Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Περί πολιτισμού της κερκίδας.

Προχθες κάναμε με κάποιους αναγνώστες του blog και προφανώς φανατικούς φίλους του αθλήματος, μία συζήτηση για τα ήθη της κερκίδας που ενδέχεται να επιβληθούν στην Ελλάδα, αν ποτέ διαδοθεί αυτό το άθλημα στη χώρα μας. Θα ήθελα λοιπόν να σας πω την εμπειρία μου.
Όταν πήγα στο γήπεδο των Yankees πριν από τρια καλοκαίρια, τη μοναδική φορά που έχω δει Baseball στην Αμερική, εκτός από το εντυπωσιακότατο γήπεδο όπου απαγορεύεται παντού το κάπνισμα (και στις κερκίδες) αυτό που πραγματικά με άφησε άναυδο ήταν η ευκολία με την οποια κυκλοφορούσαν οι αντίπαλοι στο γήπεδο. Και δεν μιλάμε για απλούς αντιπάλους. Μιλάμε για τους Red Sox. Για τη μεγαλύτερη έχθρα σε όλα τα Αθλήματα στην Αμερική, ίσως και στον κόσμο. Μιλάμε για έχθρα τέτοιου επιπέδου που κάποια μπαρ απαγορεύουν ακόμα και τη συζήγηση του θέματος στο χώρο τους. Είδα λοιπόν ζευγάρια με μπλούζες Sox, κορίτσια και αγόρια με καπέλα, άντρες και γυναίκες με μωρά. Όταν άρχισε το παιχνίδι, πολύ γρήγορα οι Sox έβαλαν Homerun (τελικά έχασαν με 13-3) και οι οπαδοί τους σηκώθηκαν, φώναξαν και πανηγύρισαν, ενώ όλο το γήπεδο χειροκρότησε. Κανείς δεν τους είπε να κάτσουν κάτω, κανείς δεν τους έδειξε το δάχτυλο, κανείς δεν τους είπε κάτι για τη μαμά τους.
Δείτε λοιπόν εδώ μία καταπληκτική φάση όπου ένας  ένας οπαδός κάνει ένα απίθανο πιάσιμο. Αυτό που έχει σημασία όμως δεν είναι το πιάσιμο αυτό καθ' εαυτό. Ειναι το τι κρατάει στο άλλο του χέρι του. Και μην αρχίσετε τις εξυπνάδες του τύπου "Τί κρατάει ο Ναπολέον;" Το θέμα είναι σοβαρό. Ο άνθρωπος δεν φοβάται ότι θα πέσει ξύλο. Δεν φοβάται ότι θα ακούστουν βρισιές εν χωρώ, δεν φοβάται ότι θα πέσουν δακρυγόνα και θα του πνίξουν το σπλάχνο του. Θα καταλάβετε από το βίντεο. Αυτή λοιπόν είναι η παιδεία της κερκίδας του Baseball και αν δεν την αποκτίσουμε, δυστυχώς δεν θα αποκτήσουμε ποτέ αθλητισμό, οπότε χέστο το Baseball.

Πάμε τώρα να δούμε τί θα επιλέξουμε σήμερα.

Το πρώτο παιχνίδι που επιλέγω είναι το 630 Oakland Ahtletics @ New York Yankees. Το επιλέγω με μία διάθεση να πάρω το αίμα μου πίσω, διότι δεν είναι δυνατόν τα έχασα προχθές τους Yankees, εκείνοι να έχασαν χθες ξανά από τους Athletics, οπότε να ισοβαθμούν στην πρώτη θέση με τους ωχτρούς τους Red Sox. Άρα πρέπει να βάλουν το κεφάλι κάτω και να διαλύσουν τους A's. Το χρωστάνε στο λαό τους ρε παιδί μου. Και σε εμένα. Αν βάλετε κάτω τα νούμερα των pitcers, δεν θα βγάλετε και πολλά συμπεράσματα, καθώς ο Harlen για το Oakland έχει 4-2 νίκες - ήττες και 3,91 ERA, ενώ ο Hughes έχει 4-4 και 5,75. Και οι δύο στα προηγούμενα παιχνίδια τους τα πήγαν περίφημα (μάλιστα άρχισαν να παίζουν καλά μετά το πρώτο inning) και οι δύο προέρχονται από κάτι μικροτραυματισμούς. Άρα νομίζω ότι ο ψυχισμός, η έδρα, το σκύλιασμα θα παίξουν περισσότερο ρόλο και οι Yankees θα τα καταφέρουν να μην σκουπιστούν από τους A's 3-0 στην έδρα τους.
Δεύτερο παιχνίδι το 637 Boston Red Sox @ Texas Rangers. Το επιλέγω για τον ίδιο λόγο με τους Yankees. Δεν είναι δυνατόν μέσα στο Arlington να αρπάζεις 24 runs μέσα σε δύο ημέρες και να μην έχεις απάντηση. Αυτή πιστεύω ότι ακούει στο όνομα Alexi Ogando (12-5, 3.30) ο οποίος θα βάλει τέλος στην κακή αυτή εικόνα των Rangers, δίνωντας στους οπαδούς τους τη χαρά να αναφωνήσουν "Claws and Antlers" δηλαδή νύχια και κέρατα, που είναι η ιαχή που βγαίνει από τις κερδίκες του Bush Stadium. Άρα Texas.
Τρίτο παιχνίδι το 638 Pittsburgh Pirates @ Saint Louis Cardinals. Και εδώ νομίζω ότι αν βάλουμε τα πράγματα κάτω με τα νουμερα δεν θα βγάλουμε άκρη, ή μαλλον τα νούμερα αντικειμενικά δεν οδηγούν εκεί που θέλω να τω πάω εγώ. Τι έννοώ. Το τελευταίο διάστημα οι μισητοί, μισητοί, μισητοί Cardinals δεν τα πάνε πολύ καλά. Έχουν χάσει επτά από τα εννέα τελευταία τους παιχνίδια και έτσι έχουν πέσει αρκετά μακριά από τους πρώτους Brewers. Από την άλλη πάλι το Pittsburgh είναι μία πολύ ασταθής ομάδα και δύσκολα κλειδώνει τις νίκες. Άλλωστε θα θυμάστε ότι πρόσφατα είχαν φτάσει να χάνουν σερί περί τα δέκα παιχνίδια πετώντας έτσι στα σκουπίδια τα όνειρα για πρώτη θέση, στην οποία άλλωστε είχαν φτάσει. Αυτή λοιπόν η φύση των Πειρατών πιστεύω ότι θα εμφανιστεί και σήμερα δίνωντας έτσι τη νίκη στους μισητούς, μισητούς, μισητούς Cardinals.

6 σχόλια:

  1. κατά βάση αυτό που καθορίζει τη φύση του κοινού ενός παιχνιδιου είναι η φύση του ίδιου του παιχνιδιού.όταν μιλάμε για μπέιζμπολ μιλάμε για ένα άθλημα που οι έννοιες του χώρου και του χρόνου είναι σχετικές...η μάχη δε διαρκεί με προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα (βλέπε 90 λεπτά)και τίποτα δεν χάνεται όσο ασχημα και να κυλάν τα πράγματα...για αυτο το μπειζμπολ είναι ένα άθλημα κατεξοχήν διανοητικό και κατά δεύτερο λόγο αθλητικό...παραθέτω απλά τη ρήση του μεγάλου ποιητή Ρόμπερτ Φροστ: «οι ποιητές είναι σαν τους πίτσερ στο μπέιζμπολ. Και οι δύο έχουν τις στιγμές τους. Τα ενδιάμεσα είναι η δύσκολη περίοδος».οπότε ο χρακτήρας του καθαυτό αθλήματος δεν επιτρέπει τον χουλιγκανισμό...δεν είναι τυχαίο που η ομάδα για την οποία αναφέρεσαι στο post σου ,οι yankees είναι ομάδα στην ουσία του μπρονξ(μιας περιοχής με απίστευτη εγκληματικότητα)παρά όλα αυτα ο πολιτισμός της κερκίδας(βοηθάνε βέβαια και οι τιμές των εισητηρίων)είναιεκπληκτικός...προφανώς λοιπόν ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του αθλήματος βοηθά στη δημιουργία σοβαρής κερκίδας αλλά από την άλλη σε μια χώρα σαν την ελλάδα όπου έχυμε μαχαιρώματα σε βόλλευ γυναικών δεν αλλάζει τίποτα..τη δεκαετία του 70 μπορούσε όπως ακριβώς περιγράφεις ένας παναθηναικός μαζί με τα παιδιά του να βλέπει ένα μάτς ανάμεσα σε ολυμπιακούς...η εξέδρα όμως αντικατοπροίζει την σήψη ή την ανάταση μιας κοινωνίας οπότε για την ελλάδα τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια μη περιμένεις κάτι το διαφορετικό...δε θα μου κάνει καμία εντύπωση αν έχουμε επεισόδια ακμη και σε αγώνα σκακι...
    Υ.Γσυμφωνώ με τις προβλέψεις,,,έχω όμως ένα περίεργο προαίσθημα για τουσ pirates(όχι σαν ταδικά σου με τους giants,άλλωστε εγώ τις περισσοτερες φορές παίζω εναντίον τους))αλλά αυτή τη φορά κάτι μου λεει να παίξω υπέρ τους...
    AEKpirates

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν θα μπορούσε κανεις να τα πει καλύτερα. Για τον Χουλιγκανισμό πάντως θα έδινα περισσότερο βάρος σε αυτό που χαρακτηρίζει πολύ σωστά ως σήψη μία κοινωνίας, παρά στη φύση του Αθλήματος. Γιατί ανάλογες ειρηνικές εικόνες με παιδιά στις κερκίδες βλέπεις και στο American Football που πέφτει τρελό ξύλο, ενώ και στην Ευρώπη, αν πας σε ένα γήπεδο Rugby, και εκεί δεν ανοίγει μύτη. Όταν σπούδαζα στην Αγγλία, στο Leicester πήγα να δω Leicester Tigers vs London Irish. Ο φίλος μου λοιπόν (Ιρλανδός) κάποια στιγμή αναφώνησε: "Lets go Irish" και δεν γύρισε να τον κοιτάξει άνθρωπος.
    Τί φταίει λοιπόν; Η κούτρα μας φταίει που το έχει μέσα της να κατεβάζει ψείρες και στο ψείρες βάλτε ό,τι θέλετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κατάσταση με τους Yankees πάει χάλια. Στις 11:20 χάνουν 7-2 και πάνε να σκουπιστούν για τα καλά από τους Ahtletics μέσα στο γήπεδό τους. Έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν έχει γίνει ξανά φέτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ουπς! Grand Slam από τον Roberson Cano. 7-6 στο 5ο inning. Η πρόβλεψη είναι ακόμα ζωντανή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και να'ταν ένα...Γράψανε ιστορία οι Yankees,με τα τρία grand slam στο παιχνίδι!!!Αξίζει νομίζω να ανεβάσεις το βιντεάκι απο το mlb.com...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εννοείται ότι θα το ανεβάσω. Απλά έπεσα για ύπνο στα δύο Grand Slam, όταν οι Yankees πέρασαν μπροστά με 10-7. Που να ήξερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή