Air Baseball

Απλά δείτε αυτό το πιάσιμο. Έγινε σε πανεπιστημιακό αγώνα. Το παιδί απλά πετάει.

Τα πάνω κάτω στο Spring Training

Το Spring Training βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με ομάδες χαμηλής δυναμικής να διαπρέπουν (Royals, Orioles, Indians, Cubs και Marlins) και αντιθέτως ομάδες πρώτης γραμμής να μην έχουν κάνει ούτε νίκη, όπως είναι οι Rangers και οι Angels. Χθες πάντως η ομάδα του Texas ναι μεν έχασε, όμως ο Yu Darvish ήταν πολύ καλός στα δύο innings που πέταξε το μπαλάκι, βγάζοντας μάλιστα και δύο strikeouts. Από την άλλη ο Lincecum που ξεκίνησε και εκείνος χθες, στο 1 και 1/3 του inning που έπαιξε δέχθηκε τέσσερα χτυπήματα και 3 runs, όλα earned.

Πάμε τώρα να δούμε κάποιες ακόμη ομάδες και την κατάσταση στην οποια βρίσκονται σε αυτό το spring training.


Baltimore Orioles

Οι Orioles είναι η ομάδα που λογικά συμπαθούμε εμείς οι Έλληνες καθώς ιδιοκτήτης της είναι ο Έλληνας Spiros Angelos, και σε αυτή παίζει ο πολύ καλός Nick Markakis. Πέρυσι η ομάδα έκανε μεγάλη επιτυχία βγαίνοντας δεύτερη στο Division της με 93 νίκες και 69 ήττες, ενώ πέρασε στα play offs με wild Card. Πως το κατάφερε αυτό έχοντας 7 παίκτες που βγήκαν πάνω από 100 strikeout (τους περισσότερους στην ίστορία του Baseball) είναι πραγματικά απορίας άξιο. Το πέτυχαν κάνοντας τις περισσότερες νίκες με διαφορά ενός run και στην ουσια ήταν πολύ τυχεροί. Πόσες πιθανότητες έχουν να το επαναλάβουν; Δυστυχώς όχι πολλές, αν αναλογιστεί κιόλας κανείς ότι τα ονόματα που αποχώρησαν είναι πιο ηχηρά από εκείνα που ήρθαν.

Ποιοι ήρθαν: RHP Jair Jurrjens (Atlanta), INF Danny Valencia (Boston), INF Yamaico Navarro (Pittsburgh), INF Alexi Casilla (Minnesota).
Ποιοι έφυγαν: OF Endy Chavez (Kansas City), INF Mark Reynolds (Cleveland), DH Jim Thome, LHP Joe Saunders (Seattle), 2B Robert Andino (Seattle), LHP Randy Wolf, DH Nick Johnson (retired).



New York Mets

Οι Mets έχουν να περάσουν στα Play offs από το 2006. Πέρυσι είχαν για άλλη μία φορά αρνητική χρονιά με 74 νίκες και 88 ήττες και βγήκαν τέταρτοι στο Division τους. Και πιθανοτατα κάπου εκεί θα ξανακαταλήξουν, αν αναλογιστεί κανείς ότι έκαναν πάρα πολλές αλλαγές, διώχνωντας και τον R.A. Dickey. Βέβαια διατηρούν τον Johan Santana που αν είναι υγιής θα προσφέρει πολλά και τον David Wright, ο οποίος πέρυσι ήταν πρώτος σε όλη την ομάδα σε μία σειρά από επιθετικές κατηγορίες.

Ποιοι ήρθαν: RHP Shaun Marcum (Milwaukee), RHP Brandon Lyon (Toronto), OF Collin Cowgill (Oakland), INF Brandon Hicks (Oakland).

Ποιοι έφυγαν: C Kelly Shoppach (Seattle), RHP R.A. Dickey (Toronto), RHP Mike Pelfrey (Minnesota), RHP Jon Rauch (Miami), RHP Ramon Ramirez (San Francisco), C Josh Thole (Toronto), OF Scott Hairston (Chicago Cubs), OF Jason Bay (Seattle), SS Ronny Cedeno (St. Louis), OF Andres Torres (San Francisco).


Pittsburgh Pirates

Οι Πειρατές πέρυσι (αλλά και πρόπερσι) είχαν ξεκινήσει πολύ δυνατά και θα περίμενε κανείς ότι θα έβγαιναν στα Play Offs. Αμ δε. Πολύ γρήγορα ξεφούσκωσαν και έφτασαν να έχουν 79 νίκες και 83 ήττες. Ευελπιστουν ότι φέτος θα καταφέρουν να παίξουν Baseball και τον Οκτώβριο (κάτι που έχουν να κάνουν από το 1992) καθώς είδαν τον Burnet πέρυσι να πηγαίνει πολύ καλά, ενώ εξακολουθούν να έχουν στις τάξεις τους τον πολύ καλό Andrew McCutchen. Παράλληλα περιμένουν να αποκτήσει βάθος το starting rotation με την πρόσθεση του Francisco Liriano.

Ποιοι ήρθαν: LHP Francisco Liriano (Chicago White Sox), C Russell Martin (New York Yankees), INF Ivan De Jesus Jr. (Boston), RHP Jeanmar Gomez (Cleveland), RHP Vin Mazzaro (Kansas City), RHP Mark Melancon (Boston).

Ποιοι έφυγαν: RHP Joel Hanrahan (Boston), RHP Kevin Correia (Minnesota), 2B Brock Holt (Boston), RHP Evan Meek (Texas), INF Yamaico Navarro (Baltimore), RHP Chad Qualls (Miami), RHP Chris Resop (Oakland), LHP Hisanori Takahashi (Chicago Cubs), C Rod Barajas.



Tampa Bay Rays

Πέρυσι οι Rays (στα ελληνικά Ακτίνες ή Διαβολόψαρα) είχαν πετύχει 90 νίκες και 72 ήττες, αλλά πάλι βγήκαν τρίτοι. Και φέτος έχουν χάσει πολλά μεγάλα ονόματα. Τον B.J. Upton και τον Jeff Keppinger οι οποίοι έγιναν free agents, ενώ αντάλλαξαν τον James Shields και τον reliever Wade Davis. Η ομάδα πάντως έχει μία καλή δυναμική και μπορεί να αποτελέσει και φέτος έναν δύσκολο αντίπαλο, κι ας έφερε ονόματα μέσου βελινεκούς, με εξαίρεση ίσως τον Yunel Escobar.

Ποιοι ήρθαν: INF/OF Kelly Johnson (Toronto), RHP Roberto Hernandez (Cleveland), 1B James Loney (Boston), SS Yunel Escobar (Toronto), OF Shelley Duncan (Cleveland), RHP Jamey Wright (Los Angeles Dodgers).

Ποιοι έφυγαν: RHP James Shields (Kansas City), RHP Wade Davis (Kansas City), OF B.J. Upton (Atlanta), LHP J.P. Howell (Los Angeles Dodgers), 1B Carlos Pena (Houston), INF Jeff Keppinger (Chicago White Sox), RHP Burke Badenhop (Milwaukee).

Γιατί οι Αμερικάνοι αγαπούν το Baseball;

Σκαλίζοντας λίγο τα έγγραφά μου, ανακάλυψα ένα μικρό κειμενάκι που είχα γράψει το 2006, προσπαθώντας να απαντήσω στον φίλο μου τον Μάνο Αντώναρο για ποιό λόγο (κατά την άποψή μου) οι Αμερικάνοι αγαπούν το Baseball. Σας το παραθέτω όπως ακριβώς το είχα γράψει τότε. Είναι λιγάκι όψιμο αλλά δεν πειράζει:
  

Ξεκινώντας αυτή την προσπάθεια κατανόησης του «γιατί οι Αμερικάνοι αγαπούν το Baseball», θα πρέπει από την αρχή να πω, ότι δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να μπω στα παπούτσια τους και να σκεφτώ σαν κι αυτούς. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε πραγματικά κανείς παγκοσμίως να κάνει κάτι τέτοιο. (Κάποτε το ίδιο πρόβλημα το είχα με τους Άγγλους, αλλά αυτοί δεν έχουν σημασία πια).

Αποφάσισα λοιπόν η προσέγγιση μου στο θέμα να συμπεριλάβει τις δικές μου απόψεις και αντιλήψεις για το τι βλέπουν οι αμερικάνοι μέσα στο Baseball. Κι αυτό διότι θεωρώ πως δεν θα ήταν σωστό απλώς να διαβάσω μερικά βιβλία, ή να κάνω μία μικρή έρευνα στο Internet για τις σχετικές απαντήσεις - που υπάρχουν με τον τόνο, καθώς αυτό το παιχνίδι απασχολεί την άλλη πλευρά του Ατλαντικού από το 1880 περίπου.

Αυτό βέβαια σημαίνει αυτομάτως ότι με μία δική μου ολοκαίνουρια ανάλυση διακινδυνεύω ενσυνείδητα να παρουσιάσω αποτελέσματα που μπορεί να είναι λίγο αυθαίρετα, δεν πειράζει όμως.

Μπαίνοντας στην ουσία λοιπόν θα πω ότι το Baseball στην Αμερική ονομάζεται "National Passtime". Το "National" νομίζω είναι αυτονόητο. Το "Passtime" όμως δείχνει πως όποιος πάει να παρακολουθήσει έναν αγώνα Baseball δεν βιάζεται. Και πώς να βιάζεται δηλαδή, από τη στιγμή που αυτό το παιχνίδι, ενώ δεν έχει μία μεγάλη διακοπή ως ανάπαυλα στο ημίχρονο, έχει 18 μικρές διακοπές ανάμεσα στους εννέα γύρους του αγώνα. Οι Αμερικάνοι λοιπόν τις χαρακτηρίζουν 18 ευκαιρίες για Hot Dog. Κι αν νομίζεις ότι 18 Hot Dog είναι πολλά, φαντάσου, ότι ένα κανονικό παιχνίδι μπορεί να διαρκέσει τρεις ώρες το λιγότερο (χωρίς τις παραδοσιακές προκαταρκτικές διαδικασίες – Εθνικός ύμνος, παρουσίαση παικτών, πρώτο Pitch, εναρκτήριες ομιλίες κλπ.) ενώ μερικές φορές ξεπερνάει και τις πέντε ώρες.

Πέρα όμως από αυτά τα εμφανή, που εύκολα οδηγούν έναν κοινό παρατηρητή να προσδώσει στο Baseball τον χαρακτηρισμό «Αμερικανιά», εγώ πιστεύω ότι η αγάπη για το άθλημα οφείλεται στον τρόπο που αυτό αντανακλά την Αμερική συνολικά και αυτό μάλλον δεν το συνειδητοποιεί ένας Αμερικάνος.

Πρώτον το άθλημα θυμίζει το Αγγλικό ελιτίστικο Cricket, που σίγουρα μετέφεραν κάπως λανθασμένα οι πρώτοι έποικοι της Αμερικής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όπως λοιπόν απέταξαν από πάνω τους την Αγγλική κυριαρχία, μαζί της απέταξαν και το Cricket αντικαθιστώντας το με ένα δικό τους εφεύρημα. Το Baseball .

Δεύτερον το άθλημα παίζεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζει ασυναίσθητα στους Αμερικάνους ότι η χώρα τους είναι η χώρα των ίσων ευκαιριών. Κι αυτό διότι όλοι οι παίχτες όταν η ομάδα τους επιτίθεται, έχουν την ευκαιρία να σκοράρουν. Όλοι εκ περιτροπής παίρνουν το ρόπαλο και μόνο με τις δικές τους ικανότητες… πετυχαίνουν!!! ή δεν πετυχαίνουν. Αυτή δεν είναι η βάση της αξιοκρατίας πάνω στην οποία έχει χτιστεί η Promice Land; Όποιος δουλεύει προκόβει.

Και για να κάνω μία σύγκριση με το πιο δικό μας ποδόσφαιρο, νομίζω ότι σε αυτό δεν έχουν όλοι τη ίδια δυνατότητα να σκοράρουν. Ή τουλάχιστον δεν έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες λόγω της θέσης όπου παίζουν. Ένας αμυντικός, σε σχέση με τον επιθετικό, ή πόσο μάλλον ο τερματοφύλακας.

Αυτά για την επίθεση του Baseball. Όμως και στην άμυνα μπορεί κανείς να διακρίνει αμερικάνικα ιδεώδη στον τρόπο της οργάνωσης της. Όταν λοιπόν μία ομάδα αμύνεται η θέση του κανενός μέσα σε αυτή είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Ένας είναι ο Pitcher και κανένας δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει, παρά μόνο ένας άλλος Pitcher. Ένας είναι ο Catcher, ένας ο Short Stop και πάει λέγοντας. Εννοείται ότι και η προσφορά του καθένα στο σύνολο δεν μπορεί να υποστηριχθεί από άλλον γι αυτό και τα λάθη καταγράφονται πρώτα ατομικά και μετά αθροίζονται ομαδικά.

Στο ποδόσφαιρο πάλι τα πράγματα είναι πιο ελεύθερα. Αν για παράδειγμα ο αριστερός Back δεν αποδίδει καλά μπορεί να τον υποστηρίξει ένας άλλος παίκτης με μία εσωτερική αλλαγή στην αμυντική διάταξη και το σύστημα. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραιτήτως κακό καθώς το ποδόσφαιρο είναι πιο ελεύθερο και πιο δημοκρατικό παιχνίδι και έτσι η μονάδα χάνεται στο σύνολο. Ποιος είπε όμως ότι οι Αμερικάνοι είναι απαραίτητα δημοκράτες; Η άμυνά του δικού τους εθνικού παιχνιδιού λοιπόν προτάσσει την ατομικότητα που όμως προστατεύει το σύνολο, επιτρέποντας παράλληλα στη μονάδα να ξεχωρίζει. Δεν ξέρω αν αυτό είναι πιο καλό ή πιο κακό, σίγουρα όμως είναι πιο αμερικάνικο.

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όλα τα καλά και όλα τα κακά αυτού του κόσμου προέρχονται από την Αμερική. Και ένα από αυτά είναι και το Baseball!!!

Κουρεμένο γίδι

Την πρώτη του εμφάνιση με κουρεμένο μαλλι (και ευτυχώς χωρίς τα γυαλιά που τα φοράει στην ζωή του μόνο για μούρη) θα κάνει απόψε ο Lincecum σε ένα παιχνίδι απέναντι στους μόνιμους εχθρούς της ομάδας του, τους Dodgers. Το παιχνίδι δυστυχώς δεν θα έχει τηλεοπτική κάλυψη.

Αντιθέτως στις 20:05 ξεκίνησε το πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι ανάμεσα στους Yankees και τους Phillies το οποίο μπορείτε να δείτε στο MLB.TV.

Οι θέσεις στο Baseball

Πέρυσι είχα δεχθεί από έναν αναγνώστη του site ένα αίτημα για ανάλυση των θέσεων του Baseball, έτσι ώστε να γίνει πιο κατανοητή η διάταξη των αμυνομένων μέσα στο γήπεδο, ο ρόλος τους στο παιχνίδι, αλλά και οι προδιαγραφές που χρειάζονται για να καλυφθεί η κάθε θέση.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι οι θέσεις στο Baseball αναφέρονται πάντα στους αμυντικούς, καθώς επιθετικοί (δηλαδή ροπαλιστές) γίνονται όλοι οι παίκτες όταν η ομάδα τους επιτίθεται, με μία μόνο εξαίρεση που θα την εξηγήσω στο τέλος.
Για την ώρα θα ξεκινήσω με την αμυντική διάταξη του Infield:

Pitcher: Είναι ο σημαντικότερος παίκτης της άμυνας, καθώς βρίσκεται στο επίκεντρο της δράσης. Η θέση του βρίσκεται πάνω στον λοφίσκο που υπάρχει στο κέντρο του ρόμβου που σχηματίζουν οι τέσσερις βάσεις. Είναι εκείνος που μοιράζει το παιχνίδι και εν πολλοίς θεωρείται υπεύθυνος για την πορεία του παιχνιδιού. Για το λόγο αυτό χρεώνεται την ήττα στα προσωπικά του στατιστικά, ή πιστώνεται τη νίκη. Στην ουσία είναι ο play maker, αν και η σημασία του είναι πιο μεγάλη και από αυτή τη θέση του basket, και μπορεί να κάνει την ομάδα του να πετάει (αν το χέρι του βγάζει φωτίες) ή να καταρρακωθεί πλήρως, όταν οι ροπαλιστές "δουν" τις μπαλιές του και του δώσουν να καταλάβει.
Συνήθως δεν είναι καλός ροπαλιστής, καθώς το 90% της προπόνησής του αφορά τις ρίψεις και όχι το ρόπαλο.
Σωματότυπος: Κάθε σωματότυπος μπορεί να γίνει καλός pitcher (ακόμη και εύσωμοι αθλητές) ενώ είναι από τους παίκτες που μπορούν να είναι αποδοτικοί και σε προχωρημένη ηλικία. Υπάρχουν pitcher ακομη και πάνω από 40 ετών.

Catcher: Είναι ο σιδηρόφραχτος παίκτης με την μάσκα, τον θώρακα, τις περικνυμίδες και το υπερενισχυμένο γάντι, καθώς πρέπει να σταματάει τα pitch του pitcher που ξεπερνούν σε ταχύτητα ακόμη και τα 150 χιλιόμετρα την ώρα.  Είναι ο βασικός συνεργάτης του pitcher, καθώς είναι εκείνος που γνωρίζει τα χούγια του, καθώς επίσης και τις ικανότητες και τις αδυναμίες των ροπαλιστών.
Μαζί Catcher και Pitcher αναφέρονται πολύ συχνα ως "Battery".
Ο Catcher διαχειρίζεται το πολύ σημαντικό έργο της μετάδοσης των σημάτων προς τον Pitcher, έτσι ώστε και οι δύο να ξέρουν τί είδους Pitch θα στείλει ο Pitcher. Επίσης είναι ο βασικός αναμεταδότης των οδηγιών του προπονητή προς την υπόλοιπη ομάδα, καθώς είναι ο πιο κοντινός προς τον πάγκο, αλλά και ο μόνος που κοιτάει τους υπόλοιπους 8 συμπαίκτες του κατά πρόσωπο.
Συνήθως δεν είναι πολύ καλός στο ρόπαλο, καθώς οι αμυντικές του αρετές είναι σημαντικότερες. Υπάρχουν όμως και πάρα πολύ καλοί ροπαλιστές.

Σύγκρουση Catcher με δρομέα στο "σπίτι"

Σωματότυπος:  Ο Catcher πρέπει να είναι αρκετά ογκώδης, καθώς πρέπει να δημιουργεί σημαντικο εμπόδιο στην εξωστράκιση της μπάλας. Επίσης είναι ο παίκτης που κινδυνεύει περισσότερο να τραυματιστεί, καθώς είναι πολύ συχνές οι συγκρούσεις με αντιπάλους στην προσπάθειά τους να σκοράρουν.
Χρειάζεται δυνατά πόδια για να αντέξει το βαθύ κάθισμα στο οποίο περνάει την περισσότερη ώρα του παιχνιδιού, αλλά και γερό χέρι για να φτάνει την πάσα του χωρίς φόρα στην δεύτερη βάση, η οποία απέχει 36 μέτρα από τη δική του θέση.

1st Baseman: Είναι ο παίκτης που καλύπτει την πρώτη βάση. Ξεχωρίζει για την ικανότητά του με το γάντι, καθώς υποδέχεται κατά 90% τις πάσες των συμπαικτών του. Για το λόγο αυτό έχει ένα ειδικά σχεδιασμένο γάντι, που είναι αρκετά ενισχυμένο, αλλά και μεγάλο. Είναι αρκετά καλό να είναι και αριστερόχειρος, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Συνήθως είναι ιδιαίτερα καλοί στο ρόπαλο, και αυτό διότι με το ρόπαλο καταφέρνουν να εξισώνουν το γεγονός ότι είναι πολύ αργοί και με πάσα που δεν είναι ιδιαιτέρως σταθερή. Η επιθετική τους αξία λοιπόν είναι σημαντικότερη από την αμυντική.
Σωματότυπος: Συνήθως στην πρώτη βάση βρίσκονται παίκτες ογκώδεις, καθώς από αυτούς απαιτείται να καλύψουν μικρό χώρο, έχουν όμως γρήγορα αντανακλαστικά.

Γράφιμα πιθανότητας υποδοχής της μπάλας ανάλογα της μοίρες που γίνεται κάθε χτύπημα

2nd Baseman: Είναι ο παίκτης -που μαζί με τον Short Stop- έχει την ευθύνη της κάλυψης της δεύτερης βάσης. Κάποιες φορές καλείται να καλύψει και την πρώτη βάση, η βασική του δουλειά όμως είναι η αμυντική κάλυψη του δεξιού τμήματος του ρόμβου που σχηματίζει το infield. Έχει καλό γάντι, είναι ευκίνητος με γρήγορα πόδια, αλλά η πάσα του μπορεί να μην είναι και η καλύτερη καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην πρώτη βάση.
Σωματότυπος: Δεν υπάρχουν πραγματικοί περιορισμοί στον σωματότυπο αυτού του παίκτη, που όμως πρέπει να είναι αθλητικός και ευκίνητος. Αυτό που σίγουρα δεν μπορεί να είναι, είναι αριστερόχειρος στην πάσα, διότι τότε δεν μπορεί να γυρίσει ένα double play.

Short Stop: Ο Short Stop είναι ο πιο ευκίνητος, αθλητικός και καλύπτικός παίκτης του infield. Έχει τον πρώτο λόγο όταν μία μπάλα παίρνει ύψος και εφόσον δηλώσει ότι την αναλαμβάνει, κανείς δεν πρέπει να μπει μέσα στα πόδια του. Εκτός από ευκίνητος όμως, έχει και την ακριβέστερη πάσα, αλλά και την ταχύτερη απελευθέρωση, καθώς βρίσκεται ταυτόχρονα στην μεγαλύτερη απόσταση από το "σπίτι" και στην δεύτερη μεγαλύτερη απόσταση από την πρώτη βάση. Έχει λοιπόν τον λιγότερο χρόνο για να πάρει αποφάσεις και να σημειώσει το out.
Ο Short Stop στα πρώτα χρόνια του παιχνιδιού (κατά το 1890) δεν υπήρχε, καθώς στο outfield ήταν τοποθετημένοι τέσσερις παίκτες και στο infield οι τρεις αμυντικοί που κάλυπταν την κάθε βάση. Γρήγορα όμως έγινε σαφές ότι το infield χρειαζόταν ενίσχυση καθώς όταν ένας παίκτης πηγαίνει να σταματήσει την μπάλα, τότε είναι απαραίτητοι τρεις παίκτες για να καλύψουν τις βάσεις. Κάπως έτσι δόθηκε και η ονομάσία της θέσης.
Σωματότυπος: Την θέση του Short Stop καταλαμβάνουν συνήθως οι πιο πλήρεις παίκτες αμυντικά, ενώ πολύ συχνά είναι και καλοί ροπαλιστές. Παρά το γεγονός ότι το ύψος δεν παίζει σημασία, περιμένει κανείς ως Short Stop να δει έναν πολύ αθλητικό παίκτη, χωρίς περιττο βάρος, πολύ ευκίνητο, με γρήγορα πόδια και γερό χέρι.

3rd Baseman: Ο τριτοβασέος είναι ο παίκτης που ελέγχει την τρίτη βάση. Βασικό του χαρακτηριστικό είναι το πολύ καλό, ακριβές και δυνατό χέρι, καθώς στις φάσεις ρουτίνας καλείται να κάνει την πιο μακρινή πάσα προς την πρώτη βάση, απ' όλους τους infielders (πάνω από 30 μέτρα). Φυσικά και πρέπει να είναι αθλητικός, αλλά κυρίως πρέπει να έχει πολύ καλά αντανακλαστικά και καλό γάντι, καθώς βρίσκεται εκεί που χτυπούν οι περισσότεροι δεξιόχειρες ροπαλιστές και μάλιστα σε μικρότερη απόσταση απ΄ ότι ο Short Stop.
Σωματότυπος: Συγκεκριμένος σωματότυπος δεν υπάρχει για την θέση αυτή, αλλά συνήθως εδώ βλέπουμε γερούς και αθλητικούς παίκτες, καθώς οι απαιτήσεις σε ταχύτητα ποδιών δεν είναι το βασικοτερο, χρειάζεται ομως αντοχή, και προτίστως διάρκεια για να βγει όλη η χρονιά που απαιτεί τα μέγιστα από το χέρι των συγκεκριμένων παικτών

Το Outfield

Το Outfield είναι το τμήμα του γηπέδου με το γρασίδι το οποίο βρίσκεται μακρύτερα από το Home Plate και το ρόμβο που σχηματίζουν οι τέσσερις βάσεις. Σε αυτό το χώρο βρίσκονται τρεις παίκτες που καλύπτουν το μεγάλο αυτό τμήμα του γηπέδου. Στα ελληνικά θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε οπισθοφύλακες, ενώ στην γλώσσα του Baseball ονομάζονται Left Fielder, Center Fielder και Right Fielder. Βασική ικανότητα των Outfielders είναι να κατανοούν από νωρίς την τροχιά των χτυπημάτων και να καταφέρνουν (όσο αυτό είναι δυνατόν) να πιάνουν τις μπάλες πριν αυτές σκάσουν στο έδαφος. Για να το πετύχουν αυτό, τα βασικά τους εργαλεία είναι τα πολύ γρήγορα πόδια τους και το καλό τους γάντι, ενώ έχουν και δυνατό χέρι καθώς οι πάσες τους προς τις βάσεις είναι πολύ συχνά μεγαλύτερες των 50 μέτρων. Συνήθως ένας outfielder μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιαδήποτε θέση του outfield, εννοείται όμως ότι στο επαγγελματικό επίπεδο οι παίκτες εξειδικεύονται ώστε να έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα.
Σωματότυπος: Οι outfielders είναι οι πιο αθλητικοί παίκτες όλου του Lineup και συνήθως είναι και οι καλύτεροι ροπαλιστές, καθώς η επιθετική τους αξία είναι σημαντικότερη από την αμυντική. Παρά ταύτα μπορούν να κάνουν πολύ εντυπωσιακές άμυνες, καθώς πιάνουν δύσκολες μπαλιές με απίστευτα μπλονζόν.

Η Επίθεση

Η επίθεση στο Baseball έχει την εξής απλή ανάπτυξη. Οι εννέα παίκτες που απλώνονται στο γήπεδο όταν η ομάδα αμύνεται, μπαίνουν σε μία λίστα και έρχονται στο ρόπαλο με την σειρά που αναφέρονται. Όλοι δηλαδή οφείλουν να έχουν ικανότητες στο ρόπαλο για να προσφέρουν πόντους στην ομάδα.
Ο μόνος παίκτης από τον οποίο δεν υπάρχουν σημαντικές απαιτήσεις στο ρόπαλο, είναι ο Pitcher. Κάποια στιγμή λοιπόν στη δεκαετία του 1970 -προκειμένου το παιχνίδι να γίνει πιο γρήγορο- δημιουργήθηκε η θέση ενός ακόμη παίκτη, του Designated Hitter.
Ο DH, είναι ένας παίκτης ο οποίος αντικαθιστά στο ρόπαλο τον pitcher, αλλά δεν βγαίνει καθόλου στην άμυνα. Εννοείται λοιπόν ότι είναι πολύ καλός ροπαλιστής, του οποίου οι αμυντικές ικανότητες έχουν πολλές φορές μειωθεί, καθώς επικεντρώνεται στην προπόνηση του ροπάλου.
Ο κανονισμός του DH έχει γίνει αποδεκτός από το σύνολο των επαγγελματικών, ερασιτεχνικών, ή κολλεγιακών πρωταθημάτων όλου του κόσμου (συμπεριλαμβανομένης και της American League της MLB) και οι μόνες λίγκες που δεν έχουν υιοθετήσει τον κανόνα, είναι η παλαιότερη λίγκα της Αμερικής -η National League- καθώς και η μία από τις δύο λίγκες της Ιαπωνίας, η Central League. (η άλλη είναι η Pacific League που χρησιμοποιεί DH).

Το Spring Training στο φουλ

Πέντε ημέρες συμπληρώθηκαν από την έναρξη του Spring Training και για την ώρα η εικόνα που δείχνουν οι ομάδες δεν είναι ικανή θα δώσει αξιόπιστα συμπεράσματα για την κατάσταση των αθλητών τους. Εκτός εαν πιστέψουμε ότι οι Indians με τον Swisher (και την ...άρα γυναίκα του) έχουν μετατραπεί σε σούπερ ομάδα (έχουν 4 νίκες και 0 ήττες) και οι Angels (0-3) οι Reds (0-3) και οι Rangers (0-2) έχουν μετατραπεί σε σκιές του εαυτού τους. Όπως καταλαβαίνετε δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλά στο Spring Training πρέπει να συνειδητοποιεί κανείς το γεγονός ότι ακόμη οι παίκτες δεν είναι έτοιμοι σε ποσοστό 100%, ότι στο δεύτερο μισό των παιχνιδιών οι προπονητές δοκιμάζουν παίκτες της ΑΑΑ ή της ΑΑ κατηγορίας για να δουν αν αντέχουν απέναντι στον ανταγωνισμό της Major κατηγορίας, ότι πάνω στο mount ανεβαίνουν κάθε λογής μπράτσα, ότι δοκιμάζονται συνδυασμοί παικτών για να ελεχθεί η αποδοτικότητά των διαφόρων σχημάτων κλπ, κλπ.

Έτσι, θα συνεχίσω να σας παρουσιάζω την εικόνα με την οποία ξεκίνησαν το Spring Training οι ομάδες καθώς η αγωνιστική τους ετοιμότητα εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο.

Atlanta Braves

Οι Braves πέρυσι, τελευταία χρονιά που έπαιξαν με τον Chipper Jones στις τάξεις τους, έφτασαν δεύτεροι στο Division τους (94-68) και πέρασαν στα play offs ως μία από τις δύο ομάδες του wild card, δεν κατάφεραν όμως να προχωρήσουν. Φέτος, μετά από 19 χρόνια θα πρέπει να αλλαξουν πρόσωπο στην τρίτη βάση, γεγονός που κανείς δεν ξέρει πως θα επηρεάσει την ομάδα. Θέλωντας πάντως να κάνουν θόρυβο με τις μεταγραφές τους, δεν άφησαν τις ευκαιρίες που βγήκαν μπροστά τους να πάνε χαμένες και έφεραν στην Ατλάντα και τα δύο αδέλφια Upton (B.J. και Justin) αλλά και τον τριτοβασέο Chris Johnson που θα αναλάβει το δύσκολο έργο να καλύψει το κενό που άφησε το μεγάλο δεκάρι των Γενναίων. Σε γενικές γραμμές πάντως δεν είναι παράλογο να περιμένει κανείς, ότι και φέτος η ομάδα θα κοιτάξει σοβαρά την έξοδό της στα Play Offs.

Ποιοι ήρθαν: OF B.J. Upton (Tampa Bay), OF Justin Upton (Arizona), 3B Chris Johnson (Arizona), RHP Jordan Walden (LA Angels), OF Jordan Schafer (Houston).
Ποιοι έφυγαν: INF/OF Jeff Baker (Texas), RHP Randall Delgado (Arizona), 3B Chipper Jones (retired), RHP Tommy Hanson (LA Angels), OF Matt Diaz (New York Yankees), RHP Chad Durbin (Philadelphia), 1B/OF Eric Hinske (Arizona), OF Michael Bourn, RHP Jair Jurrjens (Baltimore), C David Ross (Boston).



Toronto Blue Jays

Η μοναδική ομάδα του Καναδά που κατεβαίνει στην MLB, πραγματικά ταρακούνησε τα μεταγραφικά νερά φέτος. Και ποιούς δεν έφεραν στο Τορόντο! Τον Rejes και τον Cabrera γεμίζοντας για πρώτη φορά με τόσο δυνατά ονόματα τις δύο κορυφαίες θέσεις του line up τους. Έφεραν τον μοναδικό knuckleballer του πρωταθλήματος που πέρυσι κέρδισε το βραβείο Cy Young, και παράλληλα αναδείχθηκε πρωταθλητής στα strike outs και τα shout outs στην National League: τον R.A. Dickey. Πέρυσι η ομάδα ήταν προτελευταία στο Division της (73-89) και αν δεν ήταν τόσο χάλια οι Red Sox, μπορεί να ήταν αυτοί πέμπτοι.Φέτος όμως;

Ποιοι ήρθαν: LHP Mark Buehrle (Miami), SS Jose Reyes (Miami), RHP Josh Johnson (Miami), INF/OF Emilio Bonifacio (Miami), OF Melky Cabrera (San Francisco), RHP R.A. Dickey (New York Mets), INF Maicer Izturis (LA Angels), C Henry Blanco (Arizona).
Ποιοι έφυγαν: SS Yunel Escobar (Tampa Bay), 2B Kelly Johnson (Tampa Bay), RHP Henderson Alvarez (Miami), RHP Jason Frasor (Texas), INF Adeiny Hechavarria (Miami), C Travis d'Arnaud (New York Mets).


Washington Nationals

Πέρυσι οι Nationals ήταν το talk of the town. Οι πάντες μιλούσαν γι' αυτούς και για το πως κατάφεραν να πετάξουν ξαφνικά στην κορυφή του Division τους, το οποίο και κατέκτησαν εύκολα με 98 νίκες και μόλις 64 ήττες. Στη συνέχεια η ομάδα έχασε στα Division Series της National League, και ίσως σε αυτό να συνέβαλε η απόφαση να μην χρησιμοποιείθει το πολύ μεγάλο αστέρι στο pitch, ο Stephen Strasburg. Φέτος όμως αναμένεται να μην ξανακάνουν το ίδιο λάθος. Την ίδια στιγμή η ομάδα θα έχει τελικά στη διάθεσή της και τον πολύ καλό Gio Gonzalez καθώς τα δείγματα του παίκτη βρέθηκαν αρνητικά σε απαγορευμένες ουσίες. Έφεραν επίσης τον Soriano για να αυξήσουν το βάθος του Bullpen, το καλό ρόπαλο του Denard Span, που αναμένεται να συνδυαστεί θετικά με τον επίσης πολύ καλό πέρυσι Adam LaRoche. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν περιμένω να δω ξανά τους Nats τόσο εντυπωσιακούς όσο πέρυσι.

Ποιοι ήρθαν: RHP Dan Haren (LA Angels), RHP Rafael Soriano (New York Yankees), OF Denard Span (Minnesota), C Chris Snyder (Houston).
Ποιοι έφυγαν: INF/OF Michael Morse (Oakland), RHP Edwin Jackson (Chicago Cubs), LHP Sean Burnett (LA Angels), LHP Tom Gorzelanny (Milwaukee), INF Mark DeRosa (Toronto), LHP Mike Gonzalez (Milwaukee), LHP John Lannan (Philadelphia).

Γιατί οι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν το Baseball

Το Baseball είναι ένα παιχνίδι που δυσκολεύει τους Έλληνες στην κατανόησή του, καθώς για να το καταλάβουν επιστρατεύουν ασυναίσθητα ενδόμυχες πληροφορίες για το πώς παίζονται τα ομαδικά παιχνίδια ανοιχτού χώρου, με πρώτο και καλύτερο -ποιο άλλο;- το ποδόσφαιρο.

Όμως το Baseball έχει σημαντικές διαφορές με το ποδόσφαιρο, ή για να ακριβολογούμε είναι στημένο με μία λογική που είναι η ακριβώς αντίθετη από το ποδόσφαιρο και γενικώς από τα αθλήματα που κατέκτησαν την Ευρώπη.

Πάμε να δούμε μερικές βασικές διαφορές.

Πρώτον: Η μπάλα στο Baseball δεν μπαίνει στο πλεκτό, όπως στο ποδόσφαιρο ή και το Basket. Για την ακρίβεια η μπάλα δεν μπαίνει πουθενά και το σκοράρισμα γίνεται με το σώμα του επιθετικού ΧΩΡΙΣ (το σημειώνουμε, ΧΩΡΙΣ) αυτός να έχει την μπάλα στην κατοχή του. Μάλιστα στόχος του επιθετικού είναι να μην έρθει σε καμία περίπτωση σε επαφή με την μπάλα καθ’ όλη την προσπάθειά του να σκοράρει.

Δεύτερον: Ο κάτοχος της μπάλας στο Baseball αμύνεται, δεν επιτίθεται, που σημαίνει -σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο- ότι η κατοχή της μπάλας για μεγάλα διαστήματα δείχνει ότι μία ομάδα πάει άσχημα στο παιχνίδι και δεν πιέζει τους αντιπάλους της. Αντιθέτως πιέζεται.

Τρίτον: Οι δύο ομάδες δεν μοιράζονται ταυτόχρονα το χώρο -όπως γίνεται στο ποδόσφαιρο- αλλά οι παίκτες που βρίσκονται μέσα στο γήπεδο και καταλαμβάνουν τις διάφορες θέσεις, φορώντας τα μεγάλα γάντια, αμύνονται, ενώ οι επιτιθέμενοι είναι στον πάγκο τους και έρχονται στο ρόπαλο με μία προαποφασισμένη (από τον προπονητή) σειρά. Στη συνέχεια οι ρόλοι αλλάζουν.

Τέταρτον: Η μόνη στιγμή που ακουμπά ένας επιθετικός τη μπάλα είναι με το ρόπαλο. Από εκεί και πέρα δεν κρατά ποτέ την μπάλα που σημαίνει ότι οι εντυπωσιακές φάσεις στο Baseball είναι κυρίως οι αμυντικές (καθώς αυτές απαιτούν τη χρήση της μπάλας) και όχι οι επιθετικές (όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο).

Πέμπτον και ίσως το πιο χαρακτηριστικό: Αν στο ποδόσφαιρο ο επιθετικός στείλει τη μπάλα στην κερκίδα, έχει κάνει πιθανότατα μία στραβοκλωτσιά για την οποία μάλλον ντρέπεται. Στο Baseball αν στείλει τη μπάλα στην κερκίδα έχει κάνει το καλύτερο χτύπημα -το επονομαζόμενο και Homerun- και έχει την δυνατότητα να σκοράρει ανεμπόδιστος αφού οι αμυντικοί δεν έχουν στα χέρια τους τη μπάλα (πιθανότατα την έχει ένας οπαδός για σουβενίρ).

Και να μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε μία ακόμη διαφορά. Το γήπεδο. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στο ράκμπι, ή το Μπάσκετ, ή το Χάντμπολ, ή το Volley, ή το τέννις, το γήπεδο είναι ένας ορθογώνιος χώρος που συνήθως χωρίζεται στα δύο. Στο Baseball το γήπεδο έχει σχήμα βεντάλιας, ενώ το βασικότερό του σημείο είναι ο ρόμβος που σχηματίζεται από τις τέσσερις βάσεις που βρίσκονται τοποθετημένες στο σημείο όπου συναντώνται οι δύο μοναδικές γραμμές που ορίζουν τον χώρο του γηπέδου.

Ενόψει λοιπόν της έναρξης του Αμερικανικού Πρωταθλήματος στις 31 Μαρτίου και της δυνατότητας Στοιχηματισμού στους αγώνες της MLB θεωρήσαμε απαραίτητο να σας πούμε μερικές από τις σημαντικές διαφορές που έχει το Baseball σε σχέση με πολλά άλλα αθλήματα, βοηθώντας σας έτσι να κατανοήσετε καλύτερα αυτό το Αμερικανόφερτο παιχνίδι.

Επίσημη πρώτη σήμερα με πλήρες πρόγραμμα φιλικών

ΗΡΘΕ ΤΟ BASEBALL, Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΦΕΥΓΕΙ!!! 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μας χωρίζουν μόλις λίγα λεπτά από το πρώτο pitch της χρονιάς, έστω σε επίπεδο φιλικού αγώνα. Σήμερα λοιπόν ξεκινούν και επίσημα τα παιχνίδια προετοιμασίας των ομάδων της MLB. Χθες έγιναν δύο παιχνίδια ανάμεσα στους Red Sox και δύο πανεπιστημιακές ομάδες, τα οποία δεν είχαν ούτε τηλεοπτική κάλυψη και δεν ολοκλήρωσαν καν 9 inning, έχουν όμως καθιερωθεί ως παράδοση για να αρχίζει την περίοδο προετοιμασίας η ομαδα της Βοστώνης.
Σήμερα πάντως τα πράγματα αποκτούν σημασία. Από δω και μπρος θα μπορούμε πλέον να δούμε σε ποιο επίπεδο βρίσκονται οι ομάδες, ποια η φυσική κατάσταση των παικτών, σε ποιούς αξίζει να δωθεί ευκαιρία να παίξουν στα επίσημα παιχνίδια και ποιοι έχουν μείνει πίσω.
Η ημέρα θα ξεκινήσει με το πρώτο Pitch να το στέλνει ο πολύ καλός Marcum των Mets και στη συνέχεια ο απίστευτος περύσι Stephen Strasburg των Washington Nationals, σε ένα παιχνίδι που ξεκινά στις 19:10 ώρα Ελλάδος.
Σε άλλα παιχνίδια σήμερα θα δούμε: Τον "Perfect" Cain των Giants, τον Hamels των Phillies, τον Lackey των Red Sox και δεν αποκλείεται να ανέβει στο βουναλάκι και ο Yu Darvish των Rangers.

Ποια είναι λοιπόν τα πράγματα που περιμένουμε να δούμε φέτος.

Καταρχάς μία ωραία θετική σκέψη είναι ότι ο Albert Pujols βρίσκεται μόλις 25 Homeruns μακριά από το millestone των 500 στην καριέρα του, και επομένως θα είναι ωραίο να τον δούμε να χτυπάει γερά και δυνατά στα γήπεδα της Cactus League, κάνοντας υπολογισμούς για το πότε θα γίνει αυτός ο απίστευτος ροπαλιστής μέλος του κλειστού κλαμπ των 500.

Δεύτερον, σίγουρα πολλά μάτια θα βρίσκονται καρφωμένα στο γήπεδο των Yankees στην Tampa, περιμένοντας να δούμε πως θα πάνε ο αστράγαλος του Jeter και το γόνατο του Mariano Rivera.

Επίσης ενδιαφέρον θα έχει να δούμε αν θα καταφέρει να κερδίσει μία θέση στο roster των Indians ο Daisuke Matsuzaka, ο οποίος μόλις μερικές ημέρες πριν άνοιξε σκληρό μέτωπο αντιπαράθεσης με τους Red Sox. Για την ώρα πάντως έχει συμβόλαιο Minor League και θα πρέπει να δουλέψει πολύ αν θέλει να συνεχίσει να βρίσκεται στην MLB.

Ομάδες που έχουν επίσης ενδιαφέρον είναι οι Toronto Blue Jays οι οποίοι θα δυναμώσουν πολύ το line up τους έχουντας για πρώτη φορά στην ιστορία τους δύο τόσο ισχυρά ονόματα στις δύο πρώτες θέσεις (τον Rejes και τον Cabrera), οι Dodgers, που θα έχουν μεν τον Kershaw εναντίον των White Sox, αλλά ο Kemp για την ώρα απέχει λόγω της εγχείρησης στον ώμο του, οι Nationals οι οποίοι θα έχουν μαζί τους από την αρχή τον Gio Gonzalez του οποίου το αίμα και τα ούρα επέστρεψαν αρνητικά σε ότι αφορά το ντοπάρισμα, ενώ την προσοχή μας θα έχουμε στραμένη και σε κάθε τί άλλο που μπορεί να μας δείξει ότι η χρονιά θα είναι και φέτος εκπληκτική.


Εντυπωσιακή είδηση από το World Baseball Classic


Επίσημη συγγνώμη φαίνεται ότι έχει αναγκαστεί να αποστείλει η Ταϊβάν στη Νοτια Κορέα, καθώς τέσσερις scouters της εθνικής ομάδας της Ταϊβαν, έχωντας ντυθεί εκπαιδευόμενοι διαιτητές κατάφεραν να περάσουν στο γήπεδο όπου έδινε φιλικό αγώνα η Εθνική Ομάδα της Νότιας Κορέας μέσα στα πλαίσια της προετοιμασίας της για το World Baseball Classic που ξεκινά στις 2 Μαρτίου.
Οι ψευτο-διαιτητές έγιναν αρκετά νωρίς αντιληπτοί, καθώς διάφοροι παράγοντες της ομάδας της Κορέας έλεγαν ότι κατά την άποψή τους βρίσκονται πολλά άτομα στα αποδυτήρια των διαιτητών και τελικά στο τέταρτο inning του αγώνα τους απέβαλαν από τον χώρο.
Πάντως ο προπονητής της Κορέας Ryu Joong-il δήλωσε ότι δεν τον πείραξε και τόσο η κατασκοπία της Ταϊβάν. Ίσως μάλιστα και να τον ικανοποίησε, καθώς το γεγονός γέμισε με αυτοπεποίθηση τους παίκτες του που τώρα είναι σίγουροι ότι οι Ταϊβανοί τους φοβούνται.

Τρία μεγάλα ονομάτα

Συνεχίζω και σήμερα με τις αναλύσεις των ομάδων, καθώς ξεκινούν και οι φιλικοί αγώνες του Spring Training, οπότε θα μπορέσουμε να κρίνουμε καλύτερα την αγωνιστική κατάσταση των διαφόρων σχημάτων.
Σήμερα θα επανέλθω στην Grapefruit League και θα σας αναλύσω τρεις ιστορικές και πολύ δυνατές ομάδες.

Detroit Tigers

Η Tigers δεν είναι τυχαία ομάδα. Πέρυσι κατάφεραν στην τελική ευθεία να πάρουν το πρωτάθλημα της περιφέρειάς τους, έχοντας πετύχει τις λιγότερες νίκες στην κανονική περίοδο (88 έναντι 74 ηττών) ενώ στη συνέχεια διέλυσαν τους New York Yankees, κερδίζοντας τέσσερις στις τέσσερις συναντήσεις κατακτώντας έτσι το American League Penant. Μετά όμως; Μετά, αφού κατέληξαν να χαλαρώνουν για τέσσερις ημέρες περιμένοντας να δουν ποιοι θα είναι οι αντίπαλοί τους στο World Series έπεσαν πάνω στο "τραίνο" που λεγόταν Giants, το οποίο δούλευε φουλ τις μηχανές όλο το Post Season και δεν θα σταματούσε μπροστά σε τίποτα.
Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη το World Series, οι Tigers στην ουσία πέτυχαν πάρα πολλά πέρυσι. Μάλιστα θα έλεγε κανείς ότι η απώλεια (και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο) του πρωταθλήματος πρέπει να τους έχει σκυλιάσει φέτος. Το πρόβλημα είναι τί παραπάνω μπορούν να κάνουν; Ο Cabrera κατέκτησε το Triple Crown και είναι ο πρώτος που το πέτυχε μετά το 1967. Ο Fielder (χωρίς να εντυπωσιάσει) ισοφάρισε το καλύτερο Average που πέτυχε πριν από 11 χρόνια (,313) είχε 30 homerun και γενικώς έπαιξε καλά στην κανονική περίοδο, ενώ στο post season μάλλον απογοήτευσε. Αλλά και ο Verlander έπαιξε πολύ καλά, όποως και οι υπόλοιποι pitchers της ομάδας. Πόσο πιθανό είναι να ξαναπιάσουν την ίδια απόδοση και να είναι εκείνοι που θα διεκδηκίσουν για δεύτερη φορά το WS. Κατά την άποψή μου δύσκολο. Σίγουρα πάντως και το 2013 το Detroit θα παίξει πρωταγωνιστηκό ρόνο. Βέβαια αξίζει να πούμε ότι η προσθήκη του Torii Hunter είναι ένα επιπλέον συν για την ομάδα, ενώ οι αποχωρήσεις μάλλον δεν προβληματίζουν, ιδίως εκείνη του Valverde, ο οποίος μετά από τρεις εκπληκτικές χρονιές, πέρυσι προς το τέλος της χρονιάς φάνηκε εντελώς χαμένος πάνω στο mount.

Ποιοι ήρθαν: OF Torii Hunter (LA Angels), C Brayan Pena (Kansas City).

Ποιοι έφυγαν: OF/DH Delmon Young (Philadelphia), C Gerald Laird (Atlanta), INF/OF Ryan Raburn (Cleveland), RHP Jose Valverde.



Philadelphia Phillies

Οι Phillies είναι μία από τις πολύ μεγάλες απογοητεύσεις της περυσινής χρονιάς. Είναι η ομάδα (που μαζί με τους Red Sox) δεν έχουν παρά να πάνε προς τα πάνω φέτος.* Πέρυσι η πορεία τους -ιδίως στο πρώτο μισό της περιόδου- ήταν άκρως τραγική, στη συνέχεια όμως, κάπως ανασκουμπώθηκαν και έφεραν τα πράγματα σε ένα λογαριασμό πετυχαίνοντας ίδιες νίκες με ήττες (81-81) ανεβαίνοντας έτσι στην τρίτη (από την τελευταία) θέση του Division τους. Και όπως και να έχει αυτή δεν είναι η θέση που έχουν συνηθίσει οι Phillies, οι οποίοι είχαν κερδίσει το Division τους πέντε χρόνια συνεχόμενα. Από το 2007 έως το 2011. Την περυσινή χρονιά λοιπόν πρέπει να την φανταστεί κανείς ως παρένθεση και να περιμένει ότι οι Phillies, η αρχαιότερη ομάδα με τον ίδιο τίτλο και την ίδια πόλη σε όλα τα Αμερικάνικα επαγγλεματικά αθλήματα, απλά θα επιστρέψουν εκεί όπου είναι λογικό να βρίσκονται. Ή κάπου εκεί τέλος πάντων. Σε αυτό υπολογίζεται ότι θα βοηθήσει το πολύ καλό τους starting rotation, το οποίο θα έχει και πάλι τους Cole Hamels, Roy Halladay και Cliff Lee, από τους οποίους μπορούμε να περιμένουμε πολύ περισσότερα - με εξαίρεση ίσως το Hamels ο οποίος πέρυσι έσκισε σημειώνοντας τις περισσότερες νίκες της καριέρας του, οπότε πόσα περισσότερα να δώσει ο άνθρωπος.
Στην επίθεση τώρα, περιμένουμε βελτίωση και από τον Chase Utley, αλλά και από τον Ryan Howard, ο οποίος αναμένεται να πατάει καλύτερα στον αχίλλειο τένωντα, δίνοντας έτσι περισσότερη δύναμη στο ρόπαλό του.

* Αυτό το έγραψα και για τους Cubs, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Ποιοι ήρθαν: RHP Mike Adams (Texas), INF Michael Young (Texas), OF Delmon Young (Detroit), OF Ben Revere (Minnesota), RHP John Lannan (Washington), RHP Chad Durbin (Atlanta).

Ποιοι έφυγαν: INF Placido Polanco (Miami), RHP Vance Worley (Minnesota), RHP Josh Lindblom (Texas), OF Juan Pierre (Miami), OF Nate Schierholtz (Chicago Cubs), INF Ty Wigginton (St. Louis), RHP Jose Contreras.


St. Louis Cardinals

Τη σχέση που έχω με τους Cardinals οι περισσότεροι τη γνωρίζετε. Είναι μία σχέση των άκρων. Του μισώ, αλλά τους θαυμάζω ταυτόχρονα. Πως γίνεται να μην τους θαυμάζω άλλωστε, καθώς πετυχαίνουν σχεδόν κάθε χρόνο τους στόχους τους, και είτε ως πρωταθλητές του Division τους είτε μέσω Wild Card βρίσκονται στο post season. Μάλιστα πέρυσι βρέθηκαν δεύτεροι (88-74) αλλά έπαιξαν και τον Οκτώβριο, έχοντας δώσει τον Albert Pujols και στην ουσία χάνοντας τον Carpender, ο οποίος έχει παρουσιάσει ένα μούδιασμα στο χέρι του. Το μούδιασμα παραμένει και κατά πάσα πιθανότητα ο παίκτης (δυστυχώς) δεν θα επιστρέψει ποτέ στην ενεργό δράση.
Η ομάδα εξακολουθεί πάντως να έχει έναν πολύ καλό πυρήνα αποτελούμενο από τους arlos Beltran, Yadier Molina και Matt Holliday, ενώ ο πολύ καλός Adam Wainwright είναι ο επικεφαλής του starting rotation.

Ποιοι ήρθαν: LHP Randy Choate (Los Angeles Dodgers), INF/OF Ty Wigginton (Philadelphia), SS Ronny Cedeno (New York Mets).

Ποιοι έφυγαν: 1B Lance Berkman (Texas), INF/OF Skip Schumaker (Los Angeles Dodgers), RHP Kyle Lohse, RHP Kyle McClellan (Texas).

Kαι πάλι... Κατάρ

Είμαι σίγουρος ότι η υπόθεση των γηπέδων του Ελληνικού ενδιαφέρει όλους όσοι ασχολούνται με το Baseball, είτε είναι οι ίδιοι ως αθλητές, είτε είναι γονείς που έχουν ένα παιδί που παίζει στις παιδικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Little League.
Έτσι, η χθεσινή είδηση σχετικά με την επιστροφή του Κατάρ στον διαγωνισμό για την αγορά (ή μάλλον για την παραχώριση για 99 χρόνια) του Ελληνικού, αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για το μέλλον των μοναδικών μόνιμων εγκαταστάσεων Baseball, στην χώρα μας.

Αεροφωτογραφία του συμπαίκτη μου Laszlo

Χωρίς να θέλω να είμαι υπεραισιόδοξος -όπως έχω γράψει και στο παρελθόν- θεωρώ ότι για την ώρα δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Σε πρώτη φάση, θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τον Αύγουστο για να δούμε τις τεχνικές προτάσεις που θα κάταθέσουν οι ενδιαφερόμενοι. Κατά δεύτερον θα πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες που ακούγονται, η παραχώρηση του οικοπέδου δεν θα γίνει μονομιάς, αλλά πολύ πιθανότατα θα χωριστεί σε "καλό" -δηλαδή το τμήμα προς τη θάλασσα- και "κακό" -που αφορά στην καρδιά με τους παλαιούς διαδρόμους- ενώ άμεσα εκμεταλεύσιμο θεωρείται και το τμήμα που ακουμπά στην λεωφόρο Βουλιαγμένης.

Επίσης, ακούγεται ότι οι δύο εταιρίες του δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ και Ελληνικό Α.Ε.) έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στο πως θα πρέπει να γίνει η εκμετάλευση των 6.000 στρεμάτων, οπότε δημιουργούνται τριβές. Άλλοι λένε πάλι ότι ενδεχομένως η πλήρης εκμετάλευση του χώρου θα πάρει πολύ περισσότερο από 10 χρόνια, καθώς πολλοί developers του εξωτερικού πλέον χρησιμοποιούν το μοντέλο της σταδιακής αξιοποίησης. Και το πιθανότερο είναι η αξιοποίηση να αρχίσει από τη θάλασσα.

Τέλος (και αυτή είναι μία προσωπική μου ελπίδα) πιστεύω ότι περισσότερο σεβασμό θα δείξουν οι ξένοι (είτε Καταριανοί, είτε άλλοι) στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις, απ' ότι οι Έλληνες οι οποίοι στις όποιες μακέτες εμφάνισαν μέχρι τώρα για το έργο αδιαφορούσαν για τα γήπεδά μας. Ίσως λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι να προσπαθήσουν να προσαρμώσουν τις μελλοντικές τους παρεμβάσεις στην υφιστάμενη εικόνα του οικοπέδου. Βέβαια μπροστά στα κέρδη τα γήπεδα εύκολα ξεπατώνονται, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι και η κατεδάφιση έχει επίσης κόστος, οπότε δεν αποκλείεται να είναι πιο συμφέρουσα η διατήρηση κάποιων κτισμάτων.

Είδομεν λοιπόν.

Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ!!! Από αύριο ξανά αγώνες Baseball

Παίδες έφτασε η ώρα!!!
Αύριο ξεκινά ο πρώτος φιλικός αγώνας της χρονιάς!
Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ.
It's Baseball season!!!

Τα πρώτα παιχνίδια είναι ανάμεσα στους Boston Red Sox (split squad) και δύο ομάδες Πανεπιστημίου, τους Huskies και τους Eagles. Ο πρώτος αγώνας ξεκινά 20:35 ώρα Ελλάδος και ο δεύτερος 23:00 ώρα Ελλάδος.

Και για να μην πάει χαμένη η ανάρτηση, θα συνεχίσω και τις αναλύσεις για τις ομάδες που έχουν ενδιαφέρον. Και φυσικά -ήρθε η ώρα τους- θα σας γράψω και για τους Giants. Στο τέλος τέλος είναι η καλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή με δύο τίτλους World Series μέσα στην τριετία. Δεν θα ξεκινήσω όμως από αυτούς, αλλά από την πόλη του Chicago. Άλλωστε σε μία παλαιότερη ανάρτηση σας έχω ενημερώσει για την κατάρα που έχει ρίξει στους Cubs ο ομογενής μας Billy Sianis και σας έχω εξομολογηθεί την συμπάθεια που τρέφω για τους Lovable Loosers.


Chicago Cubs

Πέρυσι οι Cubs απογοήτευσαν για άλλη μία φορά τους οπαδούς τους, οι οποίοι ανέμισαν μόλις 61 φορές τις σημαίες που είχαν φέρει από το σπίτι τους με τα W, τραγουδώντας παράλληλα την επιτυχία του Steve Goodman "Go Cubs Go", ενώ 101 φορές τις καλοδίπλωσαν και τις γύρισαν στο σπίτι (για να μην πω τί άλλο τις έκαναν). Έτσι, ο Theo Epstein -τον οποίον έφεραν οι North Siders από τους Red Sox για να τους γλυτώσει από την δική τους κατάρα- δεν τα κατάφερε. Βέβαια από την άλλη φαντάζει λογικό ότι μία ομάδα που χτίζεται πάνω στην νέα στρατηγική του καινούριου General Manager, θα πρέπει να έχει κάποια πίστωση χρόνου. Με αυτή τη λογική λοιπόν, θα έλεγε κανείς ότι οι Cubs χειρότερα δεν μπορούν να πάνε (μία δήλωση που ισχύει και για τους Red Sox). Μην φανταστείτε όμως ότι υπάρχουν κάποιες εντυπωσιακές μεταγραφές, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτοί που έρχονται θεωρούνται βελτιώτικές κινήσεις σε όλες τις γραμμές, κυρίως όμως στο starting rotation και στο bullpen, ενώ ο LaHair που έφυγε για την Ιαπωνία, δεν θεωρείται αναντικατάστατος.

Ποιοι ήρθαν: Who's in: RHP Edwin Jackson (Washington), RHP Scott Feldman (Texas), RHP Scott Baker (Minnesota), RHP Carlos Villanueva (Toronto), OF Nate Schierholtz (Philadelphia), INF Scott Hairston (New York Mets), RHP Kyuji Fujikawa (Japan).Ποιοι έφυγαν: 1B/OF Bryan LaHair (Japan).


Chicago White Sox

Η δεύτερη ομάδα του Chicago (την λέω δεύτερη επειδή ιδρύθηκε αργότερα από τους Cubs) πέρυσι έφτασε μέχρι την πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε. Σχεδόν όλη τη χρονιά  ήταν πρώτοι, αλλά εκεί που έπρεπε να κρατήσουν -στο τέλος της σεζόν- ξεφούσκωσαν και βρέθηκαν δεύτεροι. Στο off season τώρα, οι αλλαγές τους μοιάζουν μάλλον δυσμενείς, καθώς περισσότερο έχασαν παίκτες παρά κέρδισαν. Pierzynsky, Youkilis και Liriano είναι τρείς βαρύγδουπες αποχωρήσεις ενώ οι αφίξεις δεν είναι άσχημες, αλλά μοιάζουν λίγες.

Ποιοι ήρθαν: INF Jeff Keppinger (Tampa Bay), RHP Matt Lindstrom (Arizona).
Ποιοι έφυγαν: C A.J. Pierzynski (Texas), INF Kevin Youkilis (New York Yankees), LHP Francisco
Liriano (Pittsburgh).


San Francisco Giants

Είδατε; Τους αναλύω τελευταίους, χωρίς πολλές φανφάρες, χωρίς ξεχωριστή ανάρτηση. Όλα Low key.
Οι Giants λοιπόν είναι φυσιολογικό να αναπαυθούν φέτος στις δάφνες τους. Ακόμα και η παρέλαση για τον εορτασμό του World Series ήταν πολύ χαλαρή φέτος, ενώ το 2010 είχε γίνει της π...άνας. Πέρυσι λοιπόν η ομάδα είχε 94 νίκες και 68 ήττες, κερδίζοντας για άλλη μία φορά το World Series παίζοντας πολλές φορές με την πλάτη στον τοίχο, χωρίς να παραδοθεί. Η ομάδα θα στηριχθεί και φέτος στο πολύ καλό rotation το οποίο δεν αλλάζει: Cain (θα ανοίξει και τη σεζόν την Πρωταπριλιά),  Bumgarner, Lincecum, Vogelson και Zito. Εξακολουθεί να έχει καλό bullpen που αναπτύσσεται γύρω από τον Affeld και τον Romo, ο οποίος έσκισε ως Closer.
Τώρα οι αποχωρήσεις μοιάζουν να είναι αδιάφορες (για παράδειγμα ο Wilson παραμένει σε πολύ κακή κατάσταση και κανένας δεν τον θέλει) ενώ για τον Cabrera η ομάδα είχε κάνει σαφές ότι λόγω των αναβολικών δεν επρόκειτο να τον χρησιμοποιείσει. Αναλόγως βέβαια δεν φαίνονται πολύ σημαντικές ούτε οι αφίξεις, με εξαίρεση ίσως τον Andres Torres που μου αρέσει.

Ποιοι ήρθαν: RHP Chad Gaudin (Miami), OF Andres Torres (New York Mets), INF Wilson Valdez (Cincinnati).Ποιοι έφυγαν: OF Melky Cabrera (Toronto), OF Xavier Nady (Kansas City), INF Ryan Theriot, RHP Brian Wilson, RHP Clay Hensley, 1B Aubrey Huff, RHP Brad Penny.

Jeter o μεγαλοπρεπής

Ο Jeter δεν είναι άδικα μεγάλος παίκτης. Και όταν λέω μεγάλος παίκτης δεν εννοώ μόνο μέσα στο γήπεδο. Αυτό το ξέρουμε. Έχει ξεπεράσει τα 3.000 hit (3304) αριθμός του τον φέρνει 10ο στην ιστορία της MLB και πρώτο ενεργό παίκτη στη λίστα. Έχει 2.585 παιχνίδια (40ος στην ιστορία και πρώτος ενεργός παίκτης) και 10.551 At Bats αριθμός που τον κατατάσει 16ο στην ιστορία και πρώτο στους ενεργούς παίκτες.

Το θέμα όμως με τον Jeter είναι ότι πρόκειται για ένα παίκτη πρότυπο. Δεν είναι άδικα ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός των Yankees. Παίζει στην ομάδα από το 1995 και δεν έχει δόσει δικαίωμα ποτέ. Δεν έχει στο ενεργητικό του σκάνδαλα (όπως ο A-Rod για παράδειγμα που παραδέχθηκε ότι κάποια στιγμή (μόνο;) έπερνε αναβολικά). Δεν κάνει βλακείες που να δίνουν τροφή στα media - όπως (πάλι) ο A-Rod, ο οποίος λέγεται οτι έχει στο δωμάτιό του πίνακες με εκείνον που τον δείχνουν ως κένταυρο!!! Πολύ απλά ο Jeter (ο οποίος είναι γυναικάς) καταφέρνει να είναι flawless.

Δείτε τον λοιπόν εδώ, σε αυτό το απόσπασμα της πιο πρόσφατης συνέντευξης του. Δείτε πως χειρίζεται σωστά και ήρεμα τους δημοσιογράφους, πως μιλάει, και πως αποκαλύπτει τί έγινε με το πόδι του και γιατί έσπασε ο αστράγαλός του κάνοντας απλά τρία βήματα ρουτίνας προς τα αριστερά του. Σύμφωνα με τα λόγια του λοιπόν, τα τελευταία χρόνια αναπτυσσόταν στον αστράγαλό του ένας οστικός μώλωπας. Οι γιατροί του είπαν ότι μπορεί να παίξει. Και έπαιζε. Αυτό το πράγμα όμως, καθώς μεγάλωνε κάποια στιγμή απλά... έσπασε. Τρελό.

http://mlb.mlb.com/video/play.jsp?c_id=mlb&content_id=25603181&topic_id=41332114

Υ.Γ. Νοιώθω περήφανος που τη μία φορά που βρέθηκα στην Νέα Υόρκη, αγόρασα την εμφάνισή με το νούμερό του.

Αναλύσεων συνέχεια

Όπως θα δείτε, ούτε σήμερα δεν θα βάλω ανάλυση των Giants, καθώς προσπαθώ να παραμέινω αρκετά αντικειμενικός στην προσέγγιση των ομάδων που σας αναλύω, δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ σε κάτι που μόλις έμαθα. Φαντάζομαι θα είδατε την νέα εμφάνιση του κουρεμένου Tim Lincecum με τα γυαλιά. Ε λοιπόν τα γυαλιά δεν είναι αληθινά!!! Το φρικιό δεν έχει μυωπεία, ούτε έπαιζε στο παρελθόν με φακούς. Τα γυαλιά τα φοράει έτσι, για στιλ!

Τέλος πάντων προχωράω σε μία πρώτη προσέγγιση δύο ομάδων που πέρυσι ήταν πρωταγωνιστές και την Άνοιξη προπονούνται στην Cactus League. Αρχικά θα αναλύσω τους Reds οι οποίοι πέρυσι συγκρούστηκαν με τον τείχο που λέγεται Giants. Τους κέρδισαν δυο φορές στο San Francisco και στη συνέχεια έχασαν τρία σερί παιχνίδια. Τα δύο απ' αυτά στην έδρα τους, με αποτέλεσμα να μην έχουν καταφέρει ποτέ στο γήπεδο που έχουν από το 2003 (το Great American Ball Park) να μην έχουν ούτε μία Post Season νίκη. Η άλλη ομάδα είναι οι Rangers, οι οποίοι πέρυσι ήταν πρώτοι όλη τη χρονιά. Μία ημέρα έπεσαν στην δεύτερη θέση. Την τελευταία!!!


Cincinnati Reds

Πέρυσι οι Reds ήταν πρώτοι στο κεντρικό Division την National League, πετυχαίνοντας το πολύ εντυπωσιακό 97-65 σε νίκες - ήττες. Η ομάδα στο spring training θα επικεντρωθεί σε δύο πράγματα. Το πρώτο είναι το rotation, το οποίο φυσικά και περιστρέφεται γύρω από τον Cueto, ο οποίος πέρυσι ήταν απίστευτος, όμως προδόθηκε από έναν μυ στην πλάτη του, οπότε εγκατέλειψε το παιχνίδι αλλά και την γενικότερη προσπάθεια των Reds στο postseason. Μαζί του θα δούμε να προσπαθούν να καταλάβουν τις άλλες τέσσερις θέσεις του rotation πέντε pitchers, ένας εκ των οποίων θα είναι ο Arroldis Chapman, ο περυσινός closer της ομάδας, ο οποίος έσκισε με το ασύληπτο fastball του, που κινείται συνεχώς στα 100 μίλλια την ώρα.
Το δευτερο που θα πρέπει να πετύχει η ομάδα είναι να κάνει τον νέο τους lead off hitter, τον Shin-Soo Choo, να νειώσει άνετα στο Center Field, καθώς ο ίδιος ομολογεί ότι "δεν το έχει". Από εκεί και πέρα, η ομάδα φυσικά και ετοιμάζεται για άλλη μία εμφάνιση τον Οκτώβριο.

Ποιοι ήρθαν: OF Shin-Soo Choo (Cleveland), INF Jason Donald (Cleveland), C Miguel Olivo (Seattle), LHP Manny Parra (Milwaukee), INF Cesar Izturis (Washington).

Ποοι έφυγαν: Ryan Madson (LA Angels), Drew Stubbs (Cleveland), SS Didi Gregorius (Arizona), 3B Scott Rolen.


Texas Rangers

Η αλήθεια είναι ότι για τους Rangers το off season φάνηκε να είναι η συνέχεια του πολύ κακού τέλους της περυσινής χρονιάς. Η ομάδα ενώ ολοκλήρωσε τη χρονιά με 93 νίκες και 69 ήττες, εκτός από το εισητήριο για το post season, έχασε μέσα από τα χέρια της μία σειρά από πολύ σημαντικούς παίκτες: Τον Zack Greinke και τον James Shields. Δεν ολοκλήρωσαν μία ανταλλαγή για τον Justin Upton ο οποίος πήγε να συναντήσει τον αδελφό του στου Braves, αντάλλαξαν τον Michael Young, ο οποίος ήταν κάτι σαν την ψυχικη κινητήριο δύναμη του Clubhouse και τέλος είδαν τον Josh Hamilton το καλύτερο ρόπαλο τους πέρυσι, να φεύγει για τους Αγγέλους του Λος Άντζελες. Επίσης έφυγε ο Dempster ο οποίος πέρυσι είχε μία φοβερή χρονιά και ο Napoli αν και η ομάδα δεν τον χρησιμοποιούσε πολύ.
Έτσι, η διοίκηση βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και έκανε τρεις γρήγορες κινήσεις πολύ πρόσφατα, φέρνοντας στο Texas, στον Catcher Pierzynski, τον DH Lance Berkman και τον reliever Jason Frasor. Εντάξει η ομάδα θα έχει για δεύτερη χρονιά φέτος το πολύ μεγάλο πιστόλι Yu Darvish, Θα είναι όμως αυτά αρκετά για να καταφέρουν το 2013 αυτά που δεν πέτυχαν πέρυσι; Θα το δούμε. Εγώ πάντως κρατάω μικρότερο καλάθι γι' αυτούς απ' ότι το 2012.

Ποιοι ήρθαν: C Α.Ι. Pierzynski (Chicago White Sox), Lance Berkman DH/1B (St. Louis), RHP Jason Frasor (Toronto), RHP Josh Lindblom (Philadelphia), RHP Joakim Soria (Kansas City), INF Jeff Baker (Ατλάντα).

Ποιοι έφυγαν: RHP Mike Adams (Philadelphia), INF Michael Young (Philadelphia), OF Josh Hamilton (LA Angels), C Mike Napoli (Boston), RHP Scott Feldman (Chicago Cubs), RHP Ryan Dempster (Boston), RHP Koji Uehara (Boston), RHP Roy Oswalt, RHP Mark Lowe (LA Dodgers).

Ο τρελοΠαντέλος

Ο Παντελής στρίβει στην τρίτη βάση για να καλύψει τα τελευταία 27 μέτρα που τον χωρίζουν από ένα ακόμη run

Ο Παντελής Κυρμιζάκης είναι ένας παλιός συμπαίκτης μου στην Ευρυάλη που εγκατέλειψε την Αθήνα για να πάει να ζήσει πολύ καλύτερα στο Ρέθυμνο. Μας λείπει, καθώς με τα πολύ γρήγορα πόδια του ήταν βασιλιάς στο Center Field. Ήταν και φοβερός κλεψιματίας. Άπαξ και εφτανε στην πρώτη βάση, ήταν σαν να είχε πάει στη δεύτερη. Είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει στο Baseball. Τρελός Ολυμπιακός, δέχθηκε να φορέσει τα πράσινα της Ευρυάλης μόνο αν είχε το νούμερο 7 στην πλάτη του. Και φυσικά του το δώσαμε.

Απολαύστε το βίντεο που έφτιαξε με τίτλο "Να τί πραματικά έγινε με τους μετεωρίτες" 

http://www.facebook.com/photo.php?v=10200554508850071&set=vb.1379123201&type=2&theater

Στην Cactus League όλο το Los Angeles

Σήμερα θα σας κάνω ανάλυση από δύο ομάδες του Cactus League. Δεν θα είναι οι Giants, οι οποίοι προετοιμάζοντα και αυτοί στην Αριζόνα, αλλά θα επιλέξω να ξεκινήσω με δύο άλλες ομάδες που έχουν κάνει γενικώς θόρυβο από πέρυσι, κι έτσι περιμένει κανείς να έχουν και φέτος δυναμική παρουσία. Σε πρώτη φάση θα έλεγα μάλιστα, ότι για τους Angels έχω μία εντύπωση ότι θα πρέπει γενικώς να τους παρακολουθήσουμε αρκετά στενά, καθώς προβλέπω (έστω και πρόωρα καθώς δεν τους έχω δει στα φιλικά) ότι θα έχουν δυναμική παρουσία και τον Οκτώβριο.

Ξεκινώ λοιπόν με τις δύο ομάδες του Los Angeles.


Los Angeles Angels of Anaheim

Η αλήθεια είναι ότι πέρυσι περίμενε κανείς περισσότερα από τους Αγγέλους. Οι οπαδοί τους μάλιστα θα πρέπει να απογοητεύτηκαν με τις 89 νίκες και τις 73 ήττες που τους κράτησαν τρίτους στη Δυτική περιφέρεια της American League. Είχαν ρίξει πολλά λεφτά  παίρνοντας τον Albert Pujols και τον C.J. Wilson, είχαν σε πολύ καλή χρονιά τον Rookie of the Year Mike Trout κι όμως τελικά δεν τα κατάφεραν. Τί έφταιξε; Οι Pitchers οι οποίοι αποδείχθηκαν λίγοι συγκριτικά με τις απαιτήσεις. Ίσως γι' αυτό η Διοίκηση φέτος αποφάσισε να πάρει άλλο ένα μεγάλο όνομα, τον απίθανο κύριο Josh Hamilton από τους Rangers και όλοι οι υπόλοιποι είναι pitchers. Έτσι, στο Lineup θα έχουμε τα εξής απίθανα ονόματα, Pujols, Hamilton και Trout, ενώ στο mount θα υπάρξουν πολλά νέα ονόματα. Βέβαια θα ήταν σίγουρα καλύτερα τα πράγματα αν δεν είχαν δώσει τον Greinke στους Dodgers, αλλά δεν μπορεί όλα τα πράγματα να σου πηγαίνουν πάντα όπως τα θέλεις.

Ποιοι ήρθαν: OF Josh Hamilton (Texas), RHP Joe Blanton (Los Angeles Dodgers), RHP Tommy Hanson (Atlanta), RHP Ryan Madson (Cincinnati), LHP Jason Vargas (Seattle), LHP Sean Burnett (Washington).

Ποιοι έφυγαν: RHP Zack Greinke (Los Angeles Dodgers), RHP Dan Haren (Washington), OF Torii Hunter (Detroit), RHP Ervin Santana (Kansas City), RHP Jordan Walden (Atlanta), RHP LaTroy Hawkins (New York Mets), INF Maicer Izturis (Toronto).

Δείτε και αυτό, καθώς είναι σχετιικό ρεπορτάζ με τους Αγγέλους
http://mlb.mlb.com/news/article.jsp?ymd=20130214&content_id=41658326&vkey=news_mlb&c_id=mlb


Los Angeles Dodgers

Και οι Dodgers ήταν η ομάδα που είχε δημιουργήσει πολύ μεγάλες προσδοκίες πέρυσι, καθώς ξεπέρασαν το ιδιοκτησιακό τους πρόβλημα. Έφυγε ο Frank Mc Court που ήθελε μέσα από την ομάδα να πληρώσει για το πανάκριβο διαζύγιό του με την μουρλή γυναίκα του, έπεσε χρήμα από μία ομάδα επιχειρηματιών (συμπεριλαμβανομένου και του Magic Johnson) και όλοι περίμεναν ότι η ομάδα θα είχε εύκολα παρουσία στα playoffs. Αρχικά τα πράγματα πήγαιναν κατ' ευχή, στο τέλος όμως οι Giants ήταν η ομάδα που έφτασε στην κορυφή, αφήνοντας τους Dodgers δεύτερους με 86 νίκες και 76 ήττες. Και φέτος όμως οι ιδιοκτήτες δεν φείδονται χρημάτων και συμφωνόντας να δώσουν 147 εκατομμύρια στα επόμενα έξι χρόνια έφεραν στην ομάδα τον καλύτερο free agent starter της χρονιάς: τον Zack Greinke. Μαζί έφεραν και άλλους δύο pitchers και ελπίζουν ότι με το δυνατό lineup που αναπτύσεται γύρω από τον Matt Kemp θα μπορέσουν να πάρουν το πρωτάθλημα του division τους. Είναι πολύ πιθανό. Άλλωστε κάθε χρόνο φτάνουν πολύ κοντά στην πηγή.

Ποιος ήρθαν: RHP Zack Greinke (LA Angels), LHP JP Howell (Tampa Bay), LHP Hyun-Jin Ryu (Νότια Κορέα).

Ποιοι έφυγαν: OF Bobby Abreu, RHP Joe Blanton (LA Angels), OF Juan Rivera (New York Yankees), OF Shane Victorino (Boston), RHP Jamey Wright (Tampa Bay), C Matt Treanor.

Red Sox vs Yankees. Η μόνιμη σύγκρουση

Σας είχα πει ότι θα ξεκινήσω να γράφω κάποιες αναλύσεις για τις ομάδες, καθώς βρισκόμαστε μπροστά στην έναρξη των φιλικών παιχνιδιών του spring training, το οποίο χωρίζεται σε δύο άτυπες λίγκες, την Grapefruit League και την Cactus League. Η πρώτη είναι στην ουσία το σύνολο των ομάδων που έχουν προπονητικό κέντρο στην Φλόριντα και η δεύτερη απαρτίζεται από τις ομάδες που έχουν επιλέξει την Αριζόνα. Εννοείται ότι η επιλογή προπονητικού κέντρου δεν ακολουθεί τον διαχωρισμό American - National League κι έτσι πολλές ομάδες στην προετοιμασία τους παίζουν με αντιπάλους που δεν θα συναντήσουν απαραίτητα μέσα στη χρονιά. Βέβαια φέτος, τα πράγματα αλλάζουν σημαντικά στην MLB καθώς οι Houston Astros έφυγαν από τη National League και πέρασαν στην American, οπότε τώρα και οι δύο Λίγκες έχουν από 15 ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι από εδώ και μπρος σε κάθε αγωνιστική θα υπάρχει και ένα παιχνίδι Interleague ανάμεσα στις δύο ομάδες που θα περισσεύουν από το κάθε πρωτάθλημα. Το πως αυτό θα επηρεάσει συνολικά τη διοργάνωση είναι κάτι που θα το δούμε μετά τις 31 Μαρτίου, για την ώρα πάντως θα προχωρήσω στην ανάλυση για κάποιες ομάδες που εμφανίζουν ενδιαφέρον και θα ξεκινήσω -φυσικά- από τους αιωνίους του Baseball. Καταρχάς διότι είναι οι δύο πιο γνωστές ομάδες του πρωταθλήματος και δεύτερον διότι τους Red Sox τους τριγυρίζω πολύ εδώ και μέρες, οπότε είμαι ήδη ζεστός με αυτούς.


Boston Red Sox

Οι Sox φέτος δεν έχουν επιλογή. Πρέπει να εμφανιστούν καλύτεροι από πέρυσι, (69 νίκες 93 ήττες - τελευταίοι στην AL East) όπου από μόνοι τους είχαν καταδικαστεί στην καταστροφή επιλέγοντας ως προπονητή τον Bobby Valentine. Βέβαια στο εξωτερικό γενικότερα, αλλά και στο Baseball ειδικότερα, οι προπόνητες δεν αλλάζονται σαν τα πουκάμισα, κι έτσι η διοίκηση της ομάδας -βλέποντας ότι η χρονιά είχε χαθεί- άφησε τον άνθρωπο να κάνει την προσπάθειά του και μόλις τελείωσε η σεζόν τον έστειλαν. Για φέτος επέλεξαν τον John Farrell ο οποίος είναι παλιός τους γνώριμος, καθώς είχε συνεργαστεί με τον Terry Francona ως Pitching Coatch των Sox από το 2007 έως το 2010. Ως προπονητής είχε συνεργαστεί με τους Blue Jays το 2011 και 2012. Και μπορεί μεν να μην έχει μεγάλη εμπειρία, οτιδήποτε όμως εκτός του Valentine είναι βελτίωση. Ίσως έτσι να νοιώθει και ο Dustin Pedroia, ο οποίος σε δηλώσεις του είπε ότι η περυσινή χρονιά ήταν η χειρότερη της ζωής του. Και πως να μην είναι καθώς ο άνθρωπος είχε συνηθίσει με το ταλέντο του να ανεβάζει τις ομάδες που έπαιζε, από τη Little League και το Πανεπιστήμιο, μέχρι τα ΑΑΑ και την MLB. Μόνο πέρυσι έννοιωσε ευνουχισμένος. Και δεν ήταν ο μόνος.

Ποιοι ήρθαν: Ο βασικός τροφοδότης των Sox φέτος είναι οι Rangers, καθώς οι Sox πήραν από εκεί τρεις παίκτες: τον Cather Mike Napoli που ομως αναμένεται να παίξει στην πρώτη βάση, τον φοβερό starter Ryan Dempster και τον reliever Koji Uehar. Επίσης πήραν τους:  OF Shane Victorino (Los Angeles Dodgers), OF Jonny Gomes (Oakland), SS Stephen Drew (Oakland),  C David Ross (Atlanta), RHP Joel Hanrahan (Pittsburgh).

Ποιοι έφυγαν: OF Cody Ross (Arizona), 1B James Loney (Tampa Bay), RHP Scott Atchison (New York Mets), RHP Daisuke Matsuzaka (Cleveland), RHP Vicente Padilla (Japan).

Τέλος περιμένουν να γυρίσει στην ενεργή δράση και ο starter John Lackey, ο οποίος έχασε πέρυσι όλη τη χρονια λόγω εγχείρισης Tommy John.

UPDATE: 

Φαίνεται πάντως, ότι οι Boston θα έχουν να αντιμετωπίσουν και έναν ακόμη εχθρό, τον Dice-K Matsuzaka, ο οποίος, αφού πήρε περί τα 51 εκατομμύρια δολάρια από τους Boston και -εκτός από την πρώτη χρονιά- έπαιξε σκατά, τώρα ζητάει και τα ρέστα και δηλώνει ότι ο λόγος που επέλεξε να πάει στους Indians, είναι διότι αυτή η ομάδα παίζει στη American League και έτσι θα έχει την ευκαιρία να pitchάρει απέναντι στην παλιά του ομάδα. Άκου πράγματα;



Yankees

Οι Yankees είναι -και όχι άδικα- η πιο γνωστή ομάδα στο Baseball. Καταρχάς έχουν το υψηλότερο payroll σε όλα τα αθλήματα της Αμερικής, καθώς έχουν μία απίστευτη βιομηχανία με καπελάκια και μπλουζάκια που πουλάει σε εκατομμύρια πελάτες. Στους κατοίκους της Νέας Υόρκης, στους τουρίστες που την επισκέπτονται κατά εκατομμύρια, αλλά πολύ απλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Φανταστείτε ότι εγώ που είμαι οπαδός των Giants έχω δύο καπέλα του San Francisco και πέντε των Yankees.
Πέρυσι λοιπόν κατέλαβαν για άλλη μία φορά την πρώτη θέση στην AL East με 95 νίκες και 67 ήττες, κατέρρευσαν όμως πολύ γρήγορα στο American League Championship Series όταν οι Tigers τους τσάκισαν με 4-0, καθώς ο A-Rod -όπως απεδείχθη- είχε τραυματισμένο τετρακέφαλο. Επιπλέον στην υπερπροσπάθεια ο Derek Jeter έσπασε τον αστράγαλό του, και γενικώς δεν φάνηκε να δουλεύει τίποτα υπέρ τους απέναντι στο Detroit.
Εδώ λοιπόν γεννόνται τα ερωτηματικά. Ποια θα είναι η εικόνα του ιστορικού Short Stop της ομάδας την πρώτη ημέρα του Πρωταθλήματος; Θα είναι στο επιθυμητό επίπεδο; Άγνωστο. Όσο για το sring training δεν το συζητώ. Ο άνθρωπος μόλις προχθές άρχισε να υποδέχεται grounders κάνοντας για πρώτη φορά πλάγια βήματα!!!
Επίσης, χωρίς τον A-Rod πως θα λειτουργήσει η ομάδα; Οι Yankees πάντα επελεγαν μεγάλα ονόματα κι ας ήταν λιγάκι γερασμένα, οπότε δεν αποτελεί εντύπωση που στράφηκαν στον Kevin Yukilis για να τους καλύψει το κενό στην τρίτη βάση. Πως όμως θα ανταπεξέλθει ο Kevin; Συγκριτικά με πέρυσι οι δύο παίκτες είναι πολύ κοντά. Ο A-Rod πέτυχε 18 Homerun και 57 RBI, ενώ ο Kevin 19 Homerun και 60 RBI. Όμως ο Rodriguez πέρυσι ήταν τραυματίας και τα προηγούμενα δέκα χρόνια που ήταν υγιής είχε πάντα τριψήφια νούμερα σε RBI και τουλάχιστον 30 Homerun, νούμερα που ο Kevin ούτε στον ύπνο του.

Και τα ερωτήματα συνεχίζονται: Θα επανέλθει ο Mariano Rivera. Καλό νέο. Είναι όμως; Δεν διαφωνώ ότι ο άνθρωπος είναι παιχτούρα. Είναι όμως και 43 ετών! Και μετά από έναν τραυματισμό στο γόνατο και μία χρονιά στην οποία είσαι καθηλωμένος στον καναπέ, πως στο διάολο επανέρχεσαι; Δεν το ξέρω. Και πολύ το φοβάμαι.
Επιπλέον η ομάδα έχασε πολλούς άλλους δίνοντας λαβή στους δημοσιογράφους να γράφουν άρθρα με τίτλου όπως "Γιατί όλοι την κάνουν από τη Νέα Υόρκη". Τέτοιοι ήταν ο Nick Swisher (με τη ...άρα γυναίκα του) ο Cather Russell Martin, ο Ibanez, αλλά και ο Soriano.
Στα θετικά κρατάω μόνο την ανανέωση του συμβολαίου και τον Hiroki Kuroda, ο οποίος πέρυσι ήταν πολύ καλός, ενώ η ανανέωση του άλλου Ιάπωνα, του Ichiro Suzuki δεν με εντυπωσιάζει κι ας λογίζεται παικταράς.

Ποιοι ήρθαν: DH Travis Hafner (Cleveland), 3B Kevin Youkilis (Chicago White Sox), OF/1B Matt Diaz (Atlanta), OF Juan Rivera (Los Angeles Dodgers), C Bobby Wilson (LA Angels).

Ποιοί έφυγαν: RHP Rafael Soriano (Washington), OF Nick Swisher (Cleveland), C Russell Martin (Pittsburgh), OF Raul Ibanez (Seattle), INF Eric Chavez (Arizona), OF Andruw Jones (Japan), RHP Freddy Garcia (San Diego).

Ένας Βασιλίας... κοστίζει

Ε ναι λοιπόν, ο Felix Hernandez, στα 26 του χρόνια, είναι το ακριβότερο χέρι του Baseball. Ο απίθανος starter που ακούει και στο παρατσούκλι King, υπέγραψε τελικά το επταετές συμβόλαιο με τα 175 εκατομμύρια δολάρια, αφού χρειάστηκαν αρκετές ημέρες για να αποτυπωθούν σωστά στο χαρτί οι ρήτρες προστασίας που ζητούσαν οι Mariners, σε περίπτωση που ο παίκτης δεν αποδόσει τα δέοντα και χάσει μία χρονιά λόγω ενός ελαφρού τραυματισμού που έχει στον αγκώνα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Βασιλειάς Felix, πέτυχε την επέκταση του υπάρχοντος συμβολαίου του, το οποίο έχει ακόμη για να λήξει δύο χρόνια και ένα περίσευμα 40,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτά θα συγχωνευτούν με το νέο χρήμα και έτσι ο παίκτης θα ανήκει στους Seattle μέχρι και το 2019.

Πέρυσι ο Βενεζουελάνος παίκτης, πέτυχε ένα perfect game, σημείωσε 13 νίκες και 9 ήττες κρατώντας το ERA του στο 3,06 σε 33 ενάρξεις. Ο παίκτης -που παίζει στην MLB από το 2005 μόνο με τους Mariners- έχει βραβευτεί με τη διάκριση Cy Young το 2010.

Τα δύο αμέσως χαμηλότερα συμβόλαια που βρίσκονται εν ισχύ είναι το επταετές του CC Sabathia με τους Yankees με τα 161 εκατομμύρια δολάρια που υπογράφει πριν αρχίσει η σεζόν του 2010 και το εξαετές του Zack Greinke που τον κατέβασε στο Los Angeles. Το συνολικό ποσό είναι 147 εκατομμύρια δολάρια, που σημαίνει όμως ότι ο παίκτης θα κερδίζει περισσότερα κατ' έτος από το Sabathia, καθώς θα γίνεται για έξι σεζόν κατά 24,5 εκατομμύρια πλουσιότερος, ενώ ο CC μόλις κατά 23. Χάλια.

Dice τί;

Θέλοντας να συνδυάσω λίγο την επαγγελματική μου καθημερινότητα και την Baseballική σκέφτηκα το εξής:
Οι Αμερικάνοι πριν μερικά χρόνια, όταν κλήθηκαν να μάθουν το όνομα του Daisuke Matsuzaka, φυσικά και όλα τους τα γονίδια αρνήθηκαν, οπότε πολύ γρήγορα του απέδωσαν το meaningless παρατσούκλι Dice-K.

Ένα ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζω κι εγώ με το όνομα του νέου προέδρου του Eurogroup, του Jeroen Dijsselbloem, το οποίο προφέρεται Γέρουν Ντάισελμπλουμ και συνεχώς μου διαφεύγει.
Αντλώντας λοιπόν έμπνευση από τον Daisuke, προτείνω -και προτίθεμαι να χρησιμοποιώ στην off air καθημερινότητά μου- το Dice-B ή Dice-Blue, που ταιριάζει γάντι και στην όχι τόσο φανατική αντρουά φύση του Ολλανδού Υπουργού Οικονομικών.

Έ-Έ-Έ-ΡΧΕ-ΤΑΙ!!!

 

Η εμφάνιση των pitchers και των catchers στα προπονητικά κέντρα ένα πράγμα σημαίνει: Έρχεται το Baseball. Ο χειμώνας τελειώνει! Σε λίγες ημέρες λοιπόν θα ξανακούσουμε τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνει το ξύλο της οξιάς πάνω στο δερμάτινο κάλυμα του καλοσφιγμένου μάλλινου κουβαριού που αποτελεί  την μπάλα του Baseball.

Σε πρώτη φάση λοιπόν σας προτείνω να δείτε μερικά βίντεο που έχει δημιουργήσει η MLB με το spring training preview της κάθε ομάδας. Θα σας βάλω για αρχή την διεύθυνση για το video των Giants (όχι επειδή είναι η ομάδα μου, αλλά επειδή είναι οι reigning champions, μην τον ξεχνάμε)

http://mlb.mlb.com/video/play.jsp?content_id=25591837&c_id=mlb

Από εκεί και πέρα μπορείτε εύκολα στη σελίδα που θα ανοίξει, να βρείτε τα preview για κάθε ομάδα.

Στη συνέχεια πάντως, θα κάνω σε ειδικές αναρτήσεις κάποιες αναλύσεις, τουλάχιστον για τις πιο σημαντικές ομαδες του πρωταθλήματος.

Όλα δείχουν προς το Opening Day

Οι Red Sox ξέρουν ότι φέτος βρίσκονται σε ένα μονόδρομο που δεν μπορεί παρά να δείχνει μόνο προς τα πάνω. Πέρυσι τα πήγαν επιεικώς... σκατά, πετυχαίνοντας μόλις 69 νίκες και 93 ήττες. Σε πρώτη φάση λοιπόν ξεφωρτώθηκαν ένα ωραιότατο παλτουδάκι, τον Daisuke Matsuzaka, γνωστό και ως Dice-K (που να το πουν όλο αυτό οι Αμερικάνοι), τον οποίον μετά και την περυσινή τραγική χρονιά του, τον έστειλαν στους Indians. Εκεί θα βρεθεί σε μερικές ημέρες και ο Jason Giambi, ένας παίκτης ο οποίος στα 41 του ελπίζει να επιστρέψει στην μεγάλη κατηγορία. Για να δούμε.

Και γιατί σας τα λέω όλα αυτά;

ΔΙΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΦΤΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΛΟΡΙΝΤΑ ΟΙ PITCHERS ΚΑΙ ΟΙ CATCERS. 

Αυτό ήταν παίδες. Ο Χειμώνας αρχίζει να τελειώνει! Αντικρουόμενο έτσι; Ναι αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Πριν το καταλάβουμε θα περάσει ένα δεκαήμερο και θα αρχίσουν τα φιλικά παιχνίδια στις 21 Φεβρουαρίου, και μόλις μπει ο Μάρτιος -στις 2 του μηνός- ξεκινά το World Baseball Classic. Μετά είναι όλο downhil μέχρι τις 31 Μαρτίου που έχουμε το Opening Day. Ούτε που θα το καταλάβουμε πως θα περάσει.

Το ακριβότερο χέρι του κόσμου;

Τελικά ο Κing Felix Hernandez των Mariners υπέγραψε ή όχι την επταετή επέκταση μαμούθ του συμβολαίου του των 175 εκατομμυρίων δολαρίων, που τον κάνει τον πιο ακριβοπληρωμένο Pitcher στην ιστορία του αθλήματος;
Άγνωστο. Η USA Today, λέει ναι, η MLB όμως αναφέρεται σε μία ανώνυμη πηγή που υποβαθμίζει την πληροφορία. Το σίγουρο είναι ότι ο Hernandez δεν θα φύγει από το Seattle, με ποιο ποσό όμως και για πόσα χρόνια, αυτό θα το δούμε πολύ σύντομα. Απλά να πω την αλήθεια μου, νοιώθω δύσκολο να δεσμευθεί μία ομάδα μέσου budget με ένα Pitcher για επτά χρόνια. Ένα κακό Tomy John την επόμενη χρονιά και το χέρι καταστράφηκε (βλέπε Carpender, ή Wilson).

UPDATE 8 Φεβ: Παραμένουν άγνωστες οι λεπτομέρειες του συμβολαίου.

Ο ένας και μοναδικός Babe

Προχθές είπα μέσα από τη σελίδα μου χρόνια πολλά στον Hank Aaron, κι αυτό διότι λίγοι Έλληνες φέρνουν στο μυαλό τους αυτό το όνομα όταν σκέφτονται ένα μεγάλο παίκτη του Baseball. Αντιθέτως το πρώτο όνομα που σκέπτονται είναι εκείνο του Babe Ruth. Του ανθρώπου που άλλαξε την εικόνα του Baseball και το έκανε μεγάλο άθλημα στην Αμερική. Το ανθρώπου που έβαλε τα θεμέλια του νέου Baseball με την live ball era, μετατρέποντάς το σε power game. Του ανθρώπου που έθεσε τα θεμέλια για την αυτοκρατορία που έχτισαν πάνω στο όνομά του οι Yankees. Του μοναδικού παίκτη που μέχρι σήμερα τόλμησε να δείξει (όσο και αν δεν έχει ξεκαθαριστεί αυτό αν πρόκειται για μύθο) σε ποιό σημείο του γηπέδου θα στείλει το home run που θα χτυπούσε. Του ανθρώπου που αποτέλεσε τον πρώτο και πραγματικό αθλητικό superstar όλων των εποχών και όλων των αθλημάτων παγκοσμίως. Πολύ αργότερα εμφανίστηκαν οι Πελέ, Jordan, Μέσι, Μπέκαμ... καθώς και ένας άλλος Αργεντινός ποδοσφαιριστής του οποίου του όνομα τώρα μου διαφεύγει, αλλά τέλος πάντων.

Έστω λοιπόν και με καθυστέρηση μίας ημέρας, νομίζω ότι οφείλουμε ένα χρόνια πολλά στον Sultan of Swat, στον Bambino, στον μεγάλο αυτό παίκτη που γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1895 και έφυγε μόλις στα 53 του χρόνια, εν πολλοίς απαξιωμένος και δυστυχής.

Πιστεύω ότι τα λόγια που μπορώ να γράψω εγώ είναι πολύ λίγα για το μέγεθος αυτού του ανθρώπου, οπότε θα σας παραπέμψω στην ανάρτηση του Wikipedia γι' αυτόν http://en.wikipedia.org/wiki/Babe_Ruth και θα σας παραθέσω και μερικά βίντεο που μου άρεσαν από τα εκατοντάδες που υπάρχουν στο Youtube γι' αυτόν.

Θα σας βάλω μόνο μία μικρή ιστορία, έτσι για να υπάρχει κάτι που θα επιλέξω και θα σας προσφέρω σε αυτή την ανάρτηση. Κάποτε λοιπόν οι Αμερικάνοι έγιναν έξαλοι, όταν ο Ιρλανδός πολύ μεγάλος συγγραφέας George Bernard Shaw, εβρισκόμενος στην Αμερική, ρώτησε το εξής: "Μα ποιά είναι επιτέλους αυτή η Baby Ruth και τί δουλειά κάνει;"

Ο Carpenter εκτός για όλη τη σεζόν

Oh, oh!!! Χωρίς τον Μαραγκό οι μισητοί, μισητοί, μισητοί Cardinals και φέτος. 
Για δεύτερη χρονιά θα πρέπει να παίξουν χωρίς τον Carpenter οι Cards, καθώς ο παίκτης, παρά τις αρχικές του δηλώσεις ότι ξεκίνησε κανονικά τον Δεκέμβριο του 2012 την προετοιμασία του για το 2013, μόλις πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε στην ομάδα ότι εξακολουθεί να αισθάνεται το μούδιασμα και τις ενοχλήσεις που το οδήγησαν πέρυσι στο χειρουργικό κρεβάτι.
Το 2012 ο Carpenter είχε αρχίσει να λέει ότι ότι κάτι δεν πάει καλά με το χέρι του. Τελικά χειρουργήθηκε στις 19 Ιουλίου και ενώ αναμενόταν ότι θα μείνε εκτός τουλάχιστον για 6 μήνες, εκείνος επέστρεψε στο mount μόλις δύο μήνες μετά, στις 21 Σεπτεμβρίου. Έπαιξε τρία παιχνίδια (από τα οποία έχασε τα δύο, ενώ στο ένα δεν του αποδόθηκε κάποια απόφαση) και ξεκίνησε και τρία παιχνίδια στο Post Season από τα οποία κέρδισε το ένα και έχασε τα δύο.
Φαίνεται λοιπόν ότι αυτή η βιασύνη δεν του βγήκε σε καλό, κι έτσι ο πανύψηλος 37χρονος παίκτης (είναι 2,10) δεν θα πατήσει το πόδι του σε γήπεδο φέτος.

Χρόνια πολλά σε έναν πολύ μεγάλο παίκτη

Ο Hank "Hammering" Aaron είναι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του Baseball που ξεπέρασε τον μεγάλο Babe Ruth στα Homeruns. Παρατάυτα λίγοι γνωρίζουν το όνομά του εκτός Αμερικής, το οποίο εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να το επισκιάζει ο εύσωμος slugger των Yankees. Ο Hank έπαιξε μόνο σε δύο ομάδες, στους Milwaukee Brewers και στους Atlanta Braves και πέτυχε το ρεκόρ του σε μία περίοδο που δεν υπήρχαν αναβολικά και που σίγουρα το pitch ήταν ιδιαιτέρως εξελιγμένο. Επιπλέον το έκανε παρά την ψυχολογική ρατσιστική πίεση που υπέστη, καθώς ο Hank είναι μαύρος. Ο αριθμός ρεκόρ 715 σημειώθηκε στις πρώτες ημέρες της σεζόν του 1974, στις 8 Απριλίου, απέναντι στους Los Angeles Dodgers και είναι σχεδόν σίγουρο ότι το 90% των Αμερικάνων (λευκών και μαύρων) θα σας πουν πως  θυμούνται ακριβώς τί έκαναν και που βρίσκονταν όταν έμαθαν ότι έσπασε το ρεκόρ του Babe. Την προηγούμενη χρονιά, το 1973, ο Aaron είχε φτάσει στα 713 Hommers έχοντας μόλις έναν αγώνα για το τέλος της χρονιάς. Όλοι πίστευαν ότι θα έφτανε τον Babe την τελευταία ημέρα γεγονός που δεν έγινε κι έτσι ο Aaron δήλωσε ότι πολύ φοβάται πως δεν θα είναι ζωντανός για να παίξει το 1974, καθώς τα απειλητικά ρατσιστικά γράμματα είχαν αρχίσει να φτάνουν σωρηδόν και να ξεπερνούν σε αριθμό τα γράμματα των θαυμαστών που είχαν αναγκάσει τους Atlanta Braves να προσλάβουν μία γραμματέα προκειμένου να βοηθήσει τον Hank να τα κατατάξει.


Σήμερα ο "Hammering" Aaron έγινε 79 ετών (γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1935) και αξίζει να του πουμε χρόνια πολλά, παραθέτοντας μερικά από τα εκπληκτικά πράγματα που πέτυχε στη μεγάλη του καριέρα στα διαμάντια της Major League από το 1954 έως το 1976.

755 Home runs. Δεύτερος αυτή τη στιγμή μετά τον Barry Bonds και ακριβώς πάνω από τον Ruth. Το ρεκόρ του διατηρήθηκε από το 1974 μέχρι το 2007. Το πέτυχε χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις (το υψηλότερο που σημείωσε το 1971 ήταν 47 ενώ ο Bond είχε καταγράψει 73 το 2001) αλλά με συνέπεια, καθώς πέτυχε πάνω από 24 Home runs σε 19 συνεχόμενες σεζόν (1955 με 1973) ενώ είναι ο μόνος παίκτης που έχει σημειώσει περισσότερα από 30 Home runs σε μία σεζόν, 15 φορές.
2.297 RBI, ένα ρεκόρ που παραμένει και σήμερα.
2,174 Runs. Το νούμερο αυτό τον φέρνει τέταρτο στην ιστορία της Major League, ισόπαλο με τον Babe Ruth.
6.856 κατακτημένες βάσεις. Το ρεκόρ παραμένει.
3.298 συμμετοχές σε παιχνίδια. Τρίτος σε όλη την MLB.
13.941 εμφανίσεις στο plate. Τρίτος σε όλη την MLB.
2 βραβεία καλύτερου ροπαλιστή το 1956 και 1959.
3 βραβεία χρυσά γάντια, συνεχόμενα από το 1958 έως το 1960.
25 All-Star εμφανίσεις.
1 βραβείο MVP το 1957.
1 κατάκτηση World Series επίσης το 1957.
97.8% ήταν η βαθμολογία που πήρε από τους εκλέκτορες του Hall of Fame στην πρώτη φορά που τέθηκε υποψήφιος.
Το 1999 κατατάχθηκε πέμπτος στην λίστα του περιοδικού Sporting News με τους 100 καλύτερους παίκτες Baseball όλων των εποχών.