Το νέο μας site είναι έτοιμο και απαντάει στο www.baseball-bet.gr
Ελάτε για μία ακόμη χρονιά επιτυχημένου Στοιχήματος, με περισσότερες προβλέψεις, αναλύσεις από δύο ανθρώπους αφιερωμένους στο Baseball και στο Στοίχημα, αλλά και ειδήσεις από τον διεθνή και εγχώριο κόσμο του Baseball.Τρίτη 26 Μαρτίου 2013
Κυριακή 24 Μαρτίου 2013
Το Baseball-bet αλλάζει πρόσωπο. Μεγαλώνουμε!
Το Opening Day είναι πολύ κοντά πλέον. Μόλις 8 ημέρες μακριά, καθώς την Πρωταπριλιά (σαν ψέμα) θα έχουμε και πάλι τη χαρά να παρακολουθούμε επίσημους αγώνες της MLB. Μαζί όμως με το Baseball Season, εδώ στο Baseball-bet.gr αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να πάμε την μορφή του Blog ένα βήμα παραπέρα και να ξεφύγουμε από την γραμμικότητα του Blog δημιουργώντας ένα νέο site, απλό, αλλά και ολοκληρωμένο, αφιερωμένο στο Baseball, στο Στοίχημα, στις ειδήσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά και στις εξελίξεις στο εγχώριο Baseball.
Συνεχίστε λοιπόν να μας επισκέπτεστε και σε πολύ λίγο θα βρεθείτε μπροστά στη νέα μας εμφάνιση, για την οποία πρέπει να σας πω ότι είμαστε πολύ υπερύφανοι και σίγουροι ότι θα την αγκαλιάσετε, όπως ακριβώς είχατε αγκαλιάσει το Baseball-bet από την πρώτη στιγμή της πορείας του.
Συνεχίστε λοιπόν να μας επισκέπτεστε και σε πολύ λίγο θα βρεθείτε μπροστά στη νέα μας εμφάνιση, για την οποία πρέπει να σας πω ότι είμαστε πολύ υπερύφανοι και σίγουροι ότι θα την αγκαλιάσετε, όπως ακριβώς είχατε αγκαλιάσει το Baseball-bet από την πρώτη στιγμή της πορείας του.
Αγώνες "καρμπόν" στο Κύπελλο Baseball
Δύο καρμπόν παιχνίδια που είχαν την ίδια εξέλιξη και κατέληξαν να τελειώνουν με το ίδιο ακριβώς σκόρ (17-18), παίχτηκαν στα γήπεδα του Ελληνικού, το Σάββατο και την Κυριακή, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του Κυπέλου Baseball Ανδρών για το 2013.
Σπάρτακος - Ηγέτες
Το καλύτερο παιχνίδι έγινε ανάμεσα στον Σπάρτακο και τους Leaders. Ήταν ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από δύο Homeruns που μοιράστηκαν οι δύο ομάδες. Είναι εκπληκτικό ότι ενώ στη χώρα μας βλέπουμε σπανίως Homeruns, την Κυριακή, όσοι βρέθηκαν στις πράσινες κερδίκες του γηπέδου 1, είχαν τη χαρά να δουν δύο πολύ δυνατά χτυπήματα, τα οποία πέρασαν πάνω από τον φράχτη του left field.
Το σκορ άνοιξε από την πρώτη κιόλας επίθεση η ομάδα της Γλυφάδας η οποία έβαλε 8 runs. Γρήγορα όμως οι Leaders κατάλαβαν ότι το βασικότερο πρόβλημά της άμυνάς τους βρισκόταν πάνω στο mount, κι έτσι άλλαξαν τον pitcher τους, δίνοντας το μπαλάκι στον Pedro Martinez, ο οποίος έπαιξε από το δεύτερο μέχρι το ένατο inning κάνοντας πραγματικά δύσκολη τη ζωή των ροπαλιστών του Σπαρτακου. Έτσι, όσο προχωρούσε το παιχνίδι, η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες μειωνόταν. Από 10-1 που ήταν στο δεύτερο inning, έφτασε στο 7ο να είναι 16-16.
Η ισοπαλία κρατήθηκε και στο 8ο inning και ο Σπάρτακος πήρε βραχεία κεφαλή ενός run στο 9ο.
Όμως οι Leaders δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και σκόραραν δύο φορές στην δική τους 9η επίθεση εκμεταλλευόμενοι και ένα λάθος της άμυνας του Σπάρτακου που ήταν και η τελευταία φάση του παιχνιδιού. Το σκορ ήταν ήδη ισόπαλο 17-17, έγινε ένα χτύπημα από τους Leaders βαθιά στο outfield, η άμυνα του Σπάρτακου επέστρεψε τη μπάλα προς το "σπίτι", όμως εκεί ο catcher της ομάδας, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μπάλα στο γάντι του και αντί να βγάλει το τρίτο out και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, δέχθηκε τον 18ο πόντο των Ηγετών.
Μίλωνας - Ολυμπιάδα
Το άλλο παιχνίδι του γύρου έγινε το Σάββατο με την Ολυμπιάδα Περιστερίου να κάνει μία πολύ μεγάλη εμφάνιση κερδίζοντας τον Μίλωνα. Κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού ήταν και εδώ το γεγονός ότι ενώ ο Μίλωνας σκόραρε πρώτος, τελικά το παιχνίδι ισορρόπησε λίγο πριν το τέλος, έφτασε στην ισοπαλία και τελικά η Ολυμπιάδα κέρδισε σημειώνοντας δύο runs στην ένατη επίθεσή της. Όπως ακριβώς έγινε και με τους Leaders.
Το παιχνίδι στο δεύτερο inning ήταν 6-0, αλλά στο 5ο η Ολυμπιάδα -εκμεταλλευόμενη τα πολλά λάθη του Μίλωνα- είχε περάσει μπροστά με 8-9. Στο 6ο inning το παιχνίδι ήταν 13-13 και στο 8ο η Ολυμπιάδα ήταν πάλι μπροστά με 15-16. Στην αμέσως επόμενη (και τελευταία) του επίθεση ο Μίλωνας σκόραρε δύο φορές και πήρε μία εύθραυστη διαφορά ενός πόντου (17-16). Όταν όμως η Ολυμπιάδα ήρθε στο ρόπαλο σκόραρε τους δύο τελευταίους πόντους κερδίζοντας το παιχνίδι 17-18.
Έτσι, στον επόμενο γύρο το Σάββατο 30 Μαρτίου θα γίνουν οι εξής αναμετρήσεις:
10:00: Ολυμπιάδα Περιστερίου - Σπάρτακος Γλυφάδας
14:00: Άρης Θεσσαλονίκης - Ευρυάλη Γλυφάδας
Το καλύτερο παιχνίδι έγινε ανάμεσα στον Σπάρτακο και τους Leaders. Ήταν ένα παιχνίδι που σημαδεύτηκε από δύο Homeruns που μοιράστηκαν οι δύο ομάδες. Είναι εκπληκτικό ότι ενώ στη χώρα μας βλέπουμε σπανίως Homeruns, την Κυριακή, όσοι βρέθηκαν στις πράσινες κερδίκες του γηπέδου 1, είχαν τη χαρά να δουν δύο πολύ δυνατά χτυπήματα, τα οποία πέρασαν πάνω από τον φράχτη του left field.
Το σκορ άνοιξε από την πρώτη κιόλας επίθεση η ομάδα της Γλυφάδας η οποία έβαλε 8 runs. Γρήγορα όμως οι Leaders κατάλαβαν ότι το βασικότερο πρόβλημά της άμυνάς τους βρισκόταν πάνω στο mount, κι έτσι άλλαξαν τον pitcher τους, δίνοντας το μπαλάκι στον Pedro Martinez, ο οποίος έπαιξε από το δεύτερο μέχρι το ένατο inning κάνοντας πραγματικά δύσκολη τη ζωή των ροπαλιστών του Σπαρτακου. Έτσι, όσο προχωρούσε το παιχνίδι, η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες μειωνόταν. Από 10-1 που ήταν στο δεύτερο inning, έφτασε στο 7ο να είναι 16-16.
Η ισοπαλία κρατήθηκε και στο 8ο inning και ο Σπάρτακος πήρε βραχεία κεφαλή ενός run στο 9ο.
Όμως οι Leaders δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και σκόραραν δύο φορές στην δική τους 9η επίθεση εκμεταλλευόμενοι και ένα λάθος της άμυνας του Σπάρτακου που ήταν και η τελευταία φάση του παιχνιδιού. Το σκορ ήταν ήδη ισόπαλο 17-17, έγινε ένα χτύπημα από τους Leaders βαθιά στο outfield, η άμυνα του Σπάρτακου επέστρεψε τη μπάλα προς το "σπίτι", όμως εκεί ο catcher της ομάδας, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τη μπάλα στο γάντι του και αντί να βγάλει το τρίτο out και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση, δέχθηκε τον 18ο πόντο των Ηγετών.
Μίλωνας - Ολυμπιάδα
Το άλλο παιχνίδι του γύρου έγινε το Σάββατο με την Ολυμπιάδα Περιστερίου να κάνει μία πολύ μεγάλη εμφάνιση κερδίζοντας τον Μίλωνα. Κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού ήταν και εδώ το γεγονός ότι ενώ ο Μίλωνας σκόραρε πρώτος, τελικά το παιχνίδι ισορρόπησε λίγο πριν το τέλος, έφτασε στην ισοπαλία και τελικά η Ολυμπιάδα κέρδισε σημειώνοντας δύο runs στην ένατη επίθεσή της. Όπως ακριβώς έγινε και με τους Leaders.
Το παιχνίδι στο δεύτερο inning ήταν 6-0, αλλά στο 5ο η Ολυμπιάδα -εκμεταλλευόμενη τα πολλά λάθη του Μίλωνα- είχε περάσει μπροστά με 8-9. Στο 6ο inning το παιχνίδι ήταν 13-13 και στο 8ο η Ολυμπιάδα ήταν πάλι μπροστά με 15-16. Στην αμέσως επόμενη (και τελευταία) του επίθεση ο Μίλωνας σκόραρε δύο φορές και πήρε μία εύθραυστη διαφορά ενός πόντου (17-16). Όταν όμως η Ολυμπιάδα ήρθε στο ρόπαλο σκόραρε τους δύο τελευταίους πόντους κερδίζοντας το παιχνίδι 17-18.
Έτσι, στον επόμενο γύρο το Σάββατο 30 Μαρτίου θα γίνουν οι εξής αναμετρήσεις:
10:00: Ολυμπιάδα Περιστερίου - Σπάρτακος Γλυφάδας
14:00: Άρης Θεσσαλονίκης - Ευρυάλη Γλυφάδας
Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013
Η κατάρα του Babe
Ο Babe Ruth είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος και γνωστότερος παίκτης του Baseball παγκοσμίως, η δε κατάρα που έριξε στους Red Sox -μπορεί να μην είναι τόσο γνωστή στο ελληνικό κοινό- είναι όμως μία από τις μεγαλύτερες δεισιδαιμονίες που έχουν αναπτυχθεί στον παγκόσμιο αθλητισμό, για την οποία μάλιστα πολλοί είναι πεπεισμένοι ότι ίσχυε για περισσότερα από 80 χρόνια.
Η Προϊστορία
Babe Ruth είναι το όνομα που όλοι γνωρίζουν, ακόμη κι αν δεν ξέρουν από πιά πλευρά κρατούν το ρόπαλο του Baseball. Είναι ο άνθρωπος που αποκλειστικά με τις αθλητικές του επιδόσεις κατάφερε να αναστήσει το Baseball, το οποίο μετά το σκάνδαλο του 1919 των στημένων αγώνων με τον τίτλο "Black Sox", κινδύνευε να χάσει κάθε επαφή με τους νέους -τότε- φιλάθλους του.
Εκείνη τη χρονιά όμως ο Babe Ruth είχε αρχίσει πια να ανθίζει. Το 1919 ήταν και η τελευταία χρονιά που ο εύσωμος παίκτης με τα αδύνατα πόδια θα έπαιζε για τους Boston Red Sox. Ήταν η χρονιά, κατά την οποία η επιδόσεις του πραγματικά εκτινάχτηκαν.
Συνολο παιχνιδιών: 130 από 95 το 1918
Runs: 103 από 50 το 1918
RBI: 114 από 66 το 1918 και φυσικά...
Homeruns: 29 από 11 το 1918.
Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι ο ιδιοκτήτης των Sox θα έβλεπε στο πρόσωπο του Babe τον παίκτη που θα πήγαινε την ομάδα της Βοστώνης στην κορυφή του πρωταθλήματος, εκείνος είδε μία ευκαιρία για εξοικονόμηση πολλών χρημάτων. Θα μου πείτε καμιά φορά κι αυτός είναι ένας λόγος για να πουλήσεις έναν καλό παίκτη. Μαζεύεις χρήματα και αποκτάς πολλούς άλλους αντί ενός καλού. Έλα όμως που ο Harry Frazee είχε άλλα στο μυαλό του. Τα χρήματα τα ήθελε για να χρηματοδοτήσει την μεγάλη του αγάπη που ήταν οι παραγωγές θεατρικών παραστάσεων στο Broadway. Μόνο που αυτή την παραγωγή την ανέβασε πέντε χρόνια μετά, το 1924.
Βέβαια επειδή τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν έχει μόνο μία πλευρά, υπάρχει και εκείνη που λέει ότι ο Babe Ruth, βλέποντας ότι τα νούμερά του είχαν εκτοξευτεί, ζήτησε διπλασιασμό των αποδοχών του (τότε ήταν 20.000 $) προκειμένου να παίξει το 1920. Μάλιστα λένε ότι απειλούσε ότι αν δεν του έδιναν εκείνα τα χρήματα θα δήλωνε ότι εγκαταλείπει το παιχνίδι, ώστε να μείνει ελεύθερος και να παίξει μετά σε άλλη ομάδα.
Όπως καταλαβαίνετε το διαζύγιο Red Sox - Babe Ruth δεν ήταν καθόλου βελούδινο και θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι η μεγάλη αιτία που επί 100 χρόνια αναπτύσσεται η τεράστια έχθρα ανάμεσα στους Yankees και τους Sox.
86 χρόνια φαγούρα
Όταν οι Red Sox είχαν στις τάξεις τους τον Babe Ruth με απλά λόγια ήταν άπιαστοι. Είχαν ήδη κερδίσει τα World Series του 1903 και 1912 και μαζί με τον ικανότατο παίχτη στέφθηκαν πρωταθλητές το 1915, 1916 και 1918. Από τότε θα έκαναν να δουν τίτλο μέχρι το 2004. 86 ολόκληρα χρόνια!
Αντιθέτως, οι Yankees, μέχρι τότε δεν είχαν κατακτήσει κανένα τίτλο παίρνοντας τον πρώτο τους το 1923, τέταρτη χρονιά που είχαν τον Ruth στις τάξεις τους, ενώ παράλληλα είχαν "ξεκοκαλίσει" τους Red Sox και από άλλους καλούς παίκτες, τους οποίους αφειδώς πουλούσε ο θεατρόφιλος ιδιοκτήτης τους.
Στα χρόνια που ακολούθησαν οι Yankees έπαιξαν σε 39 World Series και κέρδισαν τα 26 από αυτά, αριθμός διπλάσιος από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της MLB. Την ίδια στιγμή οι Red Sox έφτασαν μόλις τέσσερις φορές στα τελικά και έχασαν και τις τέσσερις φορές στο έβδομο παιχνίδι. Σαν κάποιος δηλαδή να τους κορόιδευε και να τους έκοβε το νερό της πηγής ακριβώς τη στιγμή που είχαν φέρει το στόμα τους δίπλα στο δροσερό υγρό.
Τα μάγια σπάνε
Προσπάθειες να σπάσει "η κατάρα του Bambino" (αυτό είναι το παρατσούκλι του Babe) είχαν γίνει πάρα πολλές, φτάνοντας ακόμη και στην εμφάνιση ενός εξορκιστή για να εξαγνίσει το Fenway Park. Μάλιστα ένας πρώην παίκτης των Sox είχε προτείνει η διοίκηση της ομάδας να προχωρήσει σε εκταφή του Babe, να τον φέρει στο γήπεδο της Βοστώνης και δημοσίως να ζητήσει συγγνώμη εξ ονόματος του ιδιοκτήτη που τόλμησε να τον πουλήσει στους Yankees.
Η στιγμή όμως που -λένε- ότι έσπασε η κατάρα ήταν στις 31 Αυγούστου του 2004. Εκείνη την ημέρα, ο Manny Ramirez ένας από τους καλύτερους sluggers των Sox χτύπησε ένα foul ball, το οποίο χτύπησε στο πρόσωπο έναν 16χρονο και του έβγαλε τα δύο δόντια. Ο έφηβος -που λέγεται Lee Gavin- ήταν μεγάλος οπαδός του Ramirez και τότε ζούσε στην φάρμα Sudbury την οποία κάποτε είχε στην ιδιοκτησία του ο... Babe Ruth!!! Μάλιστα εκείνη την ημέρα, οι Yankees σημείωσαν μία από τις χειρότερες ήττες στην ιστορία τους, χάνοντας με 22-0 μέσα στην έδρα τους από τους Indians!!!
Η κατάρα όμως δεν θα έφευγε έτσι απλά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ιστορικό αντάλλαγμα. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να είναι παρά απέναντι στους Yankees και μάλιστα να είναι τοσο εντυπωσιακό που να το θυμούνται όλοι.
Έτσι κι έγινε.
Το 2004 λοιπόν, οι Yankees και οι Red Sox βρέθηκαν αντιμέτωποι στα Play Offs στους αγώνες που κρίνουν στις τέσσερις νίκες το Πρωτάθλημα της American League. Οι Yankees είχαν ήδη κατακτήσει το Division τους, ενώ οι Sox είχαν βγει πρώτοι στο Wild Card.
Η πρώτη συνάντηση που έγινε στις 12 Οκτωβρίου 2004 ήταν στο Yankee Stadium και οι Sox έχασαν με 7-10.
Η δεύτερη συνάντηση έγειρε και πάλι προς τους γηπεδούχους Yankees με 1-3.
Ίδια κατάληξη είχε και το τρίτο παιχνίδι με τους Yankees να κερδίζουν, αυτή τη φορά στο Fenway Park με το επιβλητικό 19-8.
Εδώ λοιπόν οι Sox βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο, καθώς μέχρι τότε καμία ομάδα που είχε χάσει τα τρία πρώτα παιχνίδια δεν είχε καταφέρει να ανακάμψει και να κερδίσει τα επόμενα τέσσερα.
Και κάπως έτσι -με τη Βοστώνη σχεδόν να θρηνεί- αλλά ταυτόχρονα να έχει γεμίσει τους δρόμους με αφίσες που έγραφαν "Believe", η ομάδα πήγε στις 17 Οκτωβρίου να αντιμετωπίσει τη μοίρα της στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς.
Εκεί έγιναν πραγματικά απίστευτα πράγματα ανακηρύσσοντας το κλέψιμο μίας βάσης (όχι ένα σκοράρισμα, όχι ένα χτύπημα με το ρόπαλο, όχι ένα strikeout, αλλά ένα απλό κλέψιμο) ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του σύγχρονου Baseball.
Σε περίπτωση που θέλετε να δείτε πρώτα ένα video σας παραθέτω το σχετικό link, ενώ εγώ θα προχωρήσω παρακάτω στην γραπτή ανάλυση. Κάντε κλικ εδώ.
Το τέταρτο παιχνίδι είχε φτάσει στο 9ο inning και οι Yankees ήταν μπροστά με ένα run 4-3. Στο ρόπαλο ήταν ο Kevin Millar και στο βουναλάκι απέναντί του ο Mariano Rivera, ο pitcher που αργότερα σημείωσε τα περισσότερα saves στην ιστορία. Σε ένα δραματικό at bat -κατά το οποίο μάλιστα σημειώνονται μεσάνυχτα- ο Millar περπατάει στην πρώτη βάση. Τότε ο προπονητής των Sox Terry Francona απλά κλείνει το μάτι στον αναπληρωματικό Dave Roberts. Ο παίκτης δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Τρέχει προς την πρώτη βάση και αντικαθιστά τον αργό Millar. Όλοι πλέον στο γήπεδο γνωρίζουν την εντολή. Ο Roberts ΠΡΕ-ΠΕΙ πάση θυσία να κλέψει την δεύτερη βάση. (επιτρέψτε μου να σας πω ότι τα γράφω και ανατριχιάζω)
Ο δρομέας παίρνει από την πρώτη βάση ένα lead (απόσταση προς τη δεύτερη βάση) τεραστίων διαστάσεων. Φυσικά ο Rivera τον ελέγχει και στέλνει τη μπάλα στην πρώτη βάση. Μία φορά. Δεύτερη φορά. Μάλιστα στο δεύτερο pick off η επιστροφή του Roberts στη βάση του είναι απίστευτα οριακή. Κάποια στιγμή όμως ο pitcher πρέπει να πάει στον ροπαλιστή. Ο Roberts δεν περιμένει και αμέσως μετά το pitch εκτοξεύεται προς τη δεύτερη βάση. Ο Catcher των Yankees Jorge Posada σηκώνεται στα πόδια του και εξαπολύει την μπάλα προς την δεύτερη βάση, ο Jeter δέχεται την πάσα, αλλά και πάλι εντυπωσιακά οριακά, ο Roberts φτάνει ασφαλής.
Μερικές στιγμές αργότερα, ο Bill Mueller που ήταν στο ρόπαλο για τους Red Sox κάνει ένα χτύπημα στη μέση δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Roberts να τρέξει τα 55 μέτρα που τον χώριζαν από το σπίτι, ισοφαρίζοντας το παιχνίδι.
Αυτό το κλέψιμο λοιπόν θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα turning points που έχουν υπάρξει ποτέ. Το παιχνίδι όμως δεν κερδήθηκε εκεί, αλλά τρία innings αργότερα, στο 12ο οπότε και ο Ortiz χτύπησε ένα Homerun δύο πόντων.
Το πέμπτο παιχνίδι το κέρδισαν και αυτό οι Red Sox, παλι όμως σε extra innings. Αυτή τη φορά στο 14ο και πάλι με χτύπημα του Ortiz.
Το έκτο παιχνίδι, που έγινε στο Yankee Stadium, είχε μία ακόμη ιστορική στιγμή για το Baseball. Η ομάδα αποφασίζει να ανεβάσει στο mount τον Curt Schilling, ο οποίος όμως είχε κομμένο έναν τένοντα στο δεξί του αστράγαλο. Εκείνο ακριβώς το πρωινό λοιπόν, οι γιατροί της ομάδας έκαναν κάτι πρωτόγνωρο στα αθλητιατρικά χρονικά, καθώς έραψαν τένοντα και δέρμα τόσο σφιχτά και τόσο κοντά στο κόκαλο του παίχτη που τελικά κατάφεραν να συγκρατηθεί για 7 ολόκληρα inning στα οποία ο pitcher δέχθηκε μόλις έναν πόντο. Χαρακτηριστική είναι η εικόνα της λευκής κάλτσας του Schilling, η οποία είχε γίνει προς το τέλος της εμφάνισής του κόκκινη από το αίμα.
Αυτό το ηρωικό παιχνίδι οι Sox το κέρδισαν 4-2.
Έτσι, φτάσαμε στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι που θα έκρινε το Πρωτάθλημα της American League. Ήταν 20 Οκτωβρίου στο Yankee Stadium και πλέον οι Yankees δεν είχαν καμία ελπίδα. Ήταν ψυχολογικά ράκη και παραδόθηκαν χωρίς όρους, χάνοντας 10-3.
Στη συνέχεια τα πράγματα ήταν απλά για τους Red Sox, οι οποίοι έχοντας κερδίσει τους Yankees με αυτόν τον ιστορικό τρόπο, ανακάπτοντας από τρεις ήττες, πραγματικά ξεπάστρεψαν σε τέσσερα παιχνίδια τους Saint Louis Cardinals, για να στεφθούν Πρωταθλητές μετά από 86 χρόνια.
Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν σε όλη την Νέα Αγγλία για πολλές ημέρες μετά την κατάκτηση του τροπαίου, πολλοί άνθρωποι πήγαιναν στα νεκροταφεία με ποτά, σημαιάκια, εμφανίσεις και καπέλα των Sox, κάνοντας πάρτι με τους νεκρούς συγγενείς τους που δεν είχαν καταφέρει σε όλη τους τη ζωή να πανηγυρίσουν μία κατάκτηση του World Series από την ομάδα της Βοστώνης.
Έτσι λοιπόν τελειώσε και η κατάρα του Bambino που στοίχειωνε τόσα χρόνια τους Red Sox
Η Προϊστορία
Εκείνη τη χρονιά όμως ο Babe Ruth είχε αρχίσει πια να ανθίζει. Το 1919 ήταν και η τελευταία χρονιά που ο εύσωμος παίκτης με τα αδύνατα πόδια θα έπαιζε για τους Boston Red Sox. Ήταν η χρονιά, κατά την οποία η επιδόσεις του πραγματικά εκτινάχτηκαν.
Συνολο παιχνιδιών: 130 από 95 το 1918
Runs: 103 από 50 το 1918
RBI: 114 από 66 το 1918 και φυσικά...
Homeruns: 29 από 11 το 1918.
Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι ο ιδιοκτήτης των Sox θα έβλεπε στο πρόσωπο του Babe τον παίκτη που θα πήγαινε την ομάδα της Βοστώνης στην κορυφή του πρωταθλήματος, εκείνος είδε μία ευκαιρία για εξοικονόμηση πολλών χρημάτων. Θα μου πείτε καμιά φορά κι αυτός είναι ένας λόγος για να πουλήσεις έναν καλό παίκτη. Μαζεύεις χρήματα και αποκτάς πολλούς άλλους αντί ενός καλού. Έλα όμως που ο Harry Frazee είχε άλλα στο μυαλό του. Τα χρήματα τα ήθελε για να χρηματοδοτήσει την μεγάλη του αγάπη που ήταν οι παραγωγές θεατρικών παραστάσεων στο Broadway. Μόνο που αυτή την παραγωγή την ανέβασε πέντε χρόνια μετά, το 1924.
Βέβαια επειδή τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν έχει μόνο μία πλευρά, υπάρχει και εκείνη που λέει ότι ο Babe Ruth, βλέποντας ότι τα νούμερά του είχαν εκτοξευτεί, ζήτησε διπλασιασμό των αποδοχών του (τότε ήταν 20.000 $) προκειμένου να παίξει το 1920. Μάλιστα λένε ότι απειλούσε ότι αν δεν του έδιναν εκείνα τα χρήματα θα δήλωνε ότι εγκαταλείπει το παιχνίδι, ώστε να μείνει ελεύθερος και να παίξει μετά σε άλλη ομάδα.
Όπως καταλαβαίνετε το διαζύγιο Red Sox - Babe Ruth δεν ήταν καθόλου βελούδινο και θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι η μεγάλη αιτία που επί 100 χρόνια αναπτύσσεται η τεράστια έχθρα ανάμεσα στους Yankees και τους Sox.
86 χρόνια φαγούρα
Όταν οι Red Sox είχαν στις τάξεις τους τον Babe Ruth με απλά λόγια ήταν άπιαστοι. Είχαν ήδη κερδίσει τα World Series του 1903 και 1912 και μαζί με τον ικανότατο παίχτη στέφθηκαν πρωταθλητές το 1915, 1916 και 1918. Από τότε θα έκαναν να δουν τίτλο μέχρι το 2004. 86 ολόκληρα χρόνια!
Αντιθέτως, οι Yankees, μέχρι τότε δεν είχαν κατακτήσει κανένα τίτλο παίρνοντας τον πρώτο τους το 1923, τέταρτη χρονιά που είχαν τον Ruth στις τάξεις τους, ενώ παράλληλα είχαν "ξεκοκαλίσει" τους Red Sox και από άλλους καλούς παίκτες, τους οποίους αφειδώς πουλούσε ο θεατρόφιλος ιδιοκτήτης τους.Στα χρόνια που ακολούθησαν οι Yankees έπαιξαν σε 39 World Series και κέρδισαν τα 26 από αυτά, αριθμός διπλάσιος από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της MLB. Την ίδια στιγμή οι Red Sox έφτασαν μόλις τέσσερις φορές στα τελικά και έχασαν και τις τέσσερις φορές στο έβδομο παιχνίδι. Σαν κάποιος δηλαδή να τους κορόιδευε και να τους έκοβε το νερό της πηγής ακριβώς τη στιγμή που είχαν φέρει το στόμα τους δίπλα στο δροσερό υγρό.
Τα μάγια σπάνε
Προσπάθειες να σπάσει "η κατάρα του Bambino" (αυτό είναι το παρατσούκλι του Babe) είχαν γίνει πάρα πολλές, φτάνοντας ακόμη και στην εμφάνιση ενός εξορκιστή για να εξαγνίσει το Fenway Park. Μάλιστα ένας πρώην παίκτης των Sox είχε προτείνει η διοίκηση της ομάδας να προχωρήσει σε εκταφή του Babe, να τον φέρει στο γήπεδο της Βοστώνης και δημοσίως να ζητήσει συγγνώμη εξ ονόματος του ιδιοκτήτη που τόλμησε να τον πουλήσει στους Yankees.
Η στιγμή όμως που -λένε- ότι έσπασε η κατάρα ήταν στις 31 Αυγούστου του 2004. Εκείνη την ημέρα, ο Manny Ramirez ένας από τους καλύτερους sluggers των Sox χτύπησε ένα foul ball, το οποίο χτύπησε στο πρόσωπο έναν 16χρονο και του έβγαλε τα δύο δόντια. Ο έφηβος -που λέγεται Lee Gavin- ήταν μεγάλος οπαδός του Ramirez και τότε ζούσε στην φάρμα Sudbury την οποία κάποτε είχε στην ιδιοκτησία του ο... Babe Ruth!!! Μάλιστα εκείνη την ημέρα, οι Yankees σημείωσαν μία από τις χειρότερες ήττες στην ιστορία τους, χάνοντας με 22-0 μέσα στην έδρα τους από τους Indians!!!
Η κατάρα όμως δεν θα έφευγε έτσι απλά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ιστορικό αντάλλαγμα. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να είναι παρά απέναντι στους Yankees και μάλιστα να είναι τοσο εντυπωσιακό που να το θυμούνται όλοι.
Έτσι κι έγινε.
Το 2004 λοιπόν, οι Yankees και οι Red Sox βρέθηκαν αντιμέτωποι στα Play Offs στους αγώνες που κρίνουν στις τέσσερις νίκες το Πρωτάθλημα της American League. Οι Yankees είχαν ήδη κατακτήσει το Division τους, ενώ οι Sox είχαν βγει πρώτοι στο Wild Card.
Η πρώτη συνάντηση που έγινε στις 12 Οκτωβρίου 2004 ήταν στο Yankee Stadium και οι Sox έχασαν με 7-10.
Η δεύτερη συνάντηση έγειρε και πάλι προς τους γηπεδούχους Yankees με 1-3.
Ίδια κατάληξη είχε και το τρίτο παιχνίδι με τους Yankees να κερδίζουν, αυτή τη φορά στο Fenway Park με το επιβλητικό 19-8.
Και κάπως έτσι -με τη Βοστώνη σχεδόν να θρηνεί- αλλά ταυτόχρονα να έχει γεμίσει τους δρόμους με αφίσες που έγραφαν "Believe", η ομάδα πήγε στις 17 Οκτωβρίου να αντιμετωπίσει τη μοίρα της στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς.
Εκεί έγιναν πραγματικά απίστευτα πράγματα ανακηρύσσοντας το κλέψιμο μίας βάσης (όχι ένα σκοράρισμα, όχι ένα χτύπημα με το ρόπαλο, όχι ένα strikeout, αλλά ένα απλό κλέψιμο) ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία του σύγχρονου Baseball.
Σε περίπτωση που θέλετε να δείτε πρώτα ένα video σας παραθέτω το σχετικό link, ενώ εγώ θα προχωρήσω παρακάτω στην γραπτή ανάλυση. Κάντε κλικ εδώ.
Το τέταρτο παιχνίδι είχε φτάσει στο 9ο inning και οι Yankees ήταν μπροστά με ένα run 4-3. Στο ρόπαλο ήταν ο Kevin Millar και στο βουναλάκι απέναντί του ο Mariano Rivera, ο pitcher που αργότερα σημείωσε τα περισσότερα saves στην ιστορία. Σε ένα δραματικό at bat -κατά το οποίο μάλιστα σημειώνονται μεσάνυχτα- ο Millar περπατάει στην πρώτη βάση. Τότε ο προπονητής των Sox Terry Francona απλά κλείνει το μάτι στον αναπληρωματικό Dave Roberts. Ο παίκτης δεν χρειάστηκε δεύτερη κουβέντα. Τρέχει προς την πρώτη βάση και αντικαθιστά τον αργό Millar. Όλοι πλέον στο γήπεδο γνωρίζουν την εντολή. Ο Roberts ΠΡΕ-ΠΕΙ πάση θυσία να κλέψει την δεύτερη βάση. (επιτρέψτε μου να σας πω ότι τα γράφω και ανατριχιάζω)
Ο δρομέας παίρνει από την πρώτη βάση ένα lead (απόσταση προς τη δεύτερη βάση) τεραστίων διαστάσεων. Φυσικά ο Rivera τον ελέγχει και στέλνει τη μπάλα στην πρώτη βάση. Μία φορά. Δεύτερη φορά. Μάλιστα στο δεύτερο pick off η επιστροφή του Roberts στη βάση του είναι απίστευτα οριακή. Κάποια στιγμή όμως ο pitcher πρέπει να πάει στον ροπαλιστή. Ο Roberts δεν περιμένει και αμέσως μετά το pitch εκτοξεύεται προς τη δεύτερη βάση. Ο Catcher των Yankees Jorge Posada σηκώνεται στα πόδια του και εξαπολύει την μπάλα προς την δεύτερη βάση, ο Jeter δέχεται την πάσα, αλλά και πάλι εντυπωσιακά οριακά, ο Roberts φτάνει ασφαλής.
Μερικές στιγμές αργότερα, ο Bill Mueller που ήταν στο ρόπαλο για τους Red Sox κάνει ένα χτύπημα στη μέση δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Roberts να τρέξει τα 55 μέτρα που τον χώριζαν από το σπίτι, ισοφαρίζοντας το παιχνίδι.
Αυτό το κλέψιμο λοιπόν θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα turning points που έχουν υπάρξει ποτέ. Το παιχνίδι όμως δεν κερδήθηκε εκεί, αλλά τρία innings αργότερα, στο 12ο οπότε και ο Ortiz χτύπησε ένα Homerun δύο πόντων.
Το πέμπτο παιχνίδι το κέρδισαν και αυτό οι Red Sox, παλι όμως σε extra innings. Αυτή τη φορά στο 14ο και πάλι με χτύπημα του Ortiz.
 |
| Η "κόκκινη" κάλτσα του Curt Schilling |
Αυτό το ηρωικό παιχνίδι οι Sox το κέρδισαν 4-2.
Έτσι, φτάσαμε στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι που θα έκρινε το Πρωτάθλημα της American League. Ήταν 20 Οκτωβρίου στο Yankee Stadium και πλέον οι Yankees δεν είχαν καμία ελπίδα. Ήταν ψυχολογικά ράκη και παραδόθηκαν χωρίς όρους, χάνοντας 10-3.
 |
| Ανακοίνωση των χαρμόσυνων νέων |
Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν σε όλη την Νέα Αγγλία για πολλές ημέρες μετά την κατάκτηση του τροπαίου, πολλοί άνθρωποι πήγαιναν στα νεκροταφεία με ποτά, σημαιάκια, εμφανίσεις και καπέλα των Sox, κάνοντας πάρτι με τους νεκρούς συγγενείς τους που δεν είχαν καταφέρει σε όλη τους τη ζωή να πανηγυρίσουν μία κατάκτηση του World Series από την ομάδα της Βοστώνης.
Έτσι λοιπόν τελειώσε και η κατάρα του Bambino που στοίχειωνε τόσα χρόνια τους Red Sox
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Ο τελικός στο Eurosport σε επανάληψη
Σε περίπτωση που δεν είδατε τον τελικό του World Baseball Classic και έχεται όρεξη για Baseballικό μεσημέρι στη Nova, το Eurosport ξαναμεταδίδει το παιχνίδι στις 14:30.
Η Δομινικάνα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στο Μουντιάλ του Baseball
 |
| Ο χαρακτηριστικός εορτασμός των Δομινικανών πάνω στο mount. |
Ένα μεγάλο λάθος στατηγικής στην αρχή του παιχνιδιού το οποίο αποφάσισε το προπονητικό team, αλλά πλήρωσαν -κυρίως ψυχολογικά- οι παίκτες.
Στο πρώτο inning, και ενώ ο πρώτος ροπαλιστής, ο Rejes είχε φτάσει στην τρίτη βάση, αποφασίσαν να κάνουν Intentional walk τον τρίτο ροπαλιστή Robinson Cano, για να αντιμετωπίσουν τον Encarnacion. Έλα ομως που ο Encarnacion έκανε το πρώτο του extra bases χτύπημα στο τουρνουά και έβαλε και τους δύο δρομείς στο σπίτι. Έτσι, όχι μόνο δέχθηκαν τους δύο πόντους (που ήθελαν να αποφύγουν από πιθανό χτύπημα του Cano) αλλά κυρίως στάκισαν (οι προπονητές) την ψυχολογική κατάσταση (και όχι την ψυχολογία που είναι επιστήμη) του pitcher τους και όλης της ομάδας.
Με απλά λόγια: ΔΕΝ περπατάς στο πρώτο του at bat έναν παίκτη. Δες τον έστω μία φορά. Δες σε τί κατάσταση είναι βρε αδελφέ, γιατί μπορεί να τον βγάλεις έξω και αντιθέτως να είσαι εσύ εκείνος που του επιβάλεσαι ψυχολογικά. Αν τώρα τον φοβάσαι τόσο πολύ κάνε pitch around (βάλε δηλαδή τον pitcher να στείλει οριακά balls) κρατώντας τουλαχιστον τα προσχήματα. Με αυτή την κίνηση του όμως το Πορτο Ρίκο φάνηκε να αποδέχεται την κατώτερή θέση του και έτσι βρέθηκε να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Αυτό μπορεί να το δει κανείς και από το γεγονός ότι οι Πορτορικάνοι πέτυχαν μόλις τρία hits. Με τρία hits ομως παιχνίδι δεν κερδίζεται.
Δείτε κάνοντας κλικ εδώ, το recap του παιχνιδιού
Σε κάθε περίπτωση οι Δομινικανοί είναι η ομάδα που απορεί κανείς πως δεν είχε καταφέρει ακόμη να κερδίσει το Τουρνουά. Είναι η ομάδα που τροφοδοτεί στο μεγαλύτερο μέρος τους τις ομάδες της MLB, ένα γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει εν μέρη για ποιο λόγο η Αμερική δεν καταφέρνει να φτάσει στα τελικά του WBC.
Σε κάθε περίπτωση, το φετινό τουρνουά ήταν εκπληκτικό, είχε ανατροπές, είχε αουτσάιντερ να γράφουν την δική τους ιστορία Σταχτοπούτας (όπως η Ιταλία) είχε πρόωρες αποχωρήσεις πολλά υποσχόμενων ομάδων (όπως η Βενεζουέλα αλλά και η Αμερική), είχε και ευρωπαϊκή ομάδα στο Final Four, τα είχε όλα.
Μπράβο στην Δομινικανή Δημοκρατία.
Τρίτη 19 Μαρτίου 2013
Ναυμαχία στην Καραϊβική
Ήρθε η ώρα του μεγάλου τελικού και το τρόπαιο θα πάει σε Καραϊβικά χέρια, καθώς δύο νησιά αυτής της περιοχής το διεκδικούν. Η Δομινικανή Δημοκρατία και το Πόρτο Ρίκο. Το παιχνίδι αναμένεται να είναι ΤΕ-ΡΑ-ΣΤΙ-Ο. Αν έχετε όρεξη για ξενύχτι θα ξεκινήσει στις 3:00 ώρα Ελλάδος και μπορείτε να το δείτε από τον ΟΤΕ TV στο ESPN, στο sportlemon.tv και στο iphone σας αν κατεβάσετε το app WBCBaseball.
Αυτή θα είναι η τρίτη φορά που θα αντιπαρατεθούν οι δύο εθνικές ομάδες σε αυτό το τουρνουά, και φυσικά και τις δύο συναντήσεις τις έχει κερδίσει η Δομινικανή Δημοκρατία η οποία είναι αήττητη και στα 7 παιχνίδια που έχει παίξει στο World Baseball Classic. Η πρώτη φορά ήταν κατά τον πρώτο γύρο που παίχτηκε στο Πόρτο Ρίκο όπου το παιχνίδι έληξε 4-2. Στη συνέχεια η Δομινικάνα κέρδισε και στον δεύτερο γύρο 2-0 στο Μαϊάμι. Από την πλευρά του το Πόρτο Ρίκο έχει 5 νίκες και 3 ήττες.
Στο παιχνίδι θα βρεθούν και πάλι αντιμέτωποι τα μεγάλα ονόματα της MLB Cano, Reyes, Tejada, Rodney και Encarancion από την πλευρά της Δομινικάνας και οι Pagan, Beltran, Molina και Rios, από το Πόρτο Ρίκο, για να αναφέρω μόνο μερικούς από τους πρωταγωνιστές που θα απολαύσουμε σήμερα.
Για την ώρα αποδόσεις έχω δει μόνο στο Unibet.gr (και φαντάζομαι ότι αργότερα, όπως χθες, θα προστεθεί και το sportingbet) που δίνουν (φυσικά) φαβορί τους Δομινικανούς με 1,32 και αουτσάιντερ τους Πορτορικάνους με 3,40. Εγώ όμως έχω την εντύπωση ότι θα διαφωνήσω. Και θα διαφωνήσω για διαφόρους λόγους. Πρώτον διότι είναι τελικός και όλα είναι ανοιχτά. Δεύτερον, το γεγονός ότι η Δομινικάνα είναι αήττητη δεν με πείθει ότι θα βγάλει όλο το τουρνουά χωρίς να χάσει ούτε μία φορά. Κάτι τέτοιο (που δεν έχει γίνει στα προηγούμενα δύο WBC) αντιτίθεται στην λογική του Baseball. Θα μου πείτε "μα αν είναι παιχταράδες γιατί να χάσουν;" Διότι στο Baseball τα μεγάλα σερί νικών κάποια στιγμή σπάνε και όσο περισσότερες νίκες βάζεις, τόσο πιο κοντά έρχεσαι στην πρώτη σου ήττα.
Εγώ λοιπόν σήμερα θα πάω για την έκπληξη. Θα παίξω Πόρτο Ρίκο. Ταυτόχρονα όμως θα βάλω και μία ασφάλεια. Θα παίξω και Under, καθώς αυτό ήταν το αποτέλεσμα και των δύο προηγούμενων αγώνων που έπαιξαν οι δύο εθνικές.
Puerto Rico με απόδοση 3,40 από το Unibet και Under με όριο το 8 και απόδοση 2.00.
Update
Άνοιξε τον τελικό και το Sportingbet
Puerto Rico με απόδοση 3,30 και Under με όριο το 7,5 και απόδοση 1,909 (ίδια με το over).
Απολογισμός: Το Πόρτο Ρίκο έχασε, αλλά όπως σας έγραψα έβαλα και μία ασφάλεια βάζοντας Under. Το Under το κερδίσαμε, οπότε η απώλεια είναι μηδαμινή. Μπράβο στην Δομινικάνα.
Πρεμιέρα του Baseball για τον ΟΠΑΠ
Ο Greek Pitcher μου έστειλε χθες το κουπόνι που έβγαλε σήμερα ο ΟΠΑΠ στο οποίο και υπάρχει για πρώτη φορά φέτος το ΜΠΕΪΖΜΠΟΛ (μπλιαχ, δεν θα το ξαναγράψω στα Ελληνικά το ορκίζομαι)
Τα σχόλιά του λοιπόν είναι τα εξής: "με απόδοση 10 βρίσκουμε τους tigers, nationals, angels dodgers και reds!!!!;;;;; ακολουθούν rangers & blue jays με 12, Yankees & braves !!! με 15, ενώ πιο κάτω οι αγαπημένοι σου giants παρέα με τους μισήτους σου με απόδοση 18!!!!!". Τους Cardinals δηλαδή.
Σε πρώτη φάση λοιπόν θα έλεγα ότι είναι ακόμη νωρίς για το συγκεκριμένο στοίχημα. Ας περιμένουμε να φτάσουμε κοντά στις 31 Μαρτίου ή ακόμη και να δούμε τα πρώτα επίσημα παιχνίδια και τότε να βάλουμε νικητή διοργάνωσης. Δεν αποκλείεται δε, το μάτι μου να κοιτάει με περισσότερο ενδιαφέρον ομάδες με υψηλότερες αποδόσεις από αυτές που απασχολούν τον Greek Pitcher, όπως είναι οι δύο Sox (White και Red) με 35, οι Rays με 25, ή και οι Phillies με 20. Πιθανότατα θα έμενα μακριά από τους Νationals και τους Reds (όσα θαυμαστικά και να έβαζε ο Greek Pitcher μάλλον δεν θα ήταν αρκετά) σίγουρα φέτος δεν συζητάω για Yankees, ενώ και οι Giants είναι τελείως εκτός κάδρου. Όχι ότι θα με χάλαγε ένα back to back πρωτάθλημα, αλλά μάλλον δεν παίζει. Επίσης, (έτσι για τη χαρά του πράγματος) δεν θα έλεγα όχι να έβαζα ένα ευρουλάκι στους Lovable Loosers. Τους Cubs ντε.
Τα σχόλιά του λοιπόν είναι τα εξής: "με απόδοση 10 βρίσκουμε τους tigers, nationals, angels dodgers και reds!!!!;;;;; ακολουθούν rangers & blue jays με 12, Yankees & braves !!! με 15, ενώ πιο κάτω οι αγαπημένοι σου giants παρέα με τους μισήτους σου με απόδοση 18!!!!!". Τους Cardinals δηλαδή.
Σε πρώτη φάση λοιπόν θα έλεγα ότι είναι ακόμη νωρίς για το συγκεκριμένο στοίχημα. Ας περιμένουμε να φτάσουμε κοντά στις 31 Μαρτίου ή ακόμη και να δούμε τα πρώτα επίσημα παιχνίδια και τότε να βάλουμε νικητή διοργάνωσης. Δεν αποκλείεται δε, το μάτι μου να κοιτάει με περισσότερο ενδιαφέρον ομάδες με υψηλότερες αποδόσεις από αυτές που απασχολούν τον Greek Pitcher, όπως είναι οι δύο Sox (White και Red) με 35, οι Rays με 25, ή και οι Phillies με 20. Πιθανότατα θα έμενα μακριά από τους Νationals και τους Reds (όσα θαυμαστικά και να έβαζε ο Greek Pitcher μάλλον δεν θα ήταν αρκετά) σίγουρα φέτος δεν συζητάω για Yankees, ενώ και οι Giants είναι τελείως εκτός κάδρου. Όχι ότι θα με χάλαγε ένα back to back πρωτάθλημα, αλλά μάλλον δεν παίζει. Επίσης, (έτσι για τη χαρά του πράγματος) δεν θα έλεγα όχι να έβαζα ένα ευρουλάκι στους Lovable Loosers. Τους Cubs ντε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)