αγαπημένοι.
Θα μου πείτε "σιγά ρε φίλε, ξέρεις πόσα ρόπαλα υπάρχουν από το παρελθόν;"
Αλήθεια είναι αυτό και σίγουρα δεν θα το κρατούσε και ο Ty Cobb, διότι τότε δεν θα βρισκόταν στην Νίκαια (της Γαλλίας, όχι τη δικιά μας), αλλά σε κάποιο μουσείο της MLB, ή σε μία προθήκη στο γήπεδο των Detroit Tigers. Δεν πειράζει όμως. Ακόμα και η σκέψη ότι μπορεί κάποιος με αυτό να χτύπησε ένα Homerun στα γήπεδα εκείνης της εποχής, εμένα με κάνει να νοιώθω τις τρίχες της πλάτης μου να σηκώνονται.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στον Χρήστο και κυρίως στη Βούλα που επέμενε να μου το αγοράσουν.
Να είστε καλά παιδιά και πάντα αγαπημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου