Οι ποιο αγαπημένες μου φάσεις είναι οι άμυνες που γίνονται στο "σπίτι". Οι λόγοι είναι αρκετοί:
Πρώτον διότι παίζεται να μπει ή να μην μπει πόντος, οπότε το out έχει μεγάλη σημασία.
Δεύτερον διότι συνήθως προηγείται μία πολύ καλή πάσα από το outfield (ή και το infield) και
Τρίτον, διότι τις περισσότερες φορές υπάρχει σύγκρουση με πλήρη ταχύτητα, αποδεικνύοντας ότι και στο Baseball υπάρχει σωματική επαφή. Και μπορεί να είναι σπάνια είναι όμως πολύ δυναμική, διότι στο Baseball δεν υπάρχει το κόνσεπτ του φάουλ όπως το ξέρουμε στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
Στο Baseball, αν βρεθεί κάποιος μπροστά σε έναν δρομέα που τρέχει για τη βάση, ο δρομέας έχει το δικαίωμα να τον γκρεμίσει καθώς τον εμποδίζει να φτάσει στον στόχο του. Αν ο αμυντικός έχει στα χέρια του τη μπάλα, τότε ο δρομέας είναι out, and that is that. Αυτή είναι και η ποινή του. Αν τώρα ο αμυντικός δεν έχει τη μπάλα στα χέρια του, τότε κακώς ήταν εκεί from the first place.
Αυτά τα έχω ξαναγράψει, αλλά πάντα μου αρέσει να κάνω αυτή την εισαγωγή όταν βλέπω έναν δρομέα να βάζει ώμο με στόχο το κεφάλι του catcher, όπως στη φάση που μπορείτε να δείτε εδώ.
Αντιλαμβάνεστε για πόσο δυνατή σύγκρουση μιλάμε, όπου ένας 100κιλος δρομέας (τόσο τον κόβω τον Harrison) πέφτει πάνω στο παιδοβούβαλο Yadier Molina και τον βγάζει εκτός παιχνιδιού.
Επιπλέον θα σας βάλω και άλλη μία φάση (έχει τύχει να δώ κάτι ανάλογο αλλά ποτέ τόσο ακροβατικό) στην οποία βλέπουμε ότι το out με πιάσιμο στον αέρα δεν είναι απαραίτητο να γίνει από έναν παίκτη. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην πέσει κάτω. Το πόσοι εμπλέκονται στη διαδικασία και πόσες φορές σφαλιαρίζουν τη μπάλα για να μήνει αυτή στον αέρα, είναι αδιάφορο.
Δείτε εδώ τη φάση.
Πρώτον διότι παίζεται να μπει ή να μην μπει πόντος, οπότε το out έχει μεγάλη σημασία.
Δεύτερον διότι συνήθως προηγείται μία πολύ καλή πάσα από το outfield (ή και το infield) και
Τρίτον, διότι τις περισσότερες φορές υπάρχει σύγκρουση με πλήρη ταχύτητα, αποδεικνύοντας ότι και στο Baseball υπάρχει σωματική επαφή. Και μπορεί να είναι σπάνια είναι όμως πολύ δυναμική, διότι στο Baseball δεν υπάρχει το κόνσεπτ του φάουλ όπως το ξέρουμε στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
Στο Baseball, αν βρεθεί κάποιος μπροστά σε έναν δρομέα που τρέχει για τη βάση, ο δρομέας έχει το δικαίωμα να τον γκρεμίσει καθώς τον εμποδίζει να φτάσει στον στόχο του. Αν ο αμυντικός έχει στα χέρια του τη μπάλα, τότε ο δρομέας είναι out, and that is that. Αυτή είναι και η ποινή του. Αν τώρα ο αμυντικός δεν έχει τη μπάλα στα χέρια του, τότε κακώς ήταν εκεί from the first place.
Αυτά τα έχω ξαναγράψει, αλλά πάντα μου αρέσει να κάνω αυτή την εισαγωγή όταν βλέπω έναν δρομέα να βάζει ώμο με στόχο το κεφάλι του catcher, όπως στη φάση που μπορείτε να δείτε εδώ.
Αντιλαμβάνεστε για πόσο δυνατή σύγκρουση μιλάμε, όπου ένας 100κιλος δρομέας (τόσο τον κόβω τον Harrison) πέφτει πάνω στο παιδοβούβαλο Yadier Molina και τον βγάζει εκτός παιχνιδιού.
Επιπλέον θα σας βάλω και άλλη μία φάση (έχει τύχει να δώ κάτι ανάλογο αλλά ποτέ τόσο ακροβατικό) στην οποία βλέπουμε ότι το out με πιάσιμο στον αέρα δεν είναι απαραίτητο να γίνει από έναν παίκτη. Αυτό που έχει σημασία είναι να μην πέσει κάτω. Το πόσοι εμπλέκονται στη διαδικασία και πόσες φορές σφαλιαρίζουν τη μπάλα για να μήνει αυτή στον αέρα, είναι αδιάφορο.
Δείτε εδώ τη φάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου